Öncelikle bu yaşadıkarımın hepsi gerçektir inanıp inanmamak size kalmış hazırsanız başlıyorum.

Ben şehirde yetişmiş bir çocuktum köy gibi yerler bana daima fazla kasvetli ve sessiz gelmiştir herneyse fazla uzatmak istemiyorum, ilk gittiğimiz gün hava kararmak üzereydi ve her yaz olduğu gibi eski köy okulunun karşısındaki taşta oturup çekirdek kola yapıyorduk iş biraz da burdan sonra garipleşmeye başladı.

Öncelikle okuyan az kişide olsa devam edicem.

Karşımızda ki küçük okul hakkında herkes hikayeler uydurmaya başlamıştı böyle şeylere pek inanmazdım gülüp geçiyordum. Saat çabuk geçiyordu gece 11-12 civarlarıydı birisi ortaya bir fikir attı madem bu kadar cesaretlisiniz hadi girelim ve hiçbir şey olmadığını kanıtlayalım.

Ben kendimden emin bir şekikle hemen ortaya atıldım hayatımda en pişmanlık duyduğum hareket budur sanırım, havalı gözükücem ya kızlara beynimi gibeyim herneyse hazırlandık el fenerleri medkitler vs. ilerlemeye başladık abuk sabuk şakalar dönüyordu yok zütten gibenler kabilesi lütfen bizi gibme vs. ben aldırış etniyordum artık çitlere varmıştık.

Tamam yazıcam dedim ama biraz belirti gösterin boşluğa anlatıyormuş gibiyim dıbına koyim.

Çitlere vardığımızda içimden bir ses son bir şans bence geri dön diyordu sesi dinlemedim fazla asiyim sanırım ilerlemeye devam ettim artık çiti aşmıştım eskimiş duvarlarına ve kırık kapısına bakarak ne kadar kötü olabilir ki diyordum arkadaşlarım hala ergence şakalar yapıp eğleniyorlardı neymiş efendim am dibi kabilesi biz geldik duyuyorsan boşal neyse bunlar gereksiz detaylar ben ilk önce zıplayıp pencereden içeri baktım pek bir şey gözükmüyordu sonra birden halil bağırmaya başladı çükü pantalonuna sıkışmış hepimiz bir şey oldu sanıp gerilmiştik ama mesele halil olunca bu tür şeylere alışkındık.
Tekrar zıpladım ve mermere tutunarak kendimi çektim içeri bakıyordum bir şey parlıyordu ama tam olarak seçemiyordum ne olduğunu

Yüzük gibi bir şeydi artık içeri girmeliydik yavaşça aşağı atladım ellerim toz içinde kalmıştı belli etmeden arkadaşımın üzerine sildim ve devam ettik tartışma çıkmıştı önden sen hayııır senn hayır ben gitmem vs. boş bir tartışmaydı ve ben havalı gözükmek için yine öne atlamıştım tamam ben giderim ikinci pişmanlığım sanırım.

Bundan sonrasını en az 1 okuyan olursa devam ettiricem günlük tutmuyorum dıbınakoyim.

Kapıdan içeri girdiğimde mezbaha kokusunu andıran çok kötü ve yoğun bir koku alıyordum yavaşça etrafıma baktım 4 sınıf ve 1 öğretmenler için yapılmış oda denemeyecek kadar küçük bir alan vardı ilerliyordum ama artık cesaretli tavırlarımdan eser yoktu son bir kez gerçekten bunu yapmak istiyor muyum diye düşündüm birazda yanımdakilerden cesaret bularak ilerledim ilk önce 1. sınıfa girdim sınıf listesi hala orda duruyordu böyle şeyler beni garip hissettirir düşünsenize bir zamanlar burda okumuş insanlar şuan kim bilir nerelerde? Listeyi yerine bırakıp sınıfa göz gezdirmeye başladım rüzgarın çıkardığı sesler içimi ürpertiyordu onun dışında sınıfta ilgi çekici başka hiçbir şey göremedim diğer sınıfa bakmak için çıkıyordum ki yerde bir kağıt parçası gözüme ilişti.

Bizimkilere durmalarını söyledim eğilip kağıdı alırken nefesimin soğuktan dolayı çıkardığı dumanları görmek mümkündü. Kağıtta anlamadığım garip simgeler ve bazı yazı dizileri vardı garibime gitmişti evet ama çok üstünde durmadım sonra köyün imdıbının oğlu Salih hemen atıldı o karabüyü oğlum ne yapıyorsun?
Böyle şeylere pek inanmazdım çok takmadım ve kağıdı ona verdim madem bu kadar ilgisini çekiyor kendisi incelesin diye.

Birkaç dakika sonra Salih in suratı kardan bile beyaz bir hal almıştı ben bizi korkutmak için yaptığının düşündüm ve önemsemedim hemen ardından Salih gitmesi gerektiğini söyleyip aceleci bir tavırla kapıdan çıktı arkasından baktığımda yolun yarısına vardığında koşmaya başlamıştı bu durum biraz korkutsada hala her şeyi bir şaka olarak görüyordum.

Salihte gittiğine göre yalnızca 3 kişi kalmıştık ben, Mahmut ve Selim.
Selim: Geri mi dönsek artık girdik işte artık dönelim bence
gibi kendini tekrar eden kelimelerden oluşan cümleler kuruyordu.
Mahmut hala tavrını koruyor noldu lan süt çocuğu korktun mu git annenin yanına sana ninni okusun gibi kışkırtıcı bir cümle kurmuştu ben hala nötr gibiydim evet korkuyordum ama en fazla ne olabilirdi ki?

Sonra diğer 3 sınıfa girmeden önce bir şeyi farkettim kışın odunları koymak ve depo olarak kullanmak için yapılmış bir yer vardı buraya öğretmen odasını andıran küçük odadan geçiliyordu kilitliydi ilk önce sürgüsünü çektim ve kapağı havaya kaldırdım bu küçük köy okulunun altındaki bu yer korku filmlerini aratmıyordu.
Ben: Evet beyler kim iniyor?
Bunu der demez ikisi kavgaya başladı ben bu sefer onlardan birisinin inmesi gerektiğini söyledim sanırım kızlar bizle gelmediği için eskisi gibi artistlikte yapmıyordum yazı tura atmak istediler.

Mahmut kazanmıştı dalga geçmeye devam ediyordu hahahaha bu süt inemez diyerek daha da gaza getirdi. Selim el fenerini almış ve yavaşça aşağıya inmeye başlamıştı ben artık korkudan titriyordum ve Selim nereyi aydınlatırsa oraya bakıyordum içerde eski bir plak bile vardı indikçe sanki orda birileri yaşıyormuş gibibir hisse kapıldım yine saçmalıyordum nerdeyiz biz? Paranormal activity de mi gibi cümleleri içimden geçirerek kendimi rahatlatıyordum.

Devamı en az 1 okuyucu da gelecek, inanın bende bekletmek istemem ama okuyan yok.

Arkadaşlar üzgünüm şifreyi unutmuştum ve başlığa ilgi geleceğine dair hiçbir beklentim yoktu doktora gidicem gelince devam edeceğiz.

Bu arada hani yazın gitmiştin ağzından duman nasıl çıkıyor diyen aptal beyinsiz huur gece çık bakalım köyde dışarı zütünden bile duman çıkar gerizekalı seni illa muhalefet olacaksınız ya dıbına çaktıklarım.

Aşağı inmek istemiyordum ama heyecanıma yenik düştüğümü her bir adımımdan sezebiliyordum o gün orda bizimle gelmeyip evlerine dönenlere şuan nasıl özeniyorum bir bilseniz. Selim ve Mahmut'un titrediklerini görebiliyordum bende onlarla beraber titriyordum aşağı indiğimizde tahtanın çıkardığı gıcırtılar içimizi ürpertmek için yeterliydi ama daha fazlası vardı burada etrafı incelemeye başladık masaya benzer ama masa demeye bin şahit bir tahta parçasının üzerinde parıldayan bir cisim gözüme batmıştı incelemek için yaklaştım.

Bu yukarda gördüğüm yüzük ile aynı yüzük olmalıydı şaşırdım ve yüzüğü incelemeye başladım içinde arapça olduğunu tahmin ettiğim şeylwr yazılıydı yüzük eski gözükmesine rağmen gökyüzü gibi aydınlıktı yerine bıraktım tam o sırada küçük tahta kapak üstümüze kapandı o korkusuz Mahmut birden bağırıp kapıya koşmaya başlamıştı kapağa vurup itmeye çalışıyordu sonunda açmayı başardı ben hala pozitif düşünerek rüzgar çarpmıştır dedim (şimdi yazın rüzgar mı olur diyen bile çıkar yukarda buna benzer bir huur çocuğu var bi orayı okusun.) ama Selim ve Mahmut bu fikrime katılmadı ve artık gitmemiz gerek dedi bende tamam siz çıkın taşın orda bekleyin ben 5 dakikaya geliyorum diyip orada buluşmak üzere sözleştik Mahmut ve Selim hızlı adımlarla bu küçük ve çürümeye bırakılmış okulu terk ettiler.

Ben hala üsttr gördüğüm yüzük ile burdaki aynımı onu merak ediyordum yüzüğü almak için tekrar elimi uzattığımda arkamdan bir ses geldi sanki birisi tahtanın üzerine zıplamıştı döndüğümde geceden bile karablık bir siluet karşımdaydı o an ki korkuyla bağırarak kapağa koşmaya başladım kapak hızlıca kapandı ve Selim\'in bana bıraktığı el feneri artık çalışmıyordu içerisi zifiri karanlıktı ve ben adım dahi atamıyordum o an tek hissettiğim ölüceğimi düşünmemdi böyle şeylere inanmayan birisi olarak aklıma Allah\'a yalvarmak ve dua etmeye çalışmak geldi çalışmak diyorum çünkü o heyecanla bildiğim duaları bile edemiyordum.

Arkadaşlar devdıbını gece yazıcam okuduğunuzu belli edin ve çoğu bu tür hikayede olan garip yaşanmışlıkları unutun evet bu bir tramvaydı ve her zaman yaşanmıycak türden bir olaydı ama okuduklarınız korku filmlerinden çalınmış gibi fazla abartılı ve gerçek dışı. Gece görüşelim.

Edit: Artık finale doğru geliyoruz yavaş yavaş fazla uzatmadan size olayın yaşandığı anları anlattım bazı yazarlar gibi 24 sayfa bir kızı gibmesini anlatabilirdim ama vakit önemli dediğim gibi finale doğru geldik okuyucu olursa gece devamı gelecek.

ilgi olmadığı için özen göstermeden olayın sonunu ve şuan ki durumumdan bahsedicem tek partta bitiriyorum.

-FiNAL-

Oradan sağ bir şekilde kurtuldum ve bu iş için epey bir süre hocaya ve bir yandan pgibolağa gittim artık atlatmış sayılırım pgiboloğumun önerisiyle hayatıma neşe katmaya çalışıyorum ve bu yaşadıklarımı aslında kitap olarak yazmamı önermişti doktorum ama burada bile ilgi görmediyse ki epey özet geçtim öyle bir işe kalkışmam okuyanlara teşekkürler.

Açıklama: Arkadaşlarımdan Mahmut ve Selim bana inanmadılar ve arkadaşlığımız artık devam etmiyor bana bir tek Salih inandı onunla hala görüşürüm babasıda (hikayeyi okumayanlar için imam) çok yardımcı olmuştur. Bütün isimler gerçeği yansıtmamaktadır olaylar tamamiyle abartılmadan yazılan gibidir. iyi geceler umarım böyle bir duruma kimse düşmez ve bu işleri asla dalgaya almayın.

Son yaşanılanları yazmadım zaten benim için zor anlardı çok fazla hatırlamak istemiyorum duvara karşı daha da gereksiz olurdu hikayem bitmiştir herkese teşekkürler.