bilmediğini bilmemek çok kötü bişey kim anlatıyo bunları size anlamıyom ki tarih değişmez mk gerçegi nasıl degistircen nasıl bi kafa yapısı bu mk kürtlerinde anlamadım ki yok dostumm yok kürtler bugünne kadar br devlet kuramamıs bir tane var diye biliyourm 3 ay gibi bi süre dayanabilmiş

harbiden cahilsin bu da sana son yazım olsun. lan amk oğlu sen kürt devletlerine pers dersen tarihi de ülkü ocaklarında öğrenirsen tabii ki kürt tarihi yok dersin. adıyamanda urfada kurulan ve kürtçeye yakın bir dil konuştuğu bilinen komagene krallığına pers diyen yarın anasına da avrat der.

ama ne var biliyor musun gibimde bile değilsiniz ben ülkü ocaklarındaki binlerin değil dünyanın ve genel olarak tarihçilerin nasıl baktığına bakarım. al ingilizcen varsa oku:
https://en.wikipedia.org/wiki/Kurds

kürtler hurri kökenli bir kavimdir. medler eyyubiler mittaniler haznaviler zend hanedanlığı hezarhespi( luristan atabeyliği) mervaniler şeddadiler annaziler komagene krallığı subarrular gibi bir çok devlet kurmuştur.

çok değil hemen evliya çelebiyi bile okusan evliya çelebi kürtlerden dünyanın ilk dilini konuşan eski bir kavim olarak bahseder. bugün bulunan dünyanın en eski şiiri kürtçeyle birebir uyum sağlıyor. farsçadan daha çok. yani kürtler yabana atılacak bir kavim değil.

not: evliya çelebinin yazdıklarını şimdi atayım oku biraz cehaletini alsın.

Kütahyalı bir Türk olan dünyaca ünlü seyyâh Evliya Çelebi (1611 – 82)’dir. Ünlü yapıtı “Seyahâtname”de, ayrıca Nûh Tufanı’ndan sonra kurulan ilk 3 şehrin Şehr-i Nûh (Şırnak), Cezira Botan (Cizre) ve Miya Farqîn (Silvan) olduğunu belirterek, insanlık tarihinin Kürdistan’da başladığını kaydetmektedir. (Bkz. Evliya Çelebi, Seyahâtname, cilt 4, Kürdistan gezisi)

Evliya Çelebi, ölümsüz eseri “Seyahâtname”de, Hz. Nûh ve kavminin konuştuğu dilin Kürtçe olduğunu şöyle ifade eder (olduğu gibi paylaşıyorum): “Tûfân-ı Nûh, imar olan şehr-i Cûdi’dir, andan kal’a –i Sincâr’dır, andan bu kal’a-i Mefârikin’dir amma şehr-i Cûdi sâhibi Hazret-i Nûh ümmetinden Melik Kürdim altı yüz sene mu’ammer olup Kürdistân diyârların geşt ü güzâr ederek bu Mefârîkin’e gelüp âb u havâsından hazz edüp bu zemînde sâkin olup evlâd u ensâbı gâyet çok olup lisân-ı ibrî’den indiyyât bir gayrı lisân-ı turrehât peydâ etdi kim ne ibrî’dir ne Arabî ve ne Pârisî ve ne lisân-ı Derî’dir ve lisân-ı Pehlevî’dir, ana hâlâ lisân-ı Kürdim derler. Bu diyar-ı Mefârikîn’de peydâ olup hala diyâr-ı Kürdistân’da isti’mâl olunan lisân-ı Kürd Hazret-i Nûh ümmetinden Melik Kürdim’den kalmışdır, ammâ vilâyet-i Kürdistân dağistân u sengistân bilâd-ı bîpâyân olmağile on iki gûne lisan-ı Ekrâd vardır kim birbirlerine elfâzları ve lehçe-i mahsûsaları mûğayirdir kim niçesi birbirlerinin kelimâtların tercümân ile anlarlar.” (Bkz. Evliya Çelebi, Seyahâtname, cilt 4, Kürdistan gezisi / ayrıca bkz. Martin van Bruinessen, Kürt Lehçeleri Üzerine Evliya Çelebi’nin Notları, sayfa 16 – 17, Studia Kurdica, Paris 1985)

Güzel insan Evliya Çelebi, Kürtçe’nin sadece Hz. Nûh (as) Peygamber’in değil, aynı zamanda Hz. Yunus (as) Peygamber’in de konuştuğu dil olduğunu belirtmekte, ayrıca Kürtçe’nin zenginliğine övgüler dizmektedir. “Seyahâtname”de bunu şöyle kaleme almaktadır (olduğu gibi paylaşıyorum): “Lisân-ı Ekrâd, fesâhat ü belâğat üzre tekellüm eder. Hazret-i Yûnus aleyhi’s-selâm diyâr-ı Musul’da sâkin iken Kürd lisânın söylemiş ola.” (Bkz. Evliya Çelebi, Seyahâtname, cilt 4, sayfa 316, Kürdistan gezisi, Yapı Kredi Yayınları)