Yolda yürüyorum. 15 dakikalık bir mesafe yanımdan da küçük çocuk yürüyor. Neyse tanıştık çocukla ailesinin durumu yokmuş halk eğitimde karate kursuna gidiyormuş. Kiraları ödemedikleri için hep ev değiştiriyorlarmış en son buraya taşındık ama buradan da çıkarız dedi.
Ve sonra ortalığın dıbına koyan o cümleyi söyledi.
-Abi ben büyüyünce inşaat mühendisi olucam anneme babama çok güzel evler yapıcam hiç taşınmak zorunda kalmayacağız...

Bazen elimizdekilerin kıymetini hiç bilmiyoruz diye düşünmeden edemiyor insan.