Geceydi ve milliyetçi bir insan olarak eve dönüyordum.

O gün vatana hayırlı pek çok iş yapmıştık. GKK'lı (Güzel Kafatası Kurultayı) dostlarla kahvehaneye gitmiş, sabah boyu: "Vatan için kimi dövmeliyiz?" çalıştayı yapmıştık.

Enteller mi, Solcular mı yoksa Kürtler mi daha tehlikeliydi? Akşama doğru Solcu Kürt Akademisyen dövme esasında uzlaştık. Evlere dağıldık.

Böyle verimli bir günün akşamında öyle menfur bir hadisenin cereyan edeceğini nereden bilebilirdim?

Dolunay, yürüdüğüm ıssız sokağı gün gibi aydınlatmıştı. Mehtabın ışığında, iki apatman arasındaki duvara işeyen birinin siluetini gördüm. Herif, bölgesini işaretleyen it gibi ayağını kaldırmış duvarı suluyordu.

- Işeme lan oraya, diye seslendim. Herif bana döndü ve hırladı. Beyaz dişlerini seçebilmiştim. Sonra:
- AUUUUU!! diye uluyarak üzerime koştu. Sağ elime dişlerini geçirdi ve kaçtı.

Neye uğradığımı şaşırmıştım. Hemen eve doğru koştum. Korkmuştum, titriyordum. Elimi hemen bandajlamalıyım, diye düşündüm. Çok kötü kanıyor.

Apartmanımın önünde kapıcımız Hilmi amcayla karşılaştım. Hilmi amca gözlerini pörtleterek:
- Evladım bu ne hal, diye sordu.

Önemli bir şey değil amcacığım, demek istedim. Onun yerine dilimden şu söz çıktı:
- AGZINI GAPAYASAN VALLAHi Te-Ce'yi BÖLER GiBi BÖLEREM SENi HA!!!

Yüce Tengrim!! Nasıl bir şey söylemiştim ben böyle?

* * * *

Ertesi sabah doktora gittim ve olayı anlattım. Bana inanmayacağından emindim. Fakat Doktor başını salladı ve:
- Sık rastlanan bir vaka, dedi.
- Sık mı!
- Evet, sizin camiada. Malum, sizler kurtları çok seversiniz. O yüzden dolunayda milli duygularınız depreşir.
- Elbette, dedim.
- Fakat aynı anda, Kürtlüğe karşı duyduğunuz korku ve nefret de depreşiyor, dedi doktor.
- Ko.. korku mu? Biz Kürtten korkmayız!
- Dikkat ederseniz Kürt demedim, Kürtlük dedim. Söyleyin bakalım, gaylerden en fazla kim nefret eder?

Uzun süre düşündüm ama cevabı bulamadım. Doktorun soruyu neden sorduğunu da anlamamıştım.

- Tabii ki gay olmaktan korkanlar, dedi doktor suskunluğumu görünce. Siz de, Kürt olmaktan korkuyorsunuz. Kanınıza Kürtlük bulaşır diye korkuyorsunuz. Sorun şu ki, korktuğumuz şeyleri günü gelir istemeye başlarız. Mesela ölüm korkusuyla yaşayan insanlar intihar ederler.
- Neden? diye sual ettim.
- Bir an önce korktuğum başıma gelsin de bu korkudan kurtulayım, derler de ondan. Işte bu yüzden, mehtapla depreşen Kürt korkunuz sizi Kürtleşmeye sevk ediyor. Normal bir Kürt'e dönüşseniz sorun olmaz ama, siz kafanızda canlandırdığınız Kürt tiplemesine dönüşüyorsunuz. Yani, bilinçaltı düzeyinde...

Sözünü bitiremedi. Zira gözyaşları içinde ayaklarına kapanmıştım:

- Kulun olayım doktor, bir çaresi yok mu bu hastalığın?
- Var ama bilmem ki ister misiniz? Çok radikal bir tedavidir... zordur...
- Söyle! diye böğürdüm. Kurtulmak için her şeye razıyım? Neymiş o tedavi?

Doktor bana acıyarak baktı ve gözlerini kaçırdı. Kederle:
- Insan olmak, diye mırıldandı.

SON