Sivas kangal-gerçek kurt kırması Ayaz ve haskan Sivas kangal sultanın iplerini çözüp değirmene doğru yola koyuldum. Ne olur ne olmaz diye de superpose u taktım sırtıma. iki elimde köpek, sırtımda tüfek gören eşkıya zannedecekti. Değirmeni yakından ilk görüşümdü o. Yolun solunda kot farkıyla aşağıda kalan, her yerini ve özellikle de girişini çalıların kapladığı bir yapıydı. Değirmen taşı yer yer kırılmış, adeta yıkılmaya yüz tutmuştu. Yanına doğru yavaş yavaş yaklaştığımda, köpekler havlamaya başladı. Tasmalarından çekiştiriyor ama bir adım bile attıramıyordum. Değirmenin orda bir şeye havlıyorlardı sanki. Daha fazla onlarla uğraşmayıp yerde çakılı olan kazığa taktırdım zincirlerini ve kapıya doğru ağır adımlarla yol aldım. Kapının önüne geldiğimde, tepede kemeri olan kapı tavana kadar çalıyla kaplanmıştı. Sanki bir şeyler içeri girilmesini engelliyordu. Tüfeği omzumdan çıkarıp duvara dayadım ve zorlukla aralayarak içeri girdim. Üstüm başım her yerim ot, diken, çalı olmuştu. Silkelendikten sonra bir nefes çekip kafamı kaldırdım. Hiçbir şey yoktu içerde sadece unun öğütüldüğü taşın yanında, kovboy filmlerinde barlarda gördüğünüz fıçıların aynısından vardı. Yavaş yavaş fıçıya doğru ilerledim

Devam kanka rezz

Rez okuruz

Rezerved panpa devam

Sağım bittikten sonra inekleri salıp otlatacaktık bu yüzden kuzen beni görünce atı eğerlemeye gittik. Kaçan atımız yeni bulunduğundan ve nalları sökülmüş olduğundan onu değil sadece fırtınayı eğerledik. Bugün at sırası remzideydi. Ben de siz yaparsınız heralde bugünlük dedim kuzene o da hallederiz keyfine bak sen dedi. Kurtulmuştum pis ineklerin taklu kuyruklarıyla attıkları şaplaklardan. Eskiden duyduğum ve her zaman karşı köyden çiftliğe gelirken gördüğüm bir değirmen vardı. Osmanlı zamanlarından kalma bir değirmen. http://img.webme.com/pic/ ... rsoftturkiye/ciftlik7.png siyah okla gösterdiğim yere doğru gidince sol tarafta kalıyordu o zamanlar. Geçenlerde yol açarken yıkmışlardı halk korkuyor diye. isteyen çatalca belediyesinin dökümanlarından bakabilir. Ne zamandır merak ederdim orayı. Gitmeye karar verdim aklımı gibiyim

Olmazmı yaz

Okuyan varmı panpalar

Menteşeleri paslanmış ve çürümeye yüz tutmuş kapı büyük gıcırtılarla açıldı. Ve ben karşımda ne görüyordum biliyor musunuz? Normal dışı hiçbir şey. Evet , hiçbir şey yoktu. Dün akşam soluk beyaz meyve desenli perdeye yansıyan sarı ışık kapatılmış, adeta hiçbir şey olmamışçasına her şey yerli yerindeydi. Aslında böyle olmasına daha çok şaşırmıştım çünkü bu kadar korkunun üzerine incin bir ev bekliyordum. Arka odaları da kontrol ettikten sonra kapıyı kapatıp ahıra gittim. Remzi abi inekleri sağıyor, o vakum makinelerinin sesi altında kuzenimle muhabbet ediyordu. Amcam ise çoktan arabasına binip gitmişti

Kapının önüne geldiğimde içerdeki her şey zaten gözüküyordu. Ama bir tuhaflık göremiyordum. Dereye fırlattığım tabanca karşılığında babamın tekrar belime taktığı, bu sefer kurusıkı olan tabancayı çekip içeri girdim. Ne de olsa, dün akşamki hırsız olabilirdi. Salonda hiçbir değişiklik yoktu fakat mutfağın koyu kahverengi kapısı kapalıydı. Etrafı iyice kolaçan ettikten sonra altın sarısı işlemeli soğuk mutfak kapısının kolunu indirdim

8 gibi tekrar uyandım. Odada kimse kalmamıştı ben kalkana kadar. Muhtemelen sağıma gitmişlerdir diye düşündüm. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aklıma ev geldi toz içinde kalmış asker kamufulajlı pantolonumun cebinden anahtarı çıkarıp eve doğru yol aldım. Merdivenleri çıkarken, içimi bir korku sarmıştı. Kendimi korku filmlerindeki hiçbir şeyden habersiz kurban gibi hissediyordum. Durun lan, aslında harbiden öyleydi

Amcam hiç bir tepki vermeden arkasını dönüp feneri kapayarak remzilerin eve girdi. arkasından biz de içeri girdik. o gece orda yattık remzi abi ben kuzen yerde, amcam remzi abinin yatağındaydı. köydeki küçük camiden gelen, tiz ve zor duyulan sabah ezanının sesiyle uyandım. dün akşam yaşadıklarımı tekrar düşününce bizi burda istemediklerini anlamıştım. evimize sokmamışlardı lan bizi ötesi var mı? belki de bizi kötü niyetlilerden korumak için bazen böyle engellemeler yapıyorlardı ama artık canıma tak etmişti. dayanamıyordum bu strese, korkuya. kapının önüne çıkıp biraz nefeslendikten sonra gözüm arabaya takıldı. o kocaman göçük, yeni aydınlanmaya başlayan havanın ışığında daha da belirgin gözüküyordu. biraz orda onu inceledikten sonra içeri girip tekrar yattım

amcamın kartalının farlarından geliyordu bu ışıklar. gelip hemen sokak kapısının solundaki çitlerin arkasına parketti. küçük ve dandik paslanmış bahçe kapısından içeri girerken, napıyonuz kapıda dedi. Sarmaşıkların engellemesinden kurtulan ilerdeki mutfağın ışığını görünce oraya doğru bakıp evde kim var dedi. biz kimse yok dedik kuzenle. remzi abi atladı, abi bu gece o eve girilmez gitmeyin çocuklar bizde kalıcak dedi. amcam da haklısın remzi ben de arabada yatayım diye tam arkasını dönüp arabaya yönelmişken, duyduğumuz sesle hepimiz yerimizden zıpladık. arabanın kaportasından, galatasaray fenerbahçe maçından sonra yenilen takımın taraftarının gs/fb plakalı arabaya beyzbol sopasıyla vurmasına eş değer bir ses çıkmıştı. amcam durdu, elindeki feneri yakıp pili zayıflamış fenerin zayıf ışığında arabaya doğru bakıyordu. görebildiğimiz tek şeyse, kaportanın üzerindeki insan yumruğunun iki katı büyüklüğünde bir göçüktü.

bu gölgeye o kadar şaşırmamıştım aslında. çünkü artık normal geliyordu hemen kuzeni dürttüm ve pencereyi gösterdim. o da gölgeyi gördüğü gibi amcamın beyaz kartalını aradı ama göremeyince,
-bu gece oraya gidemeyiz dedi.
-bence de gitmeyelim kuzen
remzi abi noluyo lan keraneciler diye atladı olaya. ona da gösterdik, o da gitmeyin dedi. Biz kapıda bu değerlendirmeyi yaparken bize yaklaşan soluk sarı iki ışık gördüm...

ses verin beyler , devam ediyorum

dergiyi yatağın üstünden aldığım gibi camdan dışarı fırlattım. biraz rahatlayıp dinlendikten sonra kuzenle artık gidelim diyip kalktık. sokak kapısına çıktığımızda evin ordan gelen ama elma ağıcının dallarının görmemi engellediği soluk bir ışık gördüm. biraz kenara çekilip baktığımda ışığın, bizim evin mutfak camından geldiğini görmem zor olmadı. mutfağın ışığı yanıyordu beyler, evde kimse yok. Mutfağın kalın, püsküllü ve sert kumaş meyve desenli yıllarca beklemekten rengi beyazdan griye dönmüş perdesinin arkasında bir gölgenin belirdiğini gördüm. gölgeyi görür görmez hemen remzilerin evin solunda kalan, arabaları parkettiğimiz yere kafamı çevirip amcamın arabasını aradım ama, yoktu.

o gece remzi abilere gittik. O zamanlar ferre merre yok remzi dergi almış ona bakıyoruz elimiz gibimizde. özer baba da gelip yatıyorum deyip gitti. biz dergiye bakmaya devam ediyoruz aradan 10 dakika geçti odanın kapısını tıklattı biri. kalkıp baktık kimse yok allah allah diyip devam ettik dergiye. bi 5dk sonra bu sefer tak tak şeklinde ve daha sert bi şekilde vuruldu kapı remzi çıktı ne var baba ne çalıyosun kapıyı falan dedi özer baba ordan ne çalcam kapını gece gece delirdiniz mi yatın uyuyun artık diye

bir an afalladım. Kim olduklarını, neden bizi istemediklerini bilmek falan istemiyordum artık. eve çıkıp yatağa girdim ama uyuyamadım sabaha kadar. Kötü niyetli varlıklar olmadıklarını biliyordum çünkü amaçları korkutmak olsa her gece rüyama girerdi ama orda kaldığım sürece hiç bir zaman rüya görmedim. belki de Hz. Ali nin resminin olduğu odada yatmamdan dolayıdır.

beyler iki sukuyu hor görmeyin emek veriyorum hadi bakalım.

kuzen bunu tekrar anlattıktan sonra ekledi: her cuma gece 3 te o adamı görüyoruz kuzen. Haftanın her günü de daha demin gördüğümüz olay oluyor sürekli bu artık herkes için normal. getirmediğimiz hoca kalmadı hepsi de burdan çıkın, sizi istemiyorlar dedi ama şu ana kadar bize bir zararları olmadı dedi. bizi istemediklerini aynı sene içinde anlayacaktım ama çok geç olacaktı.

babamın babaannesi balkon tam karşıda kalacak şekilde duran koltuğa otururmuş hep. çok yaşlı olduğu dönemlerde olmuş bu olay da. çok büyük bi şey değil ama bana göre bir kanıttı anlatılanların gerçek olduğuna dair. Bi gece babam büyükbabam babamın babaannesi oturuyolarmış salonda. Büyük babam o zamanlar daha genç, kalkmış tuvalete gitmiş. Babamın babaannesi 5 dk sonra babama, oğlum bak bakıyım baban balkona çıktı galiba demiş babam da yok babaanne babam tuvalette demiş babaanne e balkondaki kim deyince babam balkonda oturan beyaz gömlekli adamı görmüş. olayda büyütülecek bi şey yok gerçi ama benim kafamdaki taşların yerine oturmasına bi nebze yardımcı olmuştu o zamanlar..

Setii bin