küçükken inşaata topum kaçmıştı ciddi

ciddi amk. hemide basketbol topu. italyadan kuzenim göndermişti. italyadan basketbol topu ne ayak amk gelse gelse juventus forması ne bileyim milan atkısı gelir değil mi? benimde garibime gelmişti o zaman. neyse
giriştim inşaata baktım lavuğun teki basamaklarda oturuyor kafasını gördüm sadece o karanlıkta basamaklarda. abi, abi diye bağırdım yarım saat ses vermedi oç. bende yerden demir çubuğu bir elime diğerine kalası alıp indim yanına. meğersem o basamaktaki kafa benim topummuş. hem sevindim hem salaklığıma üzüldüm hemde inşaata topu kaçırıp zütü sağlam çıkan birey olarak tarihe geçmenin gururuyla topu sektire sektire çıktım oradan.
sonrasında basketçi falan olamadım. zaten hiç sevmem sıçtığımın oyununu. ki aylık oynuyorduk biz o basket topuyla.

pek ilginizi çekmedi gibi. oysa ki yalanım varsa anamı gibsinler ulan

niye giblenmediğimi ayıkamadım henüz.