rez alam

Elim de top okulun merdivenlerine oturdum ve arkadaşlarımı beklemeye başladım. okulun lambası da biraz kördür bizim pek anlayamazsınız. aradan 10 dakika geçti ve ışığın uzağın da loş olarak seçebildiğim bir karartı gördüm fakat gördüğüm karartı normal insandan baya uzundu. ilk başta gördüğüm kişinin köyde ki Bekir abi olduğunu falan sandım ta ki bahçeye girip önümden geçesiye kadar

o an ağlamayı bile unutmuştum merdivene çivi gibi çakılmış sadece önümden geçen varlığa baka kalmıştım, başımdan aşağıya kazan kazan kaynar suyun döküldüğünü hissediyor gözlerim karıncalaşıyordu. gördüğüm varlık önümden geçerken bana bakmadan selam verip okulun arkasına doğru giderek kayboldu. asıl korkunç olan köyde ki dedikodunun kesinlikle doğru olmasıydı. uzun boylu beyaz çarşaf takan sadece ayak bilekleri görülen kollarını göremediğim siyahlar için de birisi

Kendime geldiğim de okuk bahçesindeydim. Yanım da arkadaşlarım annem babam ve bir kaç komşu. Altıma kaçırmış şuurmu kaybetmiştim ve bir kelime dahi dökülemiyordum , korkudan ağlıyordum. Babam beni kucaklayıp eve zütürdü ve o gece bana hiçbir şey sormadılar. Sabah olduğunda evimize komşular toplanmış bir şeyler konuşuyorlardı. kalkıp yanlarına gittim. o zamanlar başına her türlü paranormal olay gelen Salih abi de vardı. Beni yanına çağırıp oturtturdu .

Rez okuyorum

dün ne olduğunu sordu fakat korktuğumu ve anlatmak istemediğimi söyledim. işkillenmiş gibi duruyordu. o konu öylece kapandı o günlük ve açılmadı.

SAAT: 02 civarı...

köpeklerin havlamasına uyandım, yarı uykuluyum. oda da annem babam yok diğer oda da yatıyorlar. dışarıya bakmaya çekiniyorum. fakat köpekler delirmiş gibiydi çocukluk merakıma yenilip dışarı baktım ve ortalık da bir şey görünmüyor iken sol ışık direğinin oradan o gördüğüm varlık yere bakarak penceremin 10 metre ileresine kadar geldi. artık rüya olarak görüyordum. Korkuyordum. pencerenin önünde duruyordu. ve birden bana dönük şekilde çömeldi ve öylece durdu. anlayamamıştım.

Yüzünü dikkat ile seçmeye çalışıyordum fakat karanlık ve seçilmiyordu. bana baktığını hissediyordum. tam o anda cama mermi gibi bir taş parçası çarptı ve ben bağırarak yatağıma koştum, tir tir titriyordum. o seslere babam koşarak geldi ve donuk şekilde ne olduğunu sordu dışarı da korkunç bir şey var baba diye ağlamaya başladım. babam sakin bir şekilde o bendim deyip bana gözünü dikti. 3 dakika öyle bakıştık sonra çıkıp gitti odadan. o an anlamıştım babamın akşam 20:00 dan beri evde olmadığını, çiftliğe gittiğini

o gece zor zor uyudum. sabah olduğun da anneme anlattım olanları. annem rüya gördüğümü klagib klagib cevaplar vererek tatmin olmamı bekliyordu fakat o köy de bir şey vardı ve gerçek üstü olaylara inanmaya başlamıştım. o günü sırf ev de oturarak geçirdim. ne arkadaşlarımla ne de başka birileri ile görüşmek istiyordum.

00:30..
yarın okul vardı ve ben uyumaya çalışıyordum, annem içeri de uyukluyordu ve babam daha gelmemişti. o sıcakta yavaş yavaş uykuya dalıyordum, gözlerim kapanıyor şuurum gidiyordu. fakat 5 dakika sonra bedenimin karıncalaştığını kulaklarımın aşırı bir uğultuya maruz kaldığını hissediyordum gözlerimi yavaş yavaş araladım, odanın kapısına doğru baktım

neredeyse kapıyı kaplayan varlık oradaydı. bir şey yapmıyor sadece bakıyordu. gülme ile ağlama arası bir ses tonu ile ses çıkarıyordu. sesi neredeyse 10 erkek sesi kadar bir şeydi. yüzünü seçebiliyordum yüzü kömür il kaplı gibiydi gözleri kan çanağı, sadece beyazı görünüyordu. ayakları sürekli sallanıyor, sokak lambasının ışığından faydalanarak iyice süzüyordum. beyaz çarşafı ve siyah yüzü ile bir tinerciyi andıran görüntüsü, uzun boyu, kapkara ayak bileği ve sürekli kafasını oynatması...

o gece onu son görüşüm idi. bu gecenin ardından köy de bir kanalın için de kadın cesedi bulundu. cesedi bulan Fahri abi kadının beyaz çarşaf ve siyah elbise giydiğini söylüyordu ve bu kadının 2 yıl önce 2 çocuğunu da boğarak öldürdüğü, akıl sağlığı yüzünden salındığını anlattı. o gece onu ne gören ne duyan vardı.

SON

tadında bırakmak lazım beyler * teşekkür ederim okuyanlar için

Püü senn ne güzel gidiyordu