Uyarı! lütfen bu tür hikayelerden etkilenenler okumasın...

1992'nin yazıydı. ailemle birlikte dedemlerin köyüne gitmek için yola çıkmıştık.12 saatlik bir yolculuğun ardından köye vardık. köy küçük 110 nüfuslu bir köydü.pek gelişmemişti. hemen köyün girişinde bir cami ve kahve vardı. dedem kahvenin önünde oturmuş bizi bekliyordu. bizi görünce el salladı. arabadan indik görüştük filan oturduk bi çay içtik. dedem yol yorgunusunuzdur eve gidelim dedi. saat yaklaşık 10du.başladık eve doğru gitmeye. köyde hiç aydınlatma yoktu. kapkaranlıktı heryer.biz eve giderken yağmur yağmaya başladı. şimşekler çakıyor, gök gürlüyordu. daracık, karanlık sokaklarda 5 kişi ilerliyorduk. yaklaşık 10 dakikadır yürüyorduk. yağmur hiç azalmadan devam ediyordu.bir mezarlığın önünden geçtik. dikkatimi çeken şey ise köyün çok az nüfuslu olmasına rağmen ve küçük bir köy olmasına rağmen akıl almaz derecede çok mezar vardı. çoğunun mezartaşlaro ya kırık,ya da çatlamıştı.2-3 dk daha yürüdür. dedem en öndeydi bir anda durdu. işaret parmağıyla bir evi gösterdi. işte burası bizim evimiz, burada kalacağız dedi.ev iki katlı. eski.bir sürü çatlaktan oluşan, harap bir evdi.o eve doğru attığım her bir adımda biraz daha ürküyordum... (rez alın devamı gelicek)

Sonra o ürkütücü siyah dumanların arasından bebek ağlaması gibi sesler gelmeye başladı artık tedirginliğim ve endişem kat be kat artmıştı. Sanki ayaklarım benim sözümü dinlemiyor, o lanet gıcırtı sesleri kulaklarımı tırmalayan yer döşemelerine ayaklarım saplanmıştı resmen. Kendimi biraz devindirerek bir hamleyle arkamı dönebildim ama sesler arkamdan daha da artmıştı. Yavaşça kaçmaya çalışırken karanlık dumanların arasından çıkan bir çift el benim taşaklarımı avuçlamıştı. Bundan korkuyla karışık bir zevk alıyordum sonra o karanlık el benim elimi tuttu ve onu kendi apış arasına koydu. Sertçe bir şey hissettim. Meğer o korkunç ve dehşetli kız Harun abiymiş. Dehşet ve zevk içinde kalakaldım. Harun abi beni güçlü elleriyle tutup karanlık dumanların arasındaki yatağa doğru fırlattı ayaklarım ve ellerim hareket etmiyordu. Beni o gece domalttı ve çatır çatır gibti. Böylelikle bekaretimi kaybetmiştim. Meğer Harun abi abazanlıktan kafayı yemiş ve dedemi de gibmiş. Meğer Bütün bu huzursuzluk ve bütün bu saldırganlık bu abazanlıktan ötürüymüş. Dedem babaannem ve babam beni köyde Harun abiyle tek başıma bırakıp gitmişler, huzura kavuşmuşlardı. Bense halen o dehşet ve zevk anlarını yaşamaya devam ediyorum.
Bu da böyle bir anımdır.

Dedem okumasını kesti. herkes şok içindeydi. hepimiz kıza bakıyorduk. kız kalktı ve en arkadaki odaya doğru yürümeye başladı. odanın içerisine girdi, kapısını kapattı ve kitledi. herkesin eli ayağı titriyordu.bu durumdan anladığım tek şey sanki ben hariç herkesin buna alışık olduğu,ve önceden yaşadığı gibi bir izlenime kapıldım. dedeme ona ne oldu diye sordum. bunları yarın konuşuruz herkes geçsin yatağına yatsın uyusun dedi. dedemin lafını herkes dinlerdi. odalarımıza çekildik.ben ve küçük kardeşim aynı odada yatıyorduk. kardeşim yorulmuş olsa gerek hemen uyumuştu.ben ise hala korkuyordum. öyle birşeyi asla kimsenin görmesini bile istemezdim.o anları görmenin, şahit olmanın insanı nasıl etkileyeceğini asla düşünemezdim. yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu, uyku bastırmıştı, neredeyse uyuyucaktım... gözlerimi açtım.bir kapı gıcırtısı duydum. sağıma baktım kardeşim uyuyordu. odamın kapısı yavaşça açıldı. karşımda onu gördüm. korktum,gözlerimi kapayıp görmemezlikten geldim. neredeyse 5 dakika geçti hala orada mı diye gözlerimi açtım. yoktu!kaybolmuştu.ama kapı hala açıktı. saate baktım gece 3 e geliyordu.bir ses duydum. sesi duymamla beraber kafamı kapıya doğru çevirdim, baktım ama kimse yoktu. ürpertici bir sesle biri bana sesleniyordu. yatağımdam kalktım sese doğru gitmeye başladım.her taraf çok karanlıktı. sese doğru yaklaşıyordum.ses gitgide artıyordu. bunu neden yaptığımı bilmiyordum.bir adım daha attım ve ses kesildi. koridorun en arkasındaki odanın önündeydim. Onun odasının önünde. kapıda bir sürü nazar boncuğu asılıydı. elimi kapının koluna doğru uzattım ve kapıyı açtım. kapı kilitli değildi. yavaşça kapıyı araladım. odada tek gördüğüm şey karşımda duran kocaman, simsiyah bir dumandı... (rez alın devamı geliyor)

Onu görebiliyordum. siyah uzun saçları, beyaz uzun bir elbisesi vardı. orada öylece durdum. kendi kendine birşeyler söylüyordu.ona ne diyorsum diye sordum.bir anlık sustu. daha sonra garip sesler çıkarmaya başladı. sesin şiddeti giderek artıyordu. gerçekten çok korktum. geriye doğru çekilmeye başladım. salona doğru gittim ve dedeme baktım. dedem kafasını salladı.ne oluyordu hiçbir anlam veremedim. hızlı hızlı adımlar duydum. kafamı kıza doğru çevirdim. kız üzerime doğru atladı. kızın heryerinde kan lekesi vardı. kolumla itmeye çalıştım, kolumu ısırdı. diğer kolumla kafasını ittirdim. kız geri gitti. çok korkuyordum ve azda olsa elim kanıyordu. kız dizlerinin üzerine çöktü ve bağırmaya başladı. herkes telaşlandı. hepsi ayağa kalktı kızın yanına gittiler. babannem ve annem kzı tutmaya çalışıyorlardı. babam banyodan çıktı yetişti. kızı kimse durduramıyordu. adete Cinnet geçirmişti! Babam kızı tutup sakinleştirmeye çalışıyordu ama kız hem bağırıyordu hem de saldırıyordu. eline ne geçtiyse bize doğru fırlatıyordu.o an bir ses işittim, arkamı döndüm. dedemin elinde bir kağıt vardı,o kağıttan birşeyler okuyordu. kız aniden durdu. kızı tutmayı bıraktılar. kız yere çöktü. kanlı gözleriyle dedeme doğru bakıyordu. sadece durdu. dedem okumaya devam ediyordu. kız gözlerini kapattı. iyice sakinleşmişti ki dedem ses tonunu arttırarak garip garip hiç duymadığım sözler söylemeye başladı.bir an herkes sustu... (devamı gelicek)

Sonunda evin önündeydik. Evin önünde kocaman bir demir kapı vardı. kafamı kaldırdım, yukarı bakıp evi iyice süzmeye başladım ama kapıyı sarmaşıklar ve çürümüş bitkiler öyle bir kaplamıştı ki neredeyse evin çatısına geliceklerdi. Yavaşça gelen ama yüksek bir sesle gıcırtı işittim. dedem kapıyı açıyordu. evin içine girdik. babaannem bizi bekliyordu. yüzü çok soluk görünüyordu, sanki hasta gibiydi. elini öptüm. dedem buyrun salona geçin dedi. salona gitmek için attığım her adımda eskmiş tahtalardan gelen ses kulaklarımı cızırdatıyor,bu lanet olası sesi işitmememk için salona doğru hızlı adımlar atıyordum. babam ben banyoya gidicem siz geçin oturun dedi. salona geçtik oturduk. eski bir kanepeye oturdum etrafı gözlemliyordum. boyası eskimiş duvarlar, tozlu raflardaki kalın ciltli kitaplar,ve her duvarda asılı arapça yazılmış bir şeyler asılıydı, sanıyorum bunu dedem hacıya gittiğinde getirmişti.ama beni asıl korkutan şeyler bunlar değildi. duvarın her köşesine asılmış eski, siyah beyaz fotoraflar.her fotorafa tek tek baktım.her birinde ayri bir korku, ayrı bir telaş, ayrı bir ürperti hissediyordum. kafamı sola çevirdim asıl fotoraf oydu salonun en büyük duvarına asılmış, yapayalnız öylece duruyordu. siyah takkeli, gözlerini çatmış sanki bana bakıyordu yanında 2 tane kara çarşaflı kadın vardı önlerinde ise bir çocuk. çocuğun bakışlarındaki ifadeyi o korkuyı size anlatamazdım.tam dedeme bunların kimler olduklarını soracaktım ve kapıda birşey farkettim. kafamı sola çevirdim. kapıdan bir şeyin geçtiğini farkettim. anlık bir olaydı. geçmesi saniye bile sürmedi.bir gölge gibi kapkaranlıktı. çok korktum. içimdeki merakla kapıya doğru gitmeye başladım bir adım attım iki adım attım nihayet üçüncü adımımda onun gölgesini görebiliyordum. çok garipti... (rez alın devamı gelicek)

geldim arkadaslar devam ediyorum

lavoba kan icindeydi biran tum banyo kan olmustu. korkudan ne yapacagimi bilemedim. bağırmaya calistim ama olmuyordu sanki bir sey arkamdaydi ve beni kontrol etmeye çalışıyordu cok garip bir histi. ardindan aynaya tekrar baktim ve arkamda o nu birdaha gordum. yuzumdeki kanlar gitmisti ve her yer biranda ter temiz olmustu. bana "arkani don" dedi. yavasca dondum. " egil " dedi. dizim ustune coktum. ve sonunda 32 cm lik kamasullahu cikardi yuzume vurarak beni dovmeye basladi. zevkten ucmustum roman saksosu cekmeye basladim. cok degil 5 10dk sonra dizleri titreyerek bosalmaya basladi. bu da boyle bir animdir

Gitgide büyüyen alevleri kaderime boyun eğerek izliyordum. bilmediğim bir dile bir şeyler söylemeye başladı. hiçbir şey anlamıyordum.her söyleyişinde alev gitgide büyüyor, kaçınılmaz son yaklaşıyordu...

Artık kendimi bir ölü gibi hissediyordum. öylece toprağın üzerine yattım. gözlerim büyük alevden kendini alamıyordu. daha da büyüdü. büyüyen alevler, naralanan kelimeler... en son olarak bu kelimeyi işittim."Cin-i efsun"
Galiba ölüyordum.son şehadetimi getirdim ki alevler daha da yükselmeye başladı...

Hayır o kelimeyi ondan duymamışdım.o ses onun değildi. bunu dedem söylemişdi. Alevler büyüdü büyüdü. şiddeti gitgide artıyordu. dedem durmadan"Allahım şeytanın şerrinden sana sığınırım."lafını tekrarlıyordu. ayağa kalktım.bu kadar yeterdi. şimdi bizim zamanımızdı... Alevler o şeyi sarmaya başladı. çığlıklar içinde yanıyordu.2 dakika içinde ondan geriye hiçbir şey kalmadı.. sanırım kurtulmuştum. güneş açtı. karanlık yokoldu. kafamı sağa çevirdim dedeme baktım, dedem de bana bakıp başını salladı.ona doğru koştum.eve girdik. artık buradan ayrılmanın vakti gelmişti... Son.

Hikayenin devamında karakterlere olanlar:
Dede:1996 da vefat etti
Anne:yaşıyor
Küçük kardeş:eve dönüldüğünde cesedi bulundu. ölüm sebebi bilinmiyor.
Kız kardeş:yaşıyor
Babaanne:1994 de vefat etti
Baba:olaydan sonra hiç görülmedi.

Duman gitgide büyüyordu. neredeyse tüm odayı kapladı. çok korkmuştum. omuzumda bir el hissettim ve arkamı döndüm. gördüğüm kişi babamdı. burada he yapıyorsun dedi. baba o,o geldi, beni çağırdı, sesini duydum sana yemin ederim, buraya kadar geldim, simyiah dumanlar vardı hala sesini duyabiliyordum ama o yoktu sanki dumanın içinde kaybolmuş gibiydi. babam sessizce odanı içine girdi.10 saniye geçmeden odadan çıktı ve kız yatağında uyuyor rahatsız etme git yatağına yat uyu dedi. inanamadım.babam odasına geri gittiğinde hala orada bekliyordum. odadan içeri kafamı uzattım gerçektende kız yatakta uyuyordu. aklım almıyordu bir türlü.o ses,o dumanlar, nasıl olmuştu. delirmek üzereydim. yüzümü yıkamak için banyoya gittim. musluğu açtım yüzümü yıkamaya başladım. sanki biraz daha rahat hissediyordum. kafamı kaldırdım ve aynaya baktım. yüzüm Kan içindeydi. panikledim.elimi yüzümde gezdiriyordum ama bu kan bana ait değildi. kafamı eğdim, musluktan kanlar akıyordu, lavabonun içinde adete bir kan gölü vardı... (devamı gelicek)

Rezerved

Eliyle göstererek. burada kim yatıyor biliyor musun dedi. kafamı sağa çevirdim ve baktım. mezar taşının üzerinde bir isim yoktu. çok eski bir mezar gibi duruyordu. bunlar benim ailemdi dedi. anlayamadım,nasıl olmuştu peki diye düşündüm. onları senin baban öldürdü, onları bir hiç uğruna öldürdü, onlar böyle bir şekilde ölmeyi asla haketmediler dedi. inanamadım,dizlerimin üzerine çöktüm. sana herşeyi açıklayacağım dedi. kızın üzerini dumanlar kapladı.ne olup bittiğini net göremiyordum. kız aniden yok oldu. dumanlar tekrar geldi. gök gürlüyor, şimşek çakıyordu. üzerimizi sis kaplamıştı. karşımda o,o iğrenç bir şeydi. simsiyahdı,kömürden bile daha siyahdı, kandan daha koyu kırmızı gözleri vardı, kocamandı gözleri, ağzı ve dişleri diken gibiydi, vücudunun heryerinde yaralar vardı,her delikten kurtlar çıkıyordu,o bir anda anlatılması en zor şeye dönüştü... kendimi toparmaya çalıştım. bunların gerçek olmadığını düşündüm.ama herşeyi hissediyordum. yaşadıklarımın hepsi gerçekti. koşmaya başladım. hızlıca orada kaçıyordum ki bir ağacın dalına takılıp yere düştüm. sersemlemiştim.kendime gelince kafamı kaldırdım. karşımda o dikiliyordu... (devam gelicek)

Yavaş yavaş ayağa kalktım. karşısında duruyordum. elini kaldırarak beni geri itti. koştuğum mesafe kadar geri gittim. canım çok acıyordu. yanıma yaklaştı.
-sen kurbansın.sen buraya geldin çünkü benim kurbanım olacaksın. babanın kabuslarına benimde azapıma son verecek şey sensin. babanla anlaştım. nasıl eskiden o yapıp kurtulduysa şimdide vakit benimdi.iki kurban bizden gitti. şimdi ise sen kurban olucaksın.
Anlamıyordum. anlattığı hiçbir şeyi anlayamadım.bu nasıl oldu diye kendi kendime soruyordum.
-seni buraya baban bilerek getirdi, çünkü onunla bir anlaşma yaptık. senin vücudunda ben tekrar hayat bulacaktım o da huzurlu hayatına geri kavuşacaktı. babanın günahları senin olucak.bu günahlarıda senin kanınla temizliyecem. senin vücudunda benim kurtuluşum olacak!
Hiçbirşeye yapamadım, diyemedim.babam bunu yapmıştı. elimden gelen hiçbir şey yoktu karşımda bir hayatımda hiç görmediğim bir varlık vardı. kafamı sağa çevirdim babamı gördüm. ölümüme göz yuman babamı, yaptığı günahlar yüzünden beni onlara kurban olarak veren babam!
-Cinler! onlar bu işi bitirecekler.
Ellerini kaldırdı. avuçlarının içinde gitgide büyüyen bir alev topu vardı. avuçlarının içindeki şey benim sonum olacaktı... (devam edicek son bölüm geliyor)

Reserved. Sabah bakariz.

Artık tam karşımda duruyordu. peki kimdi o?neden böyle yapıyordu? onun hikayesi neydi? hiçbir şey bilmiyordum.tek bildiğim şey yavaş yavaş beni kontrolü altına almasıydı. yorgun hissediyordum. ayaklarımın üzerinde zar zor duruyordum. bana doğru bir adım attı ve durdu. neden buradasın biliyor musun dedi. korkudan hayır bile diyemedim. ikimizde sessizdik.bu sessizliği sorarak tekrar etti.
-neden buradasın biliyor musun?
-hayır
-bilmek ister misin?
-... hayır
-sana bilmek ister misin dedim
Çok sinirlenmişti farkındaydım. içim bir yandan sadece ufak bir çocuk ne yapabilirdi ki diye söylüyordu,bir yandan da onun çok tehlikeli olduğunu. ellerini gözüme doğru zütürdü. gözlerimi kapattı. hiçbir şey hissetmiyordum... gözlerimi açtım. hiçbirşey görünmüyordu.tek hissetiğim soğuktu. burası başka bir yerdi. burası,burayı hatırlıyordum.eve gelmeden önce gördüğüm mezarlıktaydım... (devamı gelicek)

Telaşla musluğu kapattım. havluyu aldım ve yüzümü sildim. hala yüzümde kan izleri vardı. başım dönüyordu. buraya gelirken böyle birşeyle karşılaşacağımı hiç düşünmemiştim. yapabilecek hiçbir şey aklıma gelmiyordu. banyonun kapısını açtım ve dışarı çıktım. yüzümdeki kan izleriyle karanlık koridorda ilerliyordum. koridor uçsuz bucaksız bir yol gibi geliyordu. sanki hiç bitmeyecekmiş gibiydi. sonsuza doğru ilerliyor gibi hissediyordum.bir an gözlerimi kapattım ve bunun sadece kötü bir kabus olduğunu düşündüm. gözlerimi açtığımda salonun ortasındaydım.her yerde kanlar vardı. yerde,duvarda, heryerde.o resimler, resimler sanki beni izliyordu. nereye baksam beni takip ediyorlardı. önümdeki resime bakakaldım. resimde kardeşim yerde ölü bir şekilde yatıyordu. korka korka resme doğru iyice yaklaştım. Hayır!asıl korkunç olan bu değildi. resimde elinde bıçakla duran kişi bendim.onu ben mi öldürmüştüm? bunu ben yapmış olamazdım. kafamın içinde sesler duyuyordum.sen,sen,sen diye bağrıyorlardı. onları dinlememeliydim, bunu biliyordum ama onlar susmuyorlardı. sesleri giderek şiddetleniyordu... bir anlığına da olsa sesler kesildi. başım dönüyordu. yere yığıldım. ayak sesi geliyordu.bu birinin ayak sesiydi. giderek bana doğru yaklaşıyordu. yine o iğrenç sesi duydum. beni çağrıyordu. gitmeye cesaret edemedim. öylece durdum. sanki ben ona doğru gitmeyine daha da sinirleniyor, sesini yükseltiyor, bağrıyordu.gittikçe daha çok bağrıyordu. sustu.bana doğru geldiğini hissediyordum... (devamı gelicek)

Dedenizi gibim ne bitmez dede var amina kodumun ogullllarinda

iyi denk geldin panpa önlerden rezervasyon alayım

Rez lan hadi anlat lan yarım saat oldu

rez pamp

Cok iyi kurgu ama bu tarz cok var

ben bu entry de bırakıyorum.

tutarsa beni de görürsünüz