Birgün okulda konferans salonunda konferans veriliyor. Bende konferansın bir bölümünde çıkıp sağlık hakkında ezberlediğim taktan bir kaç bilgi söyleyip inicem sahneden.Ben sahneye çıkmayı çok isterdim küçükken ve o güne kısmet olmuştu.Ben ezberimi arkada yaptım, benden önce sunucu birkaç birşey söyleyip ben çıkacaktım bütün plan buydu, neyse işte ben arkada dua ediyorum''Allah'ım nolur rezil olmadan ineyim şu sahneden yarabbim nolurdiyerek.Tam o sırada sunucu konuşmasını bitirdi ben çıktım sahneye, beden dili ve mimik hareketleriyle elimden geldiğince ezber yapmamamışım gibi davranarak konuşmamı bitirdim. Hiç bir sorun yoktu amk mutluluktan ağlıyacak kadar oldum neredeyse,o yaşıma kadar ilk defa düzgün birşey yapmıştım amk neyse işte yaka mikrafonları kullanılır o konferans salonlarında bilen bilir. Bendede o vardı ben konuşmamı bitirdim dediğim gibi, sonra sahneden iniyorum tam inerken 4 basamaklı büklüm büklüm merdiven var tam orada herkes sunucuya bakarken,ben rahatlamış bir şekildeAllah'ım Allah senden razı olsun duamı kabul ettin''gibi şuursuz bir laf etmemle ortalık gülme krizine tutuldu.Öğretmenler, müdür,müdürün yardımcısı, onun yardımcısı arkadaşlarım, aşık olduğum kız cümbür cemaat hunharca gülmüşlerdi amk. Arada öğretmenlerimi, arkadaşlarımı yolda görürüm binler hâla unutmamış. Buda her aklıma geldiğinde utandığım ve bir o kadarda güldüğüm değişik bir anımdır.