Geçen yine yurtta takılıyoruz. Yan odadan arkadaşlar geldi. Onların arkadaşları falan sıkıldık dedik hadi beyler güreşelim falan fişman. Çektik yatakları, masayı falan kenara. Çıktım ortaya var mı lan karşıma çıkacak bi babayiğit bu dıbına vurduğum yurdunda naaralarıyla yurdu inlettim. Furkan diye bi çocuk vardı yan odada. Babası hayvancılıkla uğraşıyormuş, bu da çobanlığını yapıyor. Geldi karşıma. Bak koçum, şimdiden uyarıyorum. Köyde çok güreştim ben kırarım belini, sakat kalırsın. Yarın boş minibüste ayakta gidersin. Köyde şampiyon oldum hatta muhtar çeyrek altın takmıştı dedi. Ben tabi ciddiye almıyorum bu pekekenti. Benimde ağzımdan şu kelimeler döküldü; bak koçum, senin güttüğün koyun kadar benim gibtiğim çoban var. Şimdi geç karşıma ve erkek gibi dövüş.. Bir anda herkesi bir gülme aldı, ben de nasıl ayar verdim ama dimi der gibi arkadaşlara bakarak gülüyorum amk ama uzun sürmedi. Çünkü herifin beni belimden tuttuğu gibi yere vurması bir oldu. Ama harbiden delikanlı çocukmuş lafı sözü birmiş. Hakketten de ertesi gün boş minibüste ayakta gittim okula. Buda böyle bir anımdır.

Özet: Her ne kadar sakatlansam da ayarımı verdim.