Ben halkım
yürüyorum yaralı
ve bir yanım uçurum
ölümleri bile bile yılmıyorum
çünkü görüyorum bin yıldan beri karartılmış ülkeyi
güneş gibi doğan o yüce insanı aramaya çıkıyorum
üzerimde akan kan damlalarının kokusunu alırcasına.
uçuyor akbabalar
Ama yılmıyorum
çünkü görüyorum seher vakti ağardığında
bir aydınlık yücelir, umuda doğru ufuktan
ve yine söylüyorum
sığmaz umudumuz
cam kafesine zindanların