bilirsiniz top sektirme yapıcaz. en az sektiren kaleye geçicek sonra da aylık...

derken bekçi belirdi kenarda. napıyosunuz lan burda! çıkın bakim bi de elektrikleri açıyo eşşoğleşşekler, gidin evinizde açın lan elektriği istediğiniz zaman

abi ne diyosun sana geldik söyledik ya diyorum. adam daha çok kızıyo daha kötü konuşuyo. erman sinirlendi. nolcak lan top oynuycaz sanki cebinden ödüyosun falan saldıracak adama. adam da yaşlı genç değil 50'leri bitirmek üzere. neyse biz sakinleştirdik bunu gelin lan gidelim falan diye. bekçi de döndü arkasını gidiyor. o giderken gözüm diğer kaledeki birine takıldı. irkildim noluyo lan bu kim diye. dikkatli baktım. bekçiye benziyo bizim. ulan soluma bakıyorum bekçiyi görüyorum arkası dönük bize gidiyor zaten. çocuklara göstermek istedim. bu kim lan böyle diye. üçümüz de şaşkınlıktan bağırıcaz nerdeyse. sercan gelin lan adama söyleyelim bu ne amk diyo gerçek bekçiye doğru gitmek istiyo. kaçalım dedim burdan kimseye güvenmiyorum. gidelim çabuk!

koşa koşa köşke geri döndük. artık dayanılmaz bir hal aldı durumlar bende. güvenli bi yerde uyuyup eski hayatıma uyanmak istiyorum. sanki her şey kötü bir rüyaymış gibi geliyor. keşke rüya olsa diyorum kendi kendime.

köşke girdik kapıyı çalıp. enişte gelmiş. herkesin neşesi iyi. büyük salona geçmişler tekrardan. sanki hiçbir şey olmamış gibi eğleniyorlar. büyük halam şarkı söylüyor. biralar açılmış. çerezler yerlerde. gayet rahat bir ortam. ulan dedim içimden bunlar nasıl demin olanlardan sonra hemen normale döndüler. vay arkadaş demek ki olay buymuş babamın dediği. bunlar gamsız. beni de korkuttular o yüzden böyle şeyler yaşıyorum diyorum. ama ulan telefondaki kendi sesim? bekçi? ermanın anlattıkları?...

ben de açtım bi bira bizim çocuklarla içiyoruz. kalabalık ve gülüşmeler şarkılar iyi geldi. salonda herkesle oturuyoruz. ortanca halam ''kitaplardaarama, yarın seni bizim mahzun'a zütürelim. mükemmel falcıdır. istediğin liseye girip giremiyceğini de söyler'' dedi. yok ya ne gerek var eheh eheh diye güldüm. ulan biri bitiyor diğeri başlıyor. fal nerden çıktı şimdi. nasıl bir yere geldim diyorum. hayatımda 2 günden fazla kalmamışım hep de babamlarla gelmişim demek ki o yüzden hiç böyle şeyler olmamış konuşulmamış, ne biçim yere geldim diyorum kendi kendime. yok yok gideriz biz zaten gidicez sen de gel çok beğeniceksin bak dedi halam tekrardan. tamam dedim gideriz o zaman.

hala neden tamam dediğimi bilmiyorum. keşke demeseydim...

trend kokusu

Devam et okuyorum ben

anahtarı elektrik panosunun zannettim, sonra olmadığını anlayınca masaya bıraktım dedim. ne önemi var ki? ne yapmam gerekiyordu?

anlamıyorsun! dedi mahzun. seninle oyun oynamışlar. tıpkı senin onlarla oynadığın gibi. gerçek olmadıklarını düşündüğün için, telefonda üç harflilere seslendin. onlar halis ateşten yaratılmışlardır. elektriği ve ateşi kullanabilirler. seni duydular. zaman ve mekandan muaf tutulmuşlardır. sonra senin sesinle sana karşılık verdiler. insanoğlu, elektriği nasıl kullanmaya başladı sanıyorsun! bilime çok güveniyorsun çocuk! yüreğinden geçen elektriği görür ve hissederler. biz ademoğullarının gözlerinde bir perde, yüreğimizde ise mühür vardır. ateşten yaratılanlar, bizi hissederler, anlarlar. bilimin pgiboloji dediği şeyi gürültü gibi duyar, algılarlar. senin içindeki isyanı, kendini beğenmişliği, saldırganlığı görmüşler. ve anladığım kadarıyla seni olmadığın bir şey zannediyor, belki de bilerek onun yerine koyuyorlar. kafir üç harfliler, her insanoğlu döneminde, bu işlerle uğraşan bir insan tarafından yönetilirler. şu an peşindekiler iman edenler. seni, kafirlerin yeni lideri sanıyorlar. yokluğa sürüklemek istiyorlar sen henüz güçlenmeden. asıl korkman gereken ölüm değil oğlum! asıl korkman gereken, kafirlerin seni farketmeleri... işte o zaman kendini bu alemden soyutlayabilecek ne gücün ne de isteğin olacak!..

başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü. bir gecede hayatım allak bullak olmuştu. ne yapacağımı bilemez bir halde mahzun'a döndüm:

ne yapmalıyım?

mahzun devam etti: sana verdiğim kili yanında taşı. o yanındayken senin bedenini ele geçiremeyecekler. ama kafanı karıştırmaya devam edeceklerdir. durumu iyi anlamalısın oğlum. bu işi yapacak çok kişi bulunur. kıtmir cemaati diye bilinen bir grup insanoğlu ve ateşten olanların ittifak kurduğu, kafir cemaatine bulaşmamalısın. seni bulmamalılar. şimdi yeni bir muska yazacağım. sana verdiğim kil ile birlikte yanında taşı, boynuna as. bu muska senin bu cemaat tarafından bulunmamanı sağlayacak. eğer iman eden ateşten olmaların ilgisini çektiysen, kafir olanlarının da peşine düşmesi geç olmayacaktır.

mahzun bir yandan konuşuyor bir yandan da muskayı yazıyordu.

ee dışarıdakileri ne yapıcam dedim sessizce. nasıl kurtulucam burdan? nereye gidicem? halamlara ne olacak? aileme nasıl anlatıcam bunu? tamamen kurtulmamın bir yolu yok mu?'' dedim.

peşimden gelmelerini istemiyorum...

Rez alayım okurum

muskamı boynuma takmış, kili de avcumun içinde sıkı sıkı tutuyordum. mahzun okumaya başladı. seslenişleri yükseldikçe eliyle bana pencereyi gösteriyordu. perdeyi araladım ve pencereyi açtım. gitmem gerekiyordu. mahzun, onlarla anlaşma yapmak için onları oyalayacak o arada ben de gidecektim. muskam ve elimdeki kil ile de beni takip edemeyeceklerdi. plan buydu.

çürümüş tahta pencereden bacağımı çıkardığım an ferahlamış bir şekilde toprağa adımımı attım ve geldiğimiz yöne doğru baktım. iki araba gelmiştik ama şu anda arabaların olduğu yerde, gözü bağlı bir at duruyordu. hiç kıpırdamadan... sorgulamadım neler olup bittiğini. oyalanmadan yola koyuldum. ormanın içinden doğruca ana yola çıkıp otostop çekip bir an önce istanbul'a ailemin yanına gitmek ve bütün olanları unutmak, saklanmak istiyordum.

mahzun'un tarif ettiği yoldan ana yola çıktım. araba bulmam zor olmadı. çekine çekine de olsa bir adam beni arabasına kabul etti. nereye gittiğimi sordu. istanbul'a dedim ama nereye bırakırsanız olur. oradan devam ederim. cebimde biraz param vardı. kestanelik köyüne kadar zütürdü beni. yol boyunca bir iki cümle soru-cevap konuşmamız oldu. indim. kestanelik'te mavi otobüslere binip çatalca'ya, oradan da beylikdüzü'ne gelmiştim bile. ailem beylikdüzü'nde oturuyordu. iyice rahatlıyordum. yoğun trafik, insanlar, belki bir kaç tanıdık yüz...

telefonum şarjı çoktan bitmişti. 10 dakikalık yolu yürüdüm, özellikle çamlık bölgelerden kaçındım. insanların olduğu yerden doğruca eve geldim. her şey bitmişti. ya da ben öyle sanıyordum...

https://s22.postimg.org/i...9d/IMG_1954_copy_copy.jpg

Karacaköy'deki köşkü, arkasındaki havuzu ve ormanı en altta görebilirsiniz. Hemen önündeki köyler arası yol ve ilerisinde de köyün stadı. çimlerini düzeltip oynadığımız tarafı işaretledim. yanındaki küçük işaret, bekçi ile konuştuğumuz bekçinin odası, yukarıdaki küçük işaretli alan ise bekçi bedenindeki varlığı gördüğümüz yer.

google maps'te arayan herkes bu alanı bulabilir. köy çıkışına bakmanız yeterli. ormanlı köyündeki mahzun'un evinin tam koordinatını vermeyeceğim. o mekanı haritadan bile görmek istemiyorum çünkü.

sene 2003. orta okulu yeni bitirmişim. halamların köşkünde geçirdiğim o geceden sonra neye nasıl inanacağımı bilemiyorum. ruhum kan içinde. ayağa kalkıp devam edecek gücüm yok. ölümü arzuluyorum ve belki de ilk defa hayatımda karanlık bir ölüme uyumak istiyorum:

hava çok temiz. derinlerden kuş sesleri geliyor. güneşin yüreğime kadar damladığını ve beni endişelerden uyandırdığını hissediyorum. yemyeşil bir ağacın altındayım. yavaş yavaş yukarıya tırmanıyorum. hiç yorulmadan. ağacın en tepesine baktığımda bir ışık hüzmesi güneşten sekerek ağacın dallarını aralayarak gözlerime giriyor. dengemi kaybediyorum. düşmeye başlıyorum. ben düştükçe hava kararıyor, kuş sesleri diniyor, boğazımda aynı yanma, dilimde aynı acı tat, burnumdaki sızı... gözlerime asitler değiyor sanki, zehir soluyorum tekrardan. kollarıma bakıyorum, derin derin kegibler açılıyor yavaştan. dik dik kegibler yakıyor tenimi. o anda uyanıyorum. ölmemişim, ölememişim.

mahzun tekrarlıyor: ne yaptın sen?! her şeyi anlat hemen.

al laanet la ramy ve ennehu kane yekulu sefihuna alallahi şetata

al laanet la ramy ve enna zanenna en len tekulelinsu velcinnu alallahi teziba

al laanet la ramy vekem ehlekna kablehum min karnin hum eşeddu minhum keziban

diye son kez bağırdı mahzun.
derin bir sessizliğin ardından beni kaldırdı koltuğa oturttu. koltuğa oturunca hatice'nin yerde baygın olduğunu gördüm. mahzun benden sonra hatice'ye gitti. uyandırmaya çalıştı. fısıltıyla bir kaç cümle okudu, uyandıramayınca kaldırıp divana yatırdı ve dolabına gitti. şifa olsun diye bir muska yazdı hızlıca ve hatice'nin boynuna taktı. naneye benzeyen bir bitki koklatıyordu aynı zamanda.

gittiler mi? diyebildim sadece.

yavaşça haticeyi bıraktı ve bana döndü:

seni almadan gitmeyecekler. ne yaptın sen?

mahzun'un bağırışlarını duyarak gözlerimi hafif araladım. olanları görmek istemiyordum. ölmek istiyordum. bunları yaşamak çok ağır geliyordu.

atiyhehun ghaabi atiyhehun laanat diye tekrarlıyordu.

etrafımda olan biteni görmeye başladım. iki elimle sıkı sıkı mahzun'un elini tutuyordum. diz çökmüştüm, yerdeydim. dizlerimde soğuk bir yanma vardı. mahzunsa gözlerini hemen arkama dikmiş, kaşlarını çatmış, sözleri tekrarlıyordu. omzumun üstünden arkama bakmak istedim. göz ucuyla hatice'yi gördüm. tamamen ele geçirilmiş gibiydi ve bu kez yalnız değildi. hatice'nin arkasında boyları değişik gölgeler vardı, elleri bana doğru uzanmıştı. o anda mahzun'un sesiyle irkildim. buraya dön! dedi bir eliyle çenemden tutup çekerek...

Bro devam et beklemedeyim!

Rezzzaa

Rezervuar şukuluyaın adamı

hızlı hızlı işi gücü bıraktım seni bekliyorum.

Rezervasyon

Park ettim

hatice bir süre sonra geri geldi. ne olduğunu merak eder gözlerle ona baktım. gözleri kapalı bir şekilde konuşmuyor sadece bana doğru ayakta duruyordu. bir anda gözlerini açtı. gözlerindeki o derin boşluğu gördüm. sanki içi tamamen boşaltılmış, yerinde ise kara duman ve isten başka hiçbir şey yoktu. atmosfer bozuluyordu sanki. zehir soluyordum, gözlerime asitler değiyordu, boğazımda acı bir sıkışma. o anda zihniniz olanları açıklamaya çalışamıyor bile. sadece yaşananlara teslim oluyorsunuz. bir film izler gibi izliyordum olanları ve olacakları.

Reserved 30