unutanlar için son kısımları kısaca hatırlayalım:
melis kaza yapmıştı ve arkadaşlarımla hastaneye koştuk orda hemşireler melisin kanında aşırı alkol olduğunu ve melisin hamile olduğunu söylediler.
bir iki gün geçtikten sonra melis kendine gelmişti ben önce sanayiye arabayı yaptırmak için sonra da derse gitmiştim.
dönüşte de otobüste esrayla karşılaşmış laf dalaşına girmiştik.
ve olanların devamı;

Hastaneye geldiğimde yorgunluk bir yandan uykusuzluk bir yandan bitkin bir haldeydim. melisin yanına gittim ve toparlamıştı daha iyiydi. fakat kız hamileydi benim kafamdaki tek olay bunu ona nasıl söyleyecektim.
eve gidelim artık ben iyiyim dedi. olmaz falan desemde hemşireler isterseniz çıkabilirsiniz dedi.
tamam o zaman dedim ve bir taksi ayarladık ve eve gittik konuşacak o kadar çok şey vardı ki ama bir o kadr da susmak istiyordum kendimden çok utanıyordum. melis hamileydi ve bundan haberi bile yoktu.
karşıma oturdu ve bana bakıyordu. nasılsın dedim daha iyiyim dedi. hamilesin diyeceğim ama ağzımdan çıkmıyor. halsiz hissediyorum dedi uyusam iyi olur dedi. saat 21:00 gibiydi tamam bebeğim uyumak iyi olacaktır dedim ve yatağa gitmesine yardımcı oldum üzerini örttüm.
mutfağa gttim ne içki varsa çıkardım hepsini yaktım sigarayı küllüğe koydum ve telefonda hakan ve kenanla görüştüm noldu söyledin mi falan gibi şeyler sordular. biraz muhabbetdden sonra kapattım ve saat 2 olmuştu ben de koltukta sızmışım.

sabah melisin beni öpmesiyle uyandım kalk hadi kahvaltı hazır bu saate kadar nasıl uyuyabildin diyerek mutfağa gitti.
saate baktım 14:00 olmuştu harbiden gün bitmişti. melis kendine gelmişti artık gayet iyi görünüyordu. bir sigara yaktım ve masaya oturdum. hava yağmurluydu. dışarı çıkılacak bir durum da yoktu zaten. meliste oturdu masaya. çayından bir yudum aldı ve çok korktum bir an öleceğim sandım dedi ellerini tuttum gözleri dolmuştu.
geçti bebeğim bak yanındayım dedim hepsi geçti güzel günler bizi bekliyor dedim. dedim ama buna inanmıyordum. benim inandığım bir gerçek vardı mutlu günler çabuk biter.
bir kaç gün yağmurlu geçti evde takıldık melis babasından arabanın masraflarını falan göndermesini istedi. bir kaç telefon trafiğiyle arabanın hazır olduğu bilgisini aldık ve sanayiye vardık.
parçacı ramazan abi sağolsun herşeyiyle ilgilenmişti. beklediğimden fazla tuttu 8 bin tl ye yakın bir para ödedikten sonra arabayı aldık öğleden sonraki dersimize yetiştik. derslerden baya uzak kalmıştık.
dersten çıktık ve eve geldik. ben artık söylemek istiyordum ama nasıl bir türlü dilim varmıyordu.