okuyupta şukulamayanın gibi kökünden kopsun

Başlamadan önce bir not:
Kız gecikicek ama şarjım yüzde 12. Şarjım yeterse bi part daha atmak istiyorum. Bir de hikaye ile ilgili görüşlerinizi lütfen bildirin

Nasıl olur hocam o iş dedim.
iletişime geçeceksin dedi.
Ben korkarım hocam siz yapın diyince "Bak evladım, eskiden ben nefesi kuvvetli bir hocaydım. Ancak artık yaşlıyım, güçten düştüm. Onlar çok güçlü bir kabile. Başka bir hocaya da gitme, bu iş hacıyla hocayla olmaz. Seni neden rahatsız ettiklerini onlara sen sormalısın yoksa gittiğin hoca onlara daha çok zarar verip kinlerini arttırır ki bu hiç iyi olmaz."

Onlarla konuşabilir miydim bilmiyordum ama başka çarem de yoktu. Tamam konuşacağım ama nasıl yapacağımı bilmiyorum dedim. Sana öğreticem, gel benimle deyip koltuktan kalktığı sırada çarşaflı bir kadın elinde tepsi üstünde kahve fincanlarıyla geldi. Hoca sonra içeceğiz deyince başını sallayıp geri gitti.

Hoca yürümeye devam etti ben de peşinden gittim. Üçüncü kata çıkıp bir odaya girdik. Odada hiçbir ışık kaynağı yoktu, yerde yanmış yapraklar ve odadaki tepsinin üstünde erimiş mumlar vardı. Gel bakalım dedi, başlayalım

Tarlada işler bittiğinde saat 8'e yaklaşıyordu. Arabaya bindik ve eve doğru sürmeye başladım. Gene aynı çeltik tarlasının önünden geçerken araba sebebini anlayamadığım bir şekilde durdu. Kontağı tekrar çevirdim ama çalışmadı. Benzin göstergesine baktığımda kafamı duvarlara vurmak istedim. Yola çıkmadan benzin almayı unutmuştum ve depodaki benzin de bitmişti. Annem ne olduğunu sorduğunda benzinin bittiğini söyledim. Anneannem, deden lazım olursa diye bahçeye bi tane benzin bidonu koymuştu dedi. Ben alıp gelirim dediğimde annem "Karnım çok acıktı, arabada da yemek yok biz de seninle gelelim eve sen geri dönüp arabayı alırsın" dedi.

Gecenin bu vaktinde yürümek istemiyordum ama başka çarem yoktu. Mecburen tamam deyip arabadan indim. Poşetleri elime alıp anahtarı cebime koydum ve annemlerle yürümeye başladım.

Yürürken çeltik tarlasından gülüşen çocuk sesleri geldi. Annem, tarlada bir çocuk var herhalde çocuk sesi geliyor dedi.
O seslerin çocuk sesi olmadığını biliyordum bu yüzden sen yanlış duymuşsundur yorgunluktan diye geçiştirdim ve hızlı adımlarla yürümeye devam ettim.

Kardeş kizi boşver şu hikayeyi yaz sonra benii gib yeter ki bitir şu hikayryi dün geceden bero bekliyom

Varlık hepsini ayrıntılı bir şekilde anlattı ve doğru söylediğine dair ailesi üzerine yemin etti. Teşekkür edip gönderme duasını okuduktan sonra babamlara döndüm. Şimdi inanıyor musunuz dediğimde başlarını sallamakla yetindiler. Babam sana bir şey demeyeceğim seni aşağılık kadın en kısa zamanda boşanıyoruz deyip yukarı çıktı. Anneannem suratına tükürüp yazıklar olsun seni doğurduğum güne dedi. Dedem ise Allah'ından bul demekle yetindi. Gerçek bazen tüm düzeni bozsa da ortaya çıkmalıydı. Bugün de öyle olmuştu. Annemi aşağıda bırakıp dedem ve anneannemle beraber yukarı çıktık. Dedemler yatak odasına girdi. Babamı balkonda buldum. Sigara içiyordu, yanına gidip oturdum. ikimiz de konuşmadık, saatlerce boş boş baktık ileriye doğru. Saatler geçerken gece yarısına doğru konuşmaya başladı. "Neden böyle yaptı ki? Onu çok severdim, görücü usulü evlendik ama ben onu gerçekten çok sevmiştim. Kardeşimi de çok severdim, hırslıydı, aç gözlüydü ama kardeşimdi be.
Ben bunu hakedecek hiçbir şey yapmadım. Kardeşimle aldatılmayı hakedecek hiçbir şey yapmadım." derken gözlerinden yaşlar akıyordu. Üzülme diyemedim, onu öyle görmeye dayanamadım. Sessizce kalkıp yer yatağıma yattım ve gözlerimi kapadım.

Geldim panpalar ama mobilim fazla hızlı yazamıycam neyse başlayalım.

Bana yere bağdaş kurmamı söyleyip karşıma oturdu. Kapının yanındaki dolaptan biraz yaprak ve mum alıp oldukça alçak olan masanın üstüne koydu.

Cebinden çakmak çıkartıp önce yaprakları ardından da üçgen şeklinde dizdiği 3 tane mumu yaktı ve bir şeyler mırıldanmaya başladı. Sesi giderek artarken mumun ateşi de sesine eşlik ederek artıyordu. Sesini iyice yükselterek f... n y... l â.. y... l... ş... en r... en dedi ve mumun alevi tavana kadar yükselirken masanın sağ tarafında çarşaflı bir varlık belirdi. Hoca "Kimlerdensin?" diye sorduğunda varlık boğuk sesiyle a... kabilesinden dedi. Hoca bunu duyunca içinden bir şeyler mırıldandı ve mumun ateşi sönüp varlık kayboldu.

Bir dakika dedim. Onun soyundan gelenlere dedin, orada evlatlardan bahsetmiyor muydun?

Evet dedi bana. Annen bunu senden saklamış olabilir ama biz gerçeği biliyoruz. Amcan olarak bildiğin adam aslında senin baban dedi.

Şok olmuştum, ciddi misin diye sordum. Bunun bir yalan olduğunu söyle. Yalan değil dedi, sana yalan söylemiyorum.
Nereden biliyorsun bunu dediğimde baban anlattı. Olaya şahit olan soydaşlarımdan birisi de doğruladı.
Ne yapacağımı bilmiyordum. Buraya anlaşmayı öğrenmek için gelmiştim ancak annemin babamı yani resmi babamı aldattığını öğrenmiştim.

Köydeki eve vardığımda arabadan indim ve zile bastım. Kapıyı kimse açmadı, babamı arayıp sorduğumda annemlerin tarlada olduğunu söyledi. Sen neredesin diye sorduğumda otobüsle şehire gittim. Bir işim var onu halledeceğim dedi. Tamam deyip kapattım ve arabaya tekrar binip tarlaya doğru sürdüm.

Tarla yolunda giderken çeltik tarlasında oynayan çocuklar gördüm. Etraflarında hiçbir yetişkin yoktu, bu iyiye işaret değildi. Nas suresini okuyup arabanın hızını arttırdım ve tarlaya ulaştım.

Annem ve anneannem çalışıyordu, yanlarına gittim ve ben de onlara yardım ettim. Bir an önce gece olmasını istiyordum. Acaba olacakları bilsem gene de bunu ister miydim?

Cin li hikaye mi

Annemler uyanınca kahvaltı yaptık ve hocaya gideceğimi söyledim. Dedem ben uzun zamandır ortada yokum, arkadaşlar merak etmiştir bugün kendin git deyince biraz üzülsem de tamam dedim.
Arabaya bindim ve ilçe merkezine doğru sürdüm.

Saat 1'e yaklaştığında hocanın evinin önündeydim. Kapıya tıkladım ve beklemeye başladım. Uzun sürmeyen beklememin ardından kapıyı çarşaflı birisi açtı ve açar açmaz gözden kayboldu. Hocanın hanımıydı kendisi, anlatmıştı eğitim sırasında. Cinler ve insanlar evlenebilir demişti neyse konuyu dağıtmayalım. Birinci kattaki tüm odalara baktım ancak hoca yoktu. Seslenmelerime de cevap vermiyordu.

Başına bir şey gelmiş olabilir miydi acaba?
Öğrenmek için merdivenlere doğru yürüdüm ve 2. kata çıktım.

Hocanın cansız bedeni odanın zemininde yatıyordu. Etrafta hiçbir varlık yoktu. Yaklaştığımda üstünde bir not buldum ve okumaya başladım:

"Suha, evladım,
Seninle güzel zamanlar geçirdim, bana çok yardım ettin işlerimde, seninle bilgimi, evimi paylaştım. Korkusuzdun onlara karşı birçok insanın aksine sen korkmadın çoğu zaman. Üstünlüğü onlara vermedin. Henüz çok gençsin, önünde çok uzun bir ömür var. Ben ise artık iyice yaşlandım. En fazla 10 sene daha yaşayabilecek durumdayım. Seni onlardan birisinin kurtarması gerekiyordu. Bunu ben yapmak istedim. O varlıklarla anlaşma yaptım. Canımı vermem karşılığında seni rahat bırakacaklarına söz verdiler. Sözlerini tutacaklarına inanıyorum. Kabilemden olanlar seni rahatsız eden varlığa karşı durduğu için iki taraf arasında büyük bir kavga çıktı ve muhtemelen bizimkiler kaybedecek. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Sana öğrettiklerimi unutma, zor durumdakilere yardım et ve asla nefsine uyma. Dostun şunları yazmamı istiyor:
Biz dostlarımızı ne pahasına olursa olsun savunuruz."

Yazı burada bitiyordu ancak gözyaşlarım devam ediyordu. Kağıdı katlayıp cebime koydum ve saatlerce orada ağladım.

Dostlarım benim için kendilerini feda etmişlerdi.
Size minnettarım dostlarım, sizi seviyorum...

Kalktığımda annem daha uyanmamıştı, telefonumun saatine baktım. 10 olmak üzereydi. Anneannemlere bakmak için yukarı çıktım, yatak odasının kapısını tıklayıp içeri girdiğimde anneannemin ve dedemin yataklarında yattığını gördüm. Sessizce kapıyı kapatıp aşağı indim ve telefonda bir oyun açıp oynamaya başladım ama kafam hala yaptığım hatadaydı. Hayatımda yapabileceğim en büyük hatayı yapmıştım, keşke o geceyi geri alabilseydim.

Hocaya tekrar gitmem gerekiyordu, olanları anlattığımda belki bir fikir verirdi ama araba babamdaydı ve babam yarın gelecekti. Yani bir gece daha burada kalacaktım. Bunu hiç istemiyordum ama başka çarem yoktu. Annemin uyanmasını beklemeye başladım, 10 dakika geçmeden annem uyanmıştı. Günaydın dediğimde burda mı yattın diye sordu. Ben de sabah erken uyandım, buraya geldim diyerek bir yalan daha söyledim. Yalan söyleyerek ailemi koruduğumu düşünüyordum ancak yalanlarımın beni daha da kötü bir duruma sokacağını düşünememiştim.

Annem bana neden soğuk olduğumu sorduğunda benim babam kim dedim. Bu nasıl soru oğlum senin baban Kemal dediğinde sinirlenip bağırmaya başladım. "Bana nasıl yalan söylersin, yaparken hiç mi utanmadın be!" Bağırdığımı duyan babam ve diğerleri yanımıza gelip ne olduğunu sordular. Anlattığımda hepsi de sen hayal görmüşsün bir doktora gidelim demeleriyle iyice sinirlendim ve bekleyin deyip kilerden malzemelerimi alıp aşağı indim. Ne yapıyorsun diye sorduklarında beraber hayal görme vakti dedim ve mumları dizip ışığı söndürdüm. Yaprakları ve mumu yakıp kabileyi davet ettiğimde bu kez davetime cevap verdiler. Karşımda bir varlık vardı ve annemler de bunu görüyordu. Anlat dedim, anlat annem olacak bu kadının pisliğini.

Eve gidiyorum şu anda yemek falan yiycem 1 saate başlarım seri bi şekilde 10-15 part atarım

işte böyle dedi hoca, cin bu şekilde çağrılır. Mırıldandıklanızı duymadım hocam onlar olmadan çağrılır mı dediğimde onları sana bir kağıda yazıp vericem dedi. Bu cin yerine benimle uğraşanları neden çağırmadık dediğimde onlar çok güçlü bir kabiledenler, ben artık yaşlandım. Davet eden ben olursam geri gönderemem dedi. Siz bile gönderemezken ben nasıl göndereceğim hocam deyince bana bir hafta boyunca burada kalırsan sana hızlandırılmış bir eğitim verebilirim. Gücü yerinde olan bir gençsin, vereceğim ilmi bilgiler ile onlara karşı koyabilecek düzeye gelirsin dedi. O zaman aileme haber vereyim deyip odadan çıktım ve zemin kata indim.

O varlıklardan kurtulmak istiyordum ve elime bir fırsat geçmişti. Değerlendirmeliydim ancak aileme durumu nasıl anlatacaktım?

Oldukça basit ama işe yarayan bir yalan buldum. Babama yakın bir arkadaşımın babasının hasta olduğunu ve ona yardım edeceğimi söyledim.
Yalan iyi bir şey değildi ama dürüst olmam onları da buna bulaştırırdı.

Babama haber verdikten sonra tekrar hocanın yanına dönmek için merdivenleri çıkmaya başladım.

Olanları anlattığımda yüz ifadesi değişti. Oldukça sinirlenmişti. Bana bağırarak "Nasıl unutursun gönderme duasını okumayı sana o kadar demiştim!" dedi. Kızmakta haklıydı, korkuyla aklıma gelmedi dediğimde hata bende diye mırıldanmaya başladı. Bu kadar güçlü bir kabileyle senin görüşmene izin vermemeliydim, seni korkutup unutturabilecekleri aklıma gelmedi. Yaşlılık işte dedi.

Şimdi ne yapacağız dediğimde iki seçeneğimiz var:
Ya cinlerin hepsini öldüreceğiz ya da onları bi şekilde evden gitmeye ikna edeceğiz.

ilk seçenek çok zor görünüyordu, onları nasıl ikna edebileceğimizi sorduğumda onlara zarar vererek gitmeye zorlayabilir ya da anlaşmanın tüm detaylarını öğrenip amcanın hatasını telafi ederiz dedi ve ekledi:
Onları gitmeye zorlayabileceğimizi hiç sanmıyorum çünkü oldukça güçlü bir kabile.

Yani geriye tek bir seçenek kalıyor dedim.
Anlaşmanın detaylarını öğrenmek

ilk olarak istanbul'a gidecektik. Uzun bir yolculuğun ardından istanbula vardık. Yengemi arayıp ziyarete geldiğimizi ama adresini bilmediğimizi söylediğimde haber verseniz bir şeyler hazırlardım deyip adresi söyledi.

Bir taksiye binip yengemin verdiği adrese gittik. 5 katlı, sıradan bir apartmandı. Ana kapısı açıktı böylece zile basmadan içeri girdik ve yengemin verdiği daire numarasını bulmak için merdivenleri çıkmaya başladık. 3. kata çıktığımızda yengemin evi karşımızdaydı. Kapıyı çaldığımızda yengem açıp bizi içeri buyur etti. Kahve ikrdıbının ardından söyleyin bakalım hangi rüzgar attı sizi buraya diye sorması üzerine konuya girdim...

AQ sen de yürek yemişsin, ben inanmam öyle şeylere ama yaşasam ilk iş pgibiyatriste sakso çekerdim.

Gece sorunsuz bir şekilde uyudum ve 3 gün boyunca başıma hiçbir paranormal olay gelmedi. Sevinmiştim, bu güzel haberi hocama vermek için arabaya bindim ve yola çıktım. 3 saatlik yolculuğun ardından hocanın evinin önündeydim. Kapıya tıkladığımda açan olmadı. Tıkladım, tıkladım ve tıkladım. Ama kimse açmadı. Bir şey olduğunu düşünüyordum. Öğrenmek için kapıya omuz atmaya başladım. Omuz darbelerime fazla dayanamayan kapı kırıldı. içeri girdim ve hocaya bağırarak aramaya başladım. Birinci katta yoktu, ses vermiyordu. Hızla ikinci kata çıktım ancak orada da yoktu. Üçüncü kata çıkıp sağdaki odaya baktım. Orada da yoktu. Onu ya da en azından kabilesini görebilmek için soldaki kapıyı açtığımda gördüklerim gözyaşlarına boğulmama sebep oldu.

Yol boyunca bir mola daha verdik ama o molada ve yolda sıradışı bir şey olmadı.

Nihayet Rizeye geldiğimizde otobüsten indik ve yengemden aldığımız adrese doğru yürümeye başladık.
Bir saatlik bir yürüyüşün ardından adrese ulaştık. Ev 2 katlı ahşap ve bahçeli bir evdi. Bahçe kapısının önüne geldiğimde zil olmadığını gördüm ve kapıya vurmaya başladım. 4. vuruşumda kapıyı dedem (babamın babası olan) açtı ve "Oo Suha bey gelmezdiniz siz, hayırdır hangi rüzgar attı seni buraya?" diye sordu. Direk amcam ile ilgili diyemezdim, kabalık olurdu. Önce elini öptüm sonra da ne zamandır görmüyorum özlediğim için geldim dedim. Diğer dedemle de selamlaşıp bizi içeri aldı.