küçük bi çocukken güzel bi hayatım vardı

mutfakta ağlayan babamın hıçkırıklarına karışıyo şu an tık tık sesleri
herşey o an dünyada yaşdıbını sürdüren insanlar için sıradan bir gün belki sıkıcı bir sabah ile başladı 29 temmuz 1989 da hakkari de doğdum ben
babam öğretmendi zorunlu doğu görevi için gitmişti hakkariye annem öğretmendi o da zorunlu görev için gitmişti orada tanışmışlar ve 29 temmuz 1989 sabahı 10 32 de başlarına dünyanın en büyük talihsizliği geldi
ben

2 yaşından beri yaşanılan herşeyi hatırlıyo olmam belki gibtir lan diyeceksiniz ama bu böyle hatırlıyorum arkadaşım ne yapabilirim
ve benim bi sorunum var hayatımdaki her hatıra kkiminle yaşanmış olursa olsun gereksiz iğrenç bi 10 dk mesela unutmuyorum ben erişmem o kadar kolayki
3d olarak akan bi menü var zihnimin içinde yemin edebilirim buna

annem babam o zamanlardan kavga ederlerdi hatırlıyorum her konuda evimizin mutfak balkonundan rpg attılar içeri ama biz en üst komşudaydık o sıra şans eseri
sürekli mermi sesleri cehennem gibi ışıl ışıl geceler
dışarıda çatışma evde çatışma
bi de bi çocuk vardı evde yemek kitabındaki resimlerin hareket edebildiğini söyleyen gözlerini kapatıp uzun ve sesli olarak ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo dediğinde etrafın bembeyaz olduğunu söyleyen ama giblenmeyen
mario ile konuşurdum ben atari oynarken inanmazlardı

güzeldi o yıllar bi akarsu vardı zap
evimiz yakınlarındaydı babam okula gitmek için zap ın yanından aktığı yokuşu inerdi her sabah ben de onunla giderdim
bi teyze vardı hep şeker atardı bana her geçişimde severdi beni bi kere sarılamadım o teyzeye balkondaki teyze olarak kaldı çocukluk hatırası
ölmüştür sanırım
babam öğretmen evine takılırdı hakkaride yapacak bişey yoktu çünkü benide merdivenlerin korkuluklarından kaydırırdı aşağı inerken o yüzden çok severdim orayı ben çocukluğumun melodisidir okey taşı sesleri severim okeyi hala

ben orada kreş e başladım kız meslek lisenin bodrumunu kreş yapmışlar
oradaydım ben power rangers izletmezlerdi pgibolojimiz bozulurmuş her gün birinin annesi yemek yapar getirirdi
tatlı ise hep şekerli yoğurt olurdu bilmeyen varsa yoğurda toz şeker katıyosun
öyle bişey iyidi ama
öğle uykusu olurddu 2 saat uyurdu herkes inanamadım hiç nasıl uyuyolar yaaa oluyodum
onlar legolarla oynardı ben sevemedim lagoları hiç onlarıda sevemedimya ama olsun sınıfta bi kız vardı adı burcu bi tek benimle tahtıravalli ye binerdi bi tek benim suluğumdan içerdi ben millet öğle uykusuna yatınca
babamın annemin plan defterleri vardı ozamanlar öğretmenlerin kullandığı onlardan yırttığım sayfaları kalemlere takardım pelerin diye
onları dövüştürürdüm senaryo yazardım minik minik onlara oynatırdım ileriki zamanlarda millet ekşın man diye zırlarken benim ekşın men lerim onlarınkini döverdi bundan emin vaziyettte oynardım kağıt pelerinli ttahta kalemlerimle yokluktan değildi istesem anında alınırdı ama oynamazdım bilirlerdi

kreş orada bitti çok güzel kağıt kesiyodum hiç kaydırmadan çok güzel boyama yapıyodum hiç taşırmadan dıbına koyardım valla
tam donanımlı mezun oldum kreşten
6 yaşına gelmiştim kolumdan vuruldum babam yeter dedi yeter gidiyoruz
nereye ?
yalovaya ...

yalovaya gelmiştik güzel biyerdi ilk günlerimiz rüya gibiydi dedimya çocukken güzel bi hayatım vardı diye
öğretmen evinde yiyoduk geziyoduk kraldık lan
ev kiraladılar doğudaki öğretmenler çift maaş alıyodu bi dönem annem babam da o dönemden eşya aldılar araba aldılar
güzel güzel gidiyodu herşey mutlu bi ailem vardı
ve sonra yine kavgalar başladı aile içi kavgalar kavgalar kavgalar sahilde beni tutup bende kalıcak diye çekiştiren anne baba
ben ağlıyodum ortada ama orada bana olan sevgi değildi olay ben üstünüm sana bırakmam olayıydı ortadaki küçük çocuğu umursayan oldu mu acaba ?

hakkaride yollarda aydınlatma falan yoktu zifiri yollarda yürürdüm küçükken silah sesleri kulaklarımda 5 yaşında bi çocuk
karşıma bi cami çıkardı kocaman ışıklı etraftaki tek ışık saçan şey silah sesleri fonda korku oluşmuştu bende şu an bile gece cami görsem yolumu değişirim geçemem yanından kalbim ağzımdan çıkar geçersem eğer
neyse dağılmasın konu

ilk okula başldım kimse yoktu takıldığım millet taso oynardı ben takılırdım saf saf yine kalemlere kağıttan pelerin durumu
deprem olmuştu bi de ama pek etkisi olmadı tınmadım yani
dışlanmıştım neden bilmiyorum dışlanırdım hep
hep ben suçlu çıkardım kavgayı başlatan hep bendim onlara göre
yapabilecek birşeyim yoktu küçüktüm ben

neyse beyler herşeyi baştan alıyım dedim ama uzun sürücek ağlıyorum zaten şu an sıkamam kendimi gibtiredin beyler
am yok zaten dağılın

@19 benden nefret eden bi ailem var giyimimden herşeyimden 2 tane tane basılmamış kitabım var lisede binlerce kitap okudum ama hiç kız arkadaşım olmadı
en sonunda giberim dünyanızı dedim bacağıma bıcak sapladım hastahaneye gitmedim evde yatıyorum şu an sardım kendi çapımda ama başım dönüyo babamın yelefonu aldım zorla kapıyıda kitledim gitti ağladı falan yattı sonra bu olay

ben yazarım arkadaşım bu ne üslup böyle yazar mı olur deme o kadar kan kaybettim hala daha ağlıyorum kafam güzel binevi
yazıyım içimi dökiyim dedim ama kandan sanırım çok yoruldum uykum var

@23 tamam burada olursan ederim dostum

vay be bu kadar dinleyicim olmadı lan hiç
şimdi hastahaneye zütürücek babam ikna etti gelince devam ederim

beyler hastaheneye gittik ben nereyi naptıysam bilmiyorum baya kan vermeleri gerekti öncesinde sonra hemşire yanıma geldi
adli vaka dedi polisi çağırıcaz onlar size devlet hastahenesine kadar eşlik edicek dedi
e dedim bu yüzden geldik özele
bakın beyefendi bilmemne falan ikna ettim çağırmadılar polis falan öyle atlattık hastahene olayını

ilk okul güzeldi spor salonunda deli gibi koşturup kıpkırmızı vaziyette çektirilen fotoğraflar kapının önünde köfte arabası vardı köfte alınca taso verirdi büssürü
2.5tl dı köfte yanında her zaman 25 30 taso verirdi adam nereden bulurdu kimse bilemez hepside yeniydi
yani cips almaktan daha çok taso kazandırırdı köfte almak daha ucuza gelirdi
her allahın günü sıkardı köfte tabi ama olsun sonra o adam dükkanlar açtı köfteci zinciri var adamın
ilk okul öğretmenim iyidi ya bı kız vardı büşra yıldırım aşıktım ona ben ilk aşkım gibseler unutturamazlar sizin için yalnızca bi ad bi soyad sadece buradan okunduğunda ama farklı şekerli çilek kokusu alıyorum adını her yazdığımda öyle bi kızdı çok çalışkandı ben geçilmeyi hiç sevmezdim

sınıfta bi çocuk verdi efe benden önce okumuştu çıldırıcak gibi oldu kan kusucaktım resmen kitabı aldım ağlayarak çıktım sınıftan eve gittim annem n oldu dedi
yok bişey dedim düştüm uzatmadı annem fazla uzatan biri değildir zaten
kitabı aldım sabaha kadar çalıştım bilmediğim sesler vardı anneme gidip bu ne bu ne diye diye yırttım kendimi sabaha kadar 6 yeni ses öğrendim ve okuyabiliyodum artık sınıfın dıbına koyacaktım yine o çocuktan öndeydim çünkü ona annesi öğretmişti ama ben kendi çabalarımla öğrenmiştim o kadar mutluydum anlatamam
ne geçerse okuyodum konusu hiç önemli değil

babam alıyodu hafta sonlarında beni onda kalıyodum birlikte cesur yürek bir zamanlar askerdik kapıdaki düşman stalingraad tarzı filmler izliyoduk
yaşıtlarımdan çok ayırıyodu izlediklerim okuduklarım başkalaşıyodum
babam
zamanında tüm ailesine rest çekmiş bi adam bunlar 5 kardeş ortancaymış babam tek okula giden o olmuş zeki bi adammış o yüzden sadece onu yollamışlar para falan da yok ailesinde okudu babam ve geri kalan kardeşlerinin hepsini okuttu ailesine baktı öğretmen maaşından hiçbişey kalmıyo neredeyse universite yıllarındaki gibi 1 kavanoz salça 1 somun ekmekle 1.5 hafta geçiriyodu babam ve okudu tüm kardeşleri
ben evlenicem dedi onlara bu sene siz destek olun aileye ben seneye yine gelirim bu sene kendime ayırmak istiyorum maaşı

sen ne biçim abisin ?

sen ne biçim kardeşsin ?

sen ne biçim oğulsun ?

sen ne biçim insan oldun ?

peki demiş babam ve bitmiş herşey

annem askıyla döverdi beni çok taktan sebeplere dayaklar yerdim mesela
bi gün pul biber almaya yolladı yakınlarda migros vardı
aldım pul biberi fişi ağzıma soktum poşeti düzelticem poşete koyucam pul biberi
çıkardım fişi ağzımdan ızlanmış fiş attım bende fişi
gittim eve

al anne
ee paranın üstü
burada anne
evladım ekgib bu
bu kadar verdiler annecim
nasıl yaaa!!! dedi annem

ve birlikte migrosa gittik

hangi kasiyer dedi annem
şurdaki anne

annemle gittik yanına konuştu annem kasiyer dediki öyle bişeyin olması imkansız burası migros olayına girdi
annem bana baktı ve beraber eve gittik küçük ellerim küçük kollarım korkudan titriyolardı kalbim atmıyodu sanki ellerim kollarım boşalmıştı

cebime soktum ellerimi
cebe girmek isterdim o an bişey yapmamıştım ama anlatamazdım
annem vurdu ben askı bekliyodum ama elleriyle vuruyodu
yumruk atıyodu yüzüme durmadan söyle diyodu
burnumdan akan kan geri gidiyodu boğazıma öğürüyodum ve ağzımdan geliyodu
vuruyodu annem gözlerime göğsüme
ben almadım anne diyodum
yalaaaaaaaaaaaaan söylemeeeeeeeeeeğğğğğ diye çığllık atıyodu
nefes almaya vakit bulduğum zamanlar nefes almıyodum cümle kuruyodum sakince
bhennn alkmadım ahnne
vuruyodu annem yerdeydim artık baktım askıyı aldı geldi baya bildiğin elbise askısı
plastik olanları varya onlarla dövmezdi onlar kırılırdı çünkü vücufumda demir askıyla döverdi onlar kırılmazdı çünkü

okuyan varsa biraz ara vermek istiyorum tutamıyorum beyler ağlıyorum

ama annem kötü bi insandı kötü bi anneydi diyebilir miyim ?
asla o bu yapının temelini attı ve gerçek anlamda annelik içgülerinin dibine vuran bi insandı ondan başka kimse dokunamazdı bana
babam hiç vurmadı zaten bana annem 155 boyunda 50 kilo bişeydi o zamanlar ufak tefek bi kadındı
küçücük ayakları vardı masaj yapardım bazen sigarasını sobadan yakardım mutlu olsun isterdim
bi komşu vardı deli gibi bişey kocası vardı bunun herfi 190 boy bunun oğluyla kavga ettim ben
çocuk yavru kedileri havaya aatıyodu biaaa alıp bidaha atıyodu ilk okul 2 deyim bunlar olurken
herkes gülüyodu ben gülmüyodum
çocuğa küçük bigibletimle saldırdım son sürat üzerine sürdüm ölümüne girdim çocuğa babası beni dövdü
babam yok tabi başımda annemle kalıyorum babam olsa dıbına koyardı o adamın ama ben ne bilebilirdim 155 lik annemin içinde
kratos yattığını annem eli yüzü temiz sevimli bi insandır
prefabriklerdeydik bu olay olurken
kapının önüne çıktı annem beni gördü kocası ile birlikte başımda laf saya o adamı gördü anneme baktım bi an sadece
annem koşmaya başladı adama doğru korkuyorum bişey olucak diye anneme ama çok geçti artık
adamın taşaklarına tekme attı sonra omuzlarından tutup kendini ileri attı ve annemin küçük kafası adamın burnunu kırdı
karısı ciyaaaaaaaaak etti birden at gibi bi kadındı o da kocası gibi annemi tuttu annem parmaklarını kadının gözlerine bastırdı yere düştü kadın kocasının yanına
annem çıldırmış gibiydi çığlık atıyodu tekme atıyodu çığlık atıyodu tekme atıyodu
ben o gün anladım annemin beni sevdiğini çünkü annem normalde bunları yapabilecek biri değildi sonuç olarak hastahenelik oldu kadınla adam
yanlış hatırlamıyosam vura vura kalçasını kırmıştı kadının annem