Uğur hızlı kanka

Okurum bi ara

Yavaştan belli edin kendinizi beyler

Kanka 8 oldu bekliyoruz sen yaz canlanır zaten sunularla destek verelim biz

Bende boyle bi hikaye ariyodum eline saglik panpa

Beyler şukunuzu ekgib etmeyin yüklenin up up up

1 haftalık moral izninin verilmesi herkesten çok Güray'ı sevindirdiği kesindi.
Memlekete gelmiş olmanın sevinciyle birlikte kendi içimde ki
kavgayı tekrar başlatmıştım.

Sabiha Gökçen hava-limanına vardığımızda saat akşam 19.00 civarındaydı.
ilk önce eve geçecek, sonra da arkadaşlarımla buluşup hasret giderecektim.

Ailem dahil tanıdıkların hepsi beni normal piyade sanıyordu ki özel kuvvetlerde
çalışıyorum demek bizlere aykırı davranıştı.

-"Beyefendi buyrun valiziniz"
-"Aa teşekkür ederim iyi akşamlar"
-"iyi akşamlar"

Bir garip olmuştum;5-6 ay sonra ilk defa sivil ortama tekrardan uzun olmasa da
7 gün dahil olacaktım.

Çıkış kapısında dışarıda ki soğuk havanın yüzüme vurması;bir hasretin bitmesine
işaretti. Annemi-babamı ve özlemem dediklerimi bile özlemiştim.

Taksiye binerek abimize adresi belirttim.
Taksiyi kullanan şoför benden yaşlıydı belli;ekmek parasının peşinde
bu yaşta da çalışıyordu.
Arabanın içinde kısık sesle radyo çalıyordu ya da CD bilmiyordum.

Çalan şarkı Müslüm babamın "geceler"parçasıydı.
Susmayı tercih ettim;bazen dinlemek hele ki müziği dinlemek
çok şey anlatıyordu.

-"Nereden geldin yeğenim?"
Bu soru samimi bir şekilde memleketimin bir insanının sorusuydu,
-"Ankara'dan abi"
-"iş için mi geldin buraya?"
-"Yok abi aile burada"
-"Kazasız belasız teslim edelim o zaman"
-"Eyvallah abi"
...

Kısa süren sessizlik ve
-"Sen nerelisin abi"
-"Memleket Diyarbakır yeğenim ama işte geçim sıkıntısı, işsizlik
bir de terör bizi 1995 yılında buraya attı, Allah'a şükür burada
yiyoruz, yediyoruz.okutuyoruz."
-Maşallah abi;kaç çocuk var?"
-"Ellerinden öper;3 tane"
-"Maşallah abi"

Taksiden ineli 10 dakika olmuştu.
istanbul'un akşamları bir başka zaten;hele o akşamlar ara sokaklarda
yürüyorsan başka bir anlam katıyor bu şehir sana.

içimde tuhaf bir duygu var;henüz kestirmiş değilim.
Yalan söylememek gerekirse utangaç birisiyim belkide
hayatım boyunca kendi iç sesimin söylediği doğruları bile
inkar ettim ve etmeye devam ediyordum.

Özlem duygusu diye geçiştiriyorum;içimden kendi kendime.
Sokaklardan geçerken bavulumun tekerleklerinden çıkan ses
sessizliği bozuyor tabi arada sırada balkonda oturan insanların
samimi muhabbetlerinin ya da kahkahalarının sesleri bazen de
çocukların sesleri bozuyor bu sessizliği.

Yaklaşık 10 dakika daha kalmıştı evime varmaya;
telefonum çaldı;
-"Alo"
-"Alo kanka geldin mi?"
-"Geldim kardeşim"
-"Akşam buluşabilir miyiz?"
-"Bilmiyorum ya aslında yorgun değilim annem-babam ile otururum gelirim ya galiba"
-"Musti olum ayıp değil amk;1 hafta buradasın de mi?"
-"Ne ayıbı olum;gelirim merak etme"
-"Tamam bizim tayfaya haber veririm"
-"Tamam kaç gibi?"
-"Akşam 22.00 da ararım seni"
-"Tamam, hadi görüşürüz"
-"Görüşürüz"

Telefonu cebime koymuş ve çocukluk arkadaşım Efe ve yine arkadaş grubunu ne kadar
özlemişim diye düşünüyordum.
Mazi canlandı gözümde;çocukken yaptığımız özellikle ergenlik döneminde yaptığımız
çılgın hareketler...

Ve tam karşımda çocukluğumun geçtiği apartman vardı.
Duvarın üstünde yanan hafif ışık;zil tuşlarını görmemi sağlıyordu.
Hala küçükken babamla;zil yerine ismimizin yazılı olduğu kağıt duruyordu.

içeriye girdim, asansör yoktu ki zaten 4 katlı bir bina.
3.kattaydı ev;bavulumu kaldırdım ve merdivenlerden çıktım;zili çaldım.

Rezerved

Kapı açılır açılmaz annemin bana sarılması bir oldu;ne de olsa anneydi.
Babamda;tebessüm ediyordu, geleceğimden haberi olan yakın komşular
bir de bir kaç akraba ve tabi amcam ve teyzemgil gelmişti.

içeriye geçtikten sonra direk salona geçtim;annem börekleri, kurabiyeleri dizmiş
ve tabi çayı da koymuştu.

Sohbet muhabbet ilerliyordu;
-"Oğlum senin görevin neydi?" Ferit amcanın bu sorusuyla yüzümü ona çevirdim,
-"Piyadeyim abi normal eğitim-güvenlik görevleri işte"
-"Oğlum ben askerliğimi piyade komando olarak Kayseri'de yaptım.
Bizim zamanımızda öyle gevşek askerler yoktu şimdi var, aahh ahh"

Erkeklerin bulunduğu salonda ki yeni konu "eski ve yeni askerler"idi.
Herkes bir askerlik anısı anlatıyor komikse gülünüyor;eğer içinde şehit varsa
"Allah gani gani rahmet eylesin"diyorduk.

-"Lan bana bak var mı gönülde biri?"

Bu konularda yaşım ilerlemesine rağmen nedense utanıyordum;
bu yaşıma kadarda herhangi bir kızla samimi bir muhabbet etmişliğim de yoktu.

-"Ferit amca başımızı eğitimden mi kaldırıyoruz?"diyerek konuyu kapatmaya
çalıştım ki başarılı olmuştum.

Saat 21.30'u gösterdiğinde misafirlerin çoğu gitmişti.
Erken kalma sebepleri anlayacağınız üzere "gidelimde hasret gidersinler" mantığıydı.

Salonda amcam olmasına rağmen;
-"Baba ben bizimkilerle buluşmaya gidiyorum müsaadenizle var mı bir isteğiniz dışarıdan?"
-"Efe gille mi?"
-"Evet"
"Selam söyle anana sor lazım mı bir şey diye?"
-"Tamam hadi görüşürüz baba, amca tekrardan sağ olasın geldiğin için"
-"ne demek yeğenim?"

Amcam ile sarıldıktan sonra annem gil yengemle mutfakta konuşuyorlardı.
Onların yanına gidip gideceğimi haber verdim.

Ardından tekrar istanbul sokakların daydım

Daha seri yaz reis

-Hoş geldin kardeşim"
Ardından gelen samimi bir sarılma.

Efe;çocukluk arkadaşım aynı zamanda üniversite de ev arkadaşımdı.
Bizim tayfa da buradaydı.
Gökhan,Alp, Berkay ve onların diğer arkadaşları.

Yaklaşık 8 kişi vardık;herkes ile tokalaşma bittikten sonra bizim mekan olarak adlandırılan
yere doğru gidiyorduk.

Tabi sayemizde sessiz sokaklar;muhabbetimiz ile bozuluyordu.
Yol boyunca işten güçten silah arkadaşlarından konuştuk.
Tabi bunun yanında diğer arkadaşların hayatıyla ilgilide konuştuk.

Berkay 26 yaşındaydı;Mühendislik mezunuydu ve çalışıyordu, yine
Alp ingilizce öğretmenliği mezunuydu, Gökhan devlet kurumunda memurdu.
Efe ise yine mühendislik mezunuydu.

Ve işte mekandaydık;Sabri Ustanın Yeri.
Küçüklüğümüzde okuldan kaçarsak ya da okuldaki öğle arasında buradan yerdik.
Pahalı bir yer değildi;memur ya da askeri ücretle geçinenlerin rahatlıkta
girdiği yerdi. Zaten pek fazla gelen gidende yoktu.

Aba sahibi ile samimi olmamız ve bir mazimizin olması burayı
"bizim mekan"yapmıştı.

Geçtik dışarıda bir masaya oturduk.
iki dakika sonra genç bir garson geldi;
-"Hoş geldiniz abi"
-Hoş bulduk kardeşim"
-"Ne arzu edersiniz abi?"
-"Ne var kardeşim"dedi Efe
-"Abi ızgaraların hepsi var, yine ev yemekleri var"
-"Beyler?"

Kendi aramızda ne alacağımızı kararlaştırdık.

-"Kardeşim bize ortaya karışık yap hepsinden olsun, içecek olarak kola gönder"
-"Başka bir arzunuz var mı abi?"
-"Yok kardeşim sağ olasın"

Başlayan muhabbet ile birlikte;mekan canlanmıştı.
Garson bardakları getirdi zaman;
-"Sabri abi yok mu?"diye sordum
-"Yok abi o 1 saat önce gitti"
-"Eyvallah"

Yemek gelmiş ve hem yiyip hem de muhabbet ediyorduk.
Sözün kısası "kaliteli zaman"geçiriyorduk.

Yemek bittiğinde;garson masayı toplamaya geldiğinde;
-"Çay alır mısınız abi?"
-"Sıcaksa alırız kardeşim"dedi Alp
-"Ayıpsın abi"dedi samimiyetle garson.

-"Musti senin ki yüksek lisans yapıyor haberin olsun?"
işte o an garip hissettim kendimi;sanki içimdeki sıkıntının ne olduğunu bulmuştum.
-"Benim ki kim dıbına koyum?"
-"Lan yeme beni Musti"
-"Lan bi gibtir git, yeme bizi"diyerek konuya dahil oldu Berkay

-"Olum tamam amk ne diye hatırlatıyorsunuz,hem niye konuyu açtın amk"
-"Haber verelim amk yengeyi başka birileri kapacak sen böyle oturursan"
-"Ne yapayım amk"
-"Lan Musti harbi soruyor musun?"

Kısa bir sessizlik oldu;tabi o ara Efe sigarasını çıkarmış ve yakmıştı.
Ardından ortamda sigara içenlerde paketlerini çıkartmışlar ve muhabbeti dinliyor ve
yardım etmeye çalışıyorlardı.

-"Usta hikaye ne yanlış anlamazsan bilmiyorum da hikayeyi?"
Söyleyen kişi Alp'in kuzeniydi;
-"Ne ayıbı kardeşim olay şu üniversitede bir kızı sevdim"
-"Eeee" dedi Efe
-"Eee si bu kardeşim"
-Lan olum herkes sever sen bir şey yapmadın sıkıntı o!"
-Kardeşim niye ya? dedi Alp'in kuzeni

Normalde sigara içmem ama arada bir ortamda ya da sıkıntılı sohbetlerde
yakardım bir kaç dal.
Sigaramı yakıp içime çektikten sonra;
-"Kardeşim o iş yaştı ya"
-"Niye ki?"
-"Kız güzeldi, kültürlüydü, biz tam tersiydik kardeşim"

Araya Efe girdi;
-"Lan olum herkes sever;kedi sever, köpek sever.Sen bir çaba mı sarf ettin?"
-Cevabını bildiğim bir şey için niye uğraşayım ki? hem kızı da zor durumda bırakırdım.
-Kardeşim bırak bu ayakları
-Aga konuyu gibtir et geçti gitti dedim.

-Tamam Musti;konuyu bırakalım sen de içinde ki o acı duyguyu yaşa,ne olduğunu bildiğin
dermanın ne olduğunu bildiğin yaraya derman arama.

Bu muhabbet benim "bitmeyen ama söndürülen aşkımı"canlandırmıştı.
Yaklaşık 1 saatten sonra dağılmıştık.

Kürt shot timi

Bugünlük bu kadar beyler yarın aynı saatte hazır olun;okuyanların gözlerine sağlık.

rez sağlam biseye benziyo

Rezerved

Rez okurum

Rezerve

Okurum aga ben bunu