küçükken böyle bi tahta gibi bişi vardı altına tekerlek koyarlar dı ip bağlayıp gezelerdi ozamanlr marangoz gibi bazıları yapardı pahalıydı bize göre bende anneme derdim anne nolur alın derdim annem yok olmaz oğlum derdi babama derdim aynısı o tahta araba ile oynayan çocuklara benide alın demiştim o sırada olmaz yok dedilerdi babam bunu gördü bide bile bile yaptım gel oğlum sanada yaptircam bi tane diye ama ne mutlu oldum bilemezsiniz neyse gittik mustafa amcaya yaptı babam gunahimiz nedir mustafa abi dedi mustafa amcada ben de hep düşünürüm deyip sarılıp aglastilar öpüşmeye başladılar babam hadi atla gidelim dedi bende tamam baba dedim babamda sana demedim dedi mustafa amcayla babam bindi öpüşe opuse gidiyorlar babama annem nolucak dedim gibmisim huuryu dedi gittiler yarın oldu baktık mustafa amca babamı gibmiş şimdi babamdan kardeşim oldu buda böyle bi anımdır