ben orta okulu, hobbit ve yüzüklerin efendisi, smeagol kitaplarıyla bitirmiş biri olarak fantastik ögelere acayip alışığım. ama içimizde iman var o zamanlar dolu dolu. korksam da belli etmiyorum, olayı hafif hafif çözmeye çalışıyorum. babamlar da uyarmışlar beni bak oğlum bu halanlar biraz dramatiktirler böyle bişeyleri abartmayı severler. olur da bir şey olur aşırı tepki verirler sana, sen boşver. ara beni gelip alıyım demişler. bu cümleleri bu olaya bağladım ben de anında kafamda.

kuzenlere dedim gelin lan bakalım bulucaz biz bu işin nereye çıkacağını. halama döndüm, hala nasıl bir sesti, kendi sesin olabilir mi bak köy hatları arızalıdır aksaktır belli olmaz. yok be oğlum dedi. ben biliyorum ne olduğunu dedi gizemli bir edayla devdıbını getirmedi. hala olmaz öyle şey diyorum. ne kastettiğini anlıyorum ama bu konularda hala mantıklı bir açıklama getirme gayretindeyim.

gittim telefonu dayadım kulağıma. kapatıp açıyorum defalarca uzun uzun çalıyor numara çevirmemi bekliyor telefon da. üfflüyorum acaba sesim geri gecikmeli gelir mi diye. hiç bir arıza yok. numara çeviriyorum çeviriyor. kapattım neyse telefonu. aldım kuzenleri. dedim olum bu ev kocaman değil mi kim bilir kaç tane paralel hat vardır. ev de kalabalık böyle halamlar misafir ve akraba severler. gelin bakalım kim oyun oynuyor bulalım.

aralarında en küçük olmama rağmen tek aklı başında gibi davranmaya çalışan da benim. diğer herkes hafif çökmüş ve endişeli durumda sürükleniyorlar sanki. erman büyük olan kuzenim, sercan kardeşi. gittik beraber odaları geziyoruz. birine girdik yatak odası gibi bir yer. telefon var açtım. aloo ufff üfff üflüyorum ses denemesi yapıyorum. çıt yok. kimse de yok odada. başka odaya gittik son telefonun olduğu. girdim yine camı açık, kapı çarptı yüzümüze bam diye ceyran yapıp. bu sercanla erman da yusuf yusuf. ben de korkuyorum ama ilginç bir iştah var içimde. bulmak istiyorum o küçük sorunu ve herkesi rahatlatıp gördünüz mü lan sülalenin en zekisi benim yapmak istiyorum.

neyse açtım bu telefonu da üfledim püfledim alo ses deneme. aloo yanlış yeri aradınız cin kardeş dedim. bu kuzenler yarım ağızla güldüler ama hala korkuyolar. bende tabi acayip bir özgüven. burda yok problem dedim kapattım telefonu içeriye gittik tekrardan büyük salona.

biz içeri girer girmez yapılan muhabbet bir anda durdu. herkes bize bakıyor. noldu dedim ersin abiden bir haber var mı? yok dediler. gelir birazdan falan. tam o sırada tekrar telefon çaldı. küçük halam: valla ben açmam bak abla siz açın bu sefer ersinse de söyleyin gelsin artık hemen dedi. ben yakındım atladım telefona açtım hemen aloo diye.

bi süre ses yok aloo diyorum ses yok.. lan oğlum uğraşmayın lan bizle diyorum ses yok. derken; nefes sesleri gelmeye başladı. daha dikkatli dinlemeye çalıştım. nefes sesleri arttı. sonra, aloo yanlış yeri aradınız cin kardeş ve arkasından kuzenlerin gülüşü. çat diye kapandı telefon. dondum kaldım ahize elimde. benim sesimdi lan bu nasıl olur diye düşünüyorum şok olmuş bir şekilde mantıklı bir açıklama arıyorum.

sigara içmiyorum o dönemler. sercan abisine deli gibi sinirli. söylenip duruyo. muallakye bak ya babamı görmüşmüş. lan yaptığı şakaya bak! hala çocuk herif. ben zaten hala anlam aramaya çalışıyorum ama telefondaki kendi sesimi de unutamıyorum. gitme üzerine çok fazla dedim sercana o da korktu herhalde şaka yapmıyor bence dedim. sercan da benim gibi böyle işlere kapılmak yerine isyan eden bir tip.

erman konuşmalarımızı dinliyo ama cevap vermiyo. gülmüyo. somurtmuyo. dümdüz duruyo. döndüm buna. abi gelin bi hava alalım alın topu da gidelim sahaya. elektrik şalterini kaldırırız. biraz oynarız işte ne güzel falan dedim. kendim öneriyorum ama bir yandan hiç inanmıyorum kendime. kafamız dağılsın istiyorum ama sanki bir şey beni o stada çekiyor.

stadı daha ayrıntılı anlatıyorum şimdi:
etrafında sadece km'lerce boş tarla olan, sıvası akmış duvarlarla ve paslı bir demir kapıyla çevrili, sadece bir tarafında tribün olan amatör bir futbol stadı. çimleri boyumca yabani otlarla kaplı. ama daha önce dediğim gibi biz direkleri düzgün olan kalenin o tarafı biraz düzelttik kestik top oynanacak hale getirdik. gece karanlık hava nemli ve biraz sis var. el feneri bir elimde top diğer elimde bizim çocuklarla bir şekilde gittik stadın olduğu yere. köşkten stada yürüme mesafesi 3-5 dakikayı geçmez. yürüdük gittik. hava hafif soğuk ama ısınınca aylık falan oynayınca soğuk moğuk kalmaz diye düşünüyorum. girdik her zamanki gibi yarı duvara tırmanıp oradan demir kapının üstünden atladık içeriye. soyunma odalarının yanında bekçinin odası var. tahta kapılı. el fenerinin hafif aydınlatmasıyla yürüyoruz. erman yavaş yavaş kendine gelmeye başladı, konuştu: oğlum ne biçim şeyler dönüyor ya. niye böyle oluyor. ben neden babamı görüyorum lan. abi sanki her şey kafamda gibi oldu. kızmayın lan bana anlayın amk. bi his kalktım kapıya doğru yürüdüm sonra kafamın içinde babamın yüzü beni rahatlattı ona yardım etmek istedim. ben hallediyorum dedi lan valla bakın gülmeyin lan sakın ama durum buydu dedi. kim gülüyor abi bu gece olan şeylerin gülüncek tarafı yok bence ama kapılmayalım nolurdedim. hadi şu ışıkları açalım takılalım biraz amk.

şalteri kaldırmaya bekçinin odasına girdik. bekçi içerde bizi bekliyor gibi dimdik bize bakıyor. tüylerim diken diken oldu göz göze gelince.aa-abi sen burda mıydın ya. biz de bi 15 dk top oynarız dedik. açalım mı ışıkları ya valla çıkçaz hemendedim. susuyor bize bakıyor herif. biz de ona. lan noldu şikayet mi edicek jandarmayı mı arıycak naptık ki lan biz sadece top oynuycaz diye düşünürken: bu oturduğu masadaki çekmeceyi gösterdi. biraz daha hissiz hissiz yüzümüze baktı. biz de birbirimize bakıyoruz korkuyoruz gerginiz nolucağını anlamıyoruz. bu bekçi güldü sonra kalktı gitti. allah allah diyorum noluyor bu gece böyle. neyse bu çekti kapıyı gitti çekmeceyi gösterip gülüp. bu gider gitmez çekmeceyi açtım. siyah dolap anahtarları gibi 2 li bi anahtar var. bizimkilere döndüm.lan dedim adam bize panonun anahtarını bıraktı gitti yaşadık.'' aldım anahtarı panoya gittim. ulan panoda anahtarın gireceği bir yer yok zaten panonun kapağı açık. anahtara gerek yok. anahtarı masanın üstüne bıraktım. sercan da şalteri kaldırdı. ışıklar geldi. sevine sevine koşa koşa sahaya girdik...