Beyler toplanın, size gizemli kürt mitolojisinden bir hikaye anlatıcam.

Yıl, milattan önce 6500. Bir nevruz arkşamı. Gün boyu halay çekip yorulan bir kürt kabilesi, akşam olup evlerine dönünce yiyeceklerinin ortadan kaybolduğunu farkederler. Durumu hemen "foşik TC hesap verecek" şeklinde yorumlayıp devrim hazırlıklarına başlayan kürt yoldaşlarımız bir yandan da açlıktan dolayı kendi ağız kokularından zehirlenip kayıplar vermeye başlarlar. Sonra bir anda şafakta eşek üstünde kendilerine doğru gelen kara sakallı dev cüsseli bir adam görürler. Gözleri kartal gözü, elleri ayı pençesi, kulakları eşek kulağıdır. Baştan tedirgin olsalar da kürt içgüdüleri onlara bu adamın dost olduğunu söyler ve adama doğru yaklaşırlar. Bu, çiğ köfte tanrısı Azadius'tur. Azadius, onlara tüm yiyeceklerini ödünç olarak aldığını, bunun bir imtihan olduğunu ve açlığa karşı ne kadar dayanıklı olduklarını görmek istediğini söyler. Yoldaşlar baştan öfkelenir ve Azadius'un kafasına molotof atmaya hazırlanırlar. Ancak sonradan Azadius'un eşeğinin narin bakışları sayesinde öfkeleri yatışır. Yiyeceğe ihtiyaçları olduğunu söylerler. Azadius bir elini toprağa, bir elini eşeğinin sağ gözüne koyar ve sihirli sözcükler söyler.. Elini topraktan çekiği anda gökyüzünden bir fil büyüklüğünde çiğköfte kütlesi düşer. Yoldaşlar ilk defa gördükleri bu yiyeceği çok severler ve yapılışını öğrenmek isterler. Azadius çiğköftenin tarifi karşılığında kabileden bir dişi eşek talep eder. Hiçkimse dişi eşeğini vermek istemez ama sonra istemeye istemeye bir kişi kabul eder ve eşeğini verir. Azadius da sözünü yerine getirip çiğköftenin yapılışını onlara anlatır. O gün bu gündür, en iyi çiğköfteyi kürtler yapar.