Rez okurum

eve yürümeye devam ettik, en az 10 kişi halimi hatrımı sormuştur. alt tarafı evime gidecektim, komşular çekilin yoldan amk. evimi 10 sene sonunda ilk defa gördüm, eskiden sapsarıydı şimdi dökülmeye başlamış. komşumuz nazmiye yenge gördü bizi, o konuştu ben dinliyor gibi yaptım. harbi nazmiye yengenin de kızı vardı, evlendi mi acaba? umarım evlenmemiştir. nazmiye yengeye ben size döneceğim diyerek konuşmayı bitirdim. evin bahçesi her zaman güzeldi, büyük bir masa hep vardı. yine donatılmıştı, her zamanki gibi ortada tavuk vardı. babam tavuğu çok severdi.

bir yere gidince önce büyükler ziyaret edilirdi, ben de mühendis beynimi çalıştırıp ilk önce mezarlığa gitmem gerektiğini düşündüm. tüm akrabalarıma 3 kulhü 1 elham okdum, umarım hepsine yeter. çok sevdiğim insanlardı hepsi, gözümden yaşlar dökülmeye başladı. görmeyeli çok kişi ölmüş, mesela aile dostumuz bir dayımız ölmüş. ona da 3 kulhü 1 elhem okuyacaktım ama sonra onca kişiye bi kere 3 kulhü bir elhem okudum hak geçmesin diyerekten vazgeçtim. böyle adaletliyimdir. neyse mehmet beni çekip çıkarmış mezarlıktan, yüzümü yıkamak için çeşmeye zütürmüş. umarım kız görmek için ağladığımı düşünmemiştir amk.

ha bu arada koluma giren ilk okuldan en iyi arkadaşım mehmet'ti. ne köylü bir isim. lisede de beraber okuduk ben lise değişterene kadar. sonra onu hiç görmedim, konuşmadık da. eczacılık okuyormuş, 2 sene uzatmış ama başarmış. o da ben gibi izne gelmiş. bu mehmetle beraber tıp okumak istiyorduk, iyi de gidiyorduk. lisede ya ben ya o birinci olurdu. ben lise değiştirip dengem bozulunca tıp kaçmıştı ama mehmetin de tıp okuyamaması beni mutlu etmişti. biz iyi arkadaştık amk, harbi bu çocuk neden beni hiç arayıp sormadı amk.

ayraç, biraz yazsın sararsa okuruz

ağacın altında 3 kız piknik yapıyordu, müstakbel eş adaylarımı bulmuştum. acaba kardeşim de bu kadar güzelleşmiş miydi? belki de içinden biri kardeşimdir diye düşünüp heyecanımı bastırdım. hadi yanlarına gidelim dedim, olmaz dedi. niye diye sordum, onlar daha lisede okuyor laf olur dedi. en son kardeşimi lisede iken görmüştüm, bu kadar güzel değildi. eve doğru gidiyorduk, yolda yürüyen çok kız gördük ama hiç birine alıcı gözle bakamadım, içlerinden biri kız kardeşim olabilirdi. bizim ev bu kadar yukarıda mıydı amk.

kahavehanedeki gözler beni izliyordu, kafamı sallayarak selam hepsine verdim. kendimi tanıttıktan sonra bir adam fırlayıp beni kolumdan çekiverdi. lan ilkokuldan arkaşımdı bu, ne değişmiş amk. yakışıklı olmuş, kız kardeşime yan gözle bakmış mıdır acaba? kol kola biraz yürüdük, köyde olup biteni anlattı. bir yandan yürüyorum bir yandan dedikoduları dinliyor gibi yapıyorum bir yandan da etrafı süzüyor müstakbel gelin adaylarını arıyordum. kızlar nerede diye sordum, bir şey demedi. hepsini kendine saklıyor olabilir diye düşündüm, dikkatli olmalıyım diye düşündüm. köyün çeşmesi 10 sene olduğu gibi kalabalıktı, demek ki köyde hala su yoktu. muhtar su da getireceğim demişti ama konumuz muhtarın vaatleri değil.

köye gidecek sarı bir mercedesim yoktu belki ama çocuklar neden arkamdan koşmuyordu la. tören de yoktu, koskaca mühendise nasıl olurda karşılama töreni yapmamışlardı. yazık, çok şey değişmiş köyde. arabanın altına taşlar vuruyordu, lan daha taksiti bitmemişti. neyse kızlar benim paraya değer vermediğimi düşünür diye düşündüm, belki köyden evlenmiş şekilde ayrılacaktım. lan muhtarın kızı da büyümüş müdür acaba? o da taş olmuş mudur acaba? muhtar kızını koskaca mühendise verir herhalde. köyün meydanında durdurdum arabayı, bizim ev köyün biraz yukarısında kaldığı için yollarını yaptırmamıştı muhtar. ah muhtar, vaktiyle yol yapacağım diye oy toplamıştı. neyse konumuz muhtarın seçimleri nasıl kazandığı değil.

Doparlan bırakma kendini

rez bakalım

Rezervasyon

kendi hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum. eğer okuyan olursa devam ederim, olmazsa yoluma bakarım. teşekkürler:

10 sene sonra ilk defa ailemi göreceğim için heyecanlıydım. 10 senede aile hiç görülmez mi diyenlere cevabım evet, görülmez. ailemin bek ekonomik durumu yoktu, ben lisede iken tatillerde çalışırdım. çöp topladım, bulaşık yıkadım, internet kafede çalıştım, hatta sanayide bile çalıştım. ee haliyle lisemin son 2 senesinde hiç evime gidemedim. sonra üniversite geldi, her fırsatta çalıştım. 4 sene oldu. sonrası 2 sene yüksek lisans ile uğraştım. yüksek lisanstam hemen sonra işe başladım ve 2 sene sonra fırsat bulduğum ilk yıllık iznimde köyüme dönme fırsatı buldum. çok heyecanlıydım, dile kolay tam 10 sene. inanın babamı tanımayabilirdim, son gördüğümde 50 yaşındaydı. ya annem, o hep güzeldir. o da şimdi 59 yaşındadır. en çok da kız kardeşimi özlemişimdir herhalde. büyümüştür şimdi, evlenme çağına geldi ne de olsa. son gördüğümde daha çocuktu. eminim şimdi dünya güzeli bir şeydir. köyde ona yan bakanların gözünü oyma fikrim var bu arada, kim benim kardeşime yan gözle bakar ulan. koskoca mühendisin kız kardeşine yan gözle bakacaklar ha