Panpalar bu olayların hiçbiri başıma gelmedi aslında. Kurguydu tamamen. Uzun zamandır sözlükte güzel bir korku hikayesi yoktu. Ben de bir deneyim dedim ve böylece yazmaya başladım. Elimden geldiğince güzel ve gerçekçi yazmaya çalıştım ama bazı hatalarım oldu kusuruma bakmayın. (Köyde dönerci olması mesela)

Kurgu başından beri aklımdaydı aslında kafamda kurmuştum. Aradaki olayları ise doğaçlama yazdım o yüzden bazı partlar geç geldi. Evet çok seri atamadım çünkü kaliteli yazmak istiyordum. istediğimi yaptığımı düşünüyorum umarım sizler de benimle aynı fikirdesinizdir.

Olayların meydana geldiği dedemlerin evi aslında babannemin şehirdeki evinin biraz değişiği. Alt kat ve bahçede tuvalet doğru. Tek farkı üst katta kiler dediğim yerde mutfak ve yatak odasının yerinde de oturma odası var. Aşağıdaki yeri yatmak için kullanıyorlardı. (Dedem 6 sene önce öldü ve babannem başka eve taşındı)

Bu olayları ve görünüş gibi şeyleri de araştırmalarım ve zuzumbilesi panpamın hikayesinde yazanlardan faydalanarak yaptım. Özgün olması için rüya görme olayını hiç kullanmadım.(zuzumun hikayesinde epey vardı)

Evet tüm gün burada olamadım ve çok da seri atamadım ama hikayeye gerçekten önemli bir vakit ayırdım. Zaman zaman ara vermem gerekse de hiçbir zaman haber vermeden gitmedim. Günde 1 part atan yazar kadar değer görmesem de güzel yorumlarınız beni çok mutlu etti. Okuyan herkese çok teşekkür ediyorum. Kendinize iyi bakın. Görüşmek üzere (:

ilçeye geldiğimizde hocaya uğrayıp olanları anlattık.
Kadın doğru söylemiş ancak bunu yapabilir misin bilmiyorum. Son görüşmende seni korkutup unutturmuşlardı, eğer bunlarla görüşmek istersen çok daha güçlüleri gelecek. Aynısını yapabilirler dedi.
Bu sefer unutmayacağım daha dikkatli olurum ve korktuğumu belli etmem dediğimde o zaman görüşmeyi bu gece gerçekleştir ve hata yapma, eğer hata yaparsan geri dönüşü olmaz dedi.

Hocayla vedalaşıp köye doğru yola çıktık. Köye vardığımızda akşam olmuştu. Yemek yiyip biraz televizyon izledik. Annemler olayı unutmuş gibiydi belki de hatırlamak istemiyorlardı.

işte bu kadar dedi yengem.
Anlaşmanın şartlarını sorduğumda "Bana hiçbir zaman söylemedi." dedi.
Bahsettiğin kadının yerini biliyor musun dediğimde gene olumsuz cevap aldım ancak babası biliyor olabilir dedi.
Yapılacak şey belliydi, sıradaki durak Rize.

Yengeme verdiği bilgiler için çok teşekkür edip oradan ayrıldık ve yürümeye başladık. Ben dedeme buraya kadar gelmişken biraz gezelim dedim o da kabul etti.

Biletleri alıp otobüse bindiğimizde saat 9'a geliyordu.
Koltuklarımıza geçtik ve yolculuk başladı...

Yazıyorum şu an gelir 10-15 dakikaya yeni part

Panpalar otobüsü beklerken bi part daha atayım dedim

Kapıyı bahsettiğim hoca açtı. Beni içeri davet etti. Koltuklara geçip oturduk, hanım bize 2 kahve diye seslendi içeri doğru.
Sonra bana "Söyle bakalım evlat nedir derdin?" dedi.

Başımdan geçen olayları ve imamın tepkisini anlattıktan sonra bir de ben bakayım şu kağıda, deyip kağıdı istedi.
Kağıdı verdim, yaklaşık 10 dakika boyunca inceledikten sonra yüzünde bir acıma ifadesiyle bana baktı.

Bu bir antlaşma kağıdı dedi. Ne antlaşması diye sorduğumda y... cin kabilesi ile bir insanoğlu arasında yapılmış. insanoğlu para ve güç karşılığında bu kabileye bağlılık sözü vermiş. Bir nevi köleleri olmuş yani. Anlattıklarını biraz düşündüğüm zaman şöyle bir tahmin yürütüyorum:

O gördüğün şerli y... kabilesinden birisiydi. Bu varlıklar durup dururken bir insanı rahatsız etmezler. Amcan anlaşmayı bozduğu için sana bulaşmış olabilirler ya da gizli olan anlaşma kağıdını bulduğun için sinirli de olabilirler. Bunu öğrenmenin tek bir yolu var. Onlarla konuşman gerek.

Odaya girdiğimizde 4 tanesi oradaydı. Diğer âleme geçeceğimizi söylediğimde içlerinden bir tanesi bekleyin deyip kayboldu. 1-2 dakika sonrasında yanında 10 tane daha varlıkla gelip oraya 14 kişi geçeceğiz, kabilenin kalanı zaten orada olacak yani herhangi bir durumda seni savunabiliriz dedi. Hoca diğerleri de gelince artık başlayalım dedi ve beni orada bir koltuğa oturttu. Ben oturduğumda hoca gözlerini kapat dedi ve dediğini yaptım. Şimdi bir okyanustasın, tüpündeki oksijen bitti. Çıkmazsan öleceksin. Hızlı olman gerek denizin üstüne çıkmalısın. Dediklerine konsantre olmuştum, denizin yüzeyine çıkmak için hareket ettim. Aşağı baktığımda bedenimi gördüm. Bedenimden çıkmıştım. Odaya baktığımda varlıkları farklı görüyordum. Artık çıktığına göre hazırız dedi içlerinden birisi.

Önce akşam peşinden de gece geldi ve bir haftalık süre boyunca yattığım 2. kattaki odaya yatıp uykuya daldım.

Gözlerimi tiz bir sesle açtım. Karşımda gene ilk defa gördüğüm varlık vardı. Uyandığımı görünce bizden kurtulmak mı istiyorsun dedi. Evet dedim, ben istediğimi yaparım. Bu kez yapamayacaksın deyip gülmeye başladı ancak gülmesi uzun sürmedi. Arkama bakıyordu, gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Ne olduğunu görmek için arkama döndüğümde 2 tane varlığın dişlerini göstererek arkamda durduğunu gördüm. Yeşil varlık onlara bakarken arkasından 2 tane çarşaflı varlık geldi ve onu tuttu. Kurtulmaya çalışıyordu ancak başarısız oluyordu. Varlıklardan birisi boğuk sesiyle "Ona ne yapmamızı istersin?" diye sorduğunda bir daha beni rahatsız etmemesini söyleyin ama zarar vermeyin dedim. Emredersiniz dedi ve varlığın karşısına geçip bir şeyler söylemeye başladı. Ne dediğini anlamıyordum ancak oldukça hiddetli söylüyordu. Sözleri bittiğinde yeşilli varlığı bıraktılar. Yeşil varlık bana doğru yöneldiğinde yatakta yavaşça doğruldum. iyice yaklaşıp ayaklarıma kapandı ve benden özür dilemeye başladı.

Beni bir daha rahatsız edecek misin dediğimde arkasına döndü ve ona gözlerinden ateş saçan dostlarımı görünce tekrar bana dönüp etmeyeceğim dedi. Kalk o zaman, kalk ve bir daha buraya gelme dediğimde gözden kayboldu.

Eve geldik, benzin bidonunun yerini öğrenip aldım ve arabaya doğru yürümeye başladım. Tarlalarda hiçbir insan yoktu. Bu saatte aklı başında olan buralarda dolaşmazdı zaten. Hızlıca yürürken bir yandan da nas felak surelerini okuyordum. Biraz daha yürüdükten sonra önüme çıkan şey durmama sebep oldu. Bir kedi ölüsü yerde duruyordu. Arabayla ezilmiş olabileceğini düşündüm ama bu ezilmek değildi. Kedi parçalanmıştı, aklıma hocanın dedikleri geldi ve hızlıca kediden uzaklaşıp yoluma devam ettim.

10 dakikalık bir yolculuktan sonra arabama ulaştığımda ne yapacağımı bilemedim. Bir sürü kanlı el izi arabamın camında duruyordu. O sırada arkamdan gelen bir çığlıkla arkama döndüm ve 5-10 tane irili ufaklı varlığın bana baktığını gördüm. Sayıları gitgide artıyordu. En az 30 kişi olmuşlardı ve hepsi de bana bakıyordu. Hangi dinden olduklarını öğrenirsem onlarla konuşabilirdim. Onlara doğru bir adım atıp Ma hu dinuk?" dedim. içlerinden biri bir adım öne çıkıp Al'islam dedi. Gene Arapça olarak Arabama ne yaptınız? diye sordum. Bu kez başka birisi bir adım öne çıkıp Geceleri yabancıları sevmeyiz dedi. Bir daha geceleri gelmeyeceğim deyip arabamın kapısını açtım ve camı silmek için bir bez alıp silmeye başladım. ilk başta öne çıkan varlık, "Bizden korkmuyor musun?" diye sordu. "Ben yalnızca Allah'tan korkarım" dememle beraber gözden kayboldu.

Aslında korkuyordum ama korkumu belli edersem üstüme daha çok geleceklerini biliyordum bu yüzden soğukkanlı davranmaya çalıştım. Gitmeleriyle beraber hızlıca arabamın cdıbını sildim ve binip oradan uzaklaştım.

Akşam olduğunda yemeği yiyip biraz televizyon izledikten sonra anneannem ve dedem yatmaya yukarı çıktı. Annem ve babam da çekyatı açıp orada yattılar. Yukarı çıkmaya korkuyordum ancak koltukta yatarsam annemlerin şüphesini çekebilirdim. Bunu istemiyordum, onlara fark ettirmeden bu meseleyi halledecektim. imam bile korktuğuna göre onları bulaştırmam hiç iyi olmazdı.
Merdivenleri çıktım ve odama doğru yürümeye başladım. Odama girdim ve yatağa yatıp üzerime battaniyemi çektim. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken huzurlu hissediyordum.

Göğsümde bir ağırlık hissediyordum, yüzümde de bir nefes. Gözlerimi açmaya korktum, çaresizce hareket etmeden bekliyordum. Yapabilecek bir şeyim yoktu. Alnımda tarifsiz bir acı hissettim, daha fazla dayanamazdım. Gözlerimi açtığımda gördüğüm iğrenç yüzü nasıl tarif edebileceğimi bilmiyorum. Kıpkırmızı gözler, yok denebilecek kadar küçük bir burun ve uzun dişlerle dolu, berbat kokan bir ağız.
Ben korkudan çığlık atacakken ağzımı o iğrenç eliyle kapadı ve üzerimden kalkıp koşarak kaçtı. Bu evde daha fazla kalamazdım, alnıma elimi zütürdüğümde elim kana bulandı. Hızlı adımlarla ışıkları aça aça aşağı inip banyoya girdim. Aynaya baktığımda alnımda kanla yazılmış bir yazı gördüm. Ne anlama geldiğini bilmiyordum. Musluğu açıp yüzümü yıkadım. Kanlar gitmişti ancak hala fazla belirgin olmasa da bir iz duruyordu. Mutfağa girip dolaptan bir krem aldım ve yüzüme sürdüm. Annemlere belli etmemek umrumda değildi artık yukarıda kalamazdım. Koltuğa uzanıp göz kapaklarımı kapatıp uyumaya çalıştım ve başarılı oldum.

Başlamadan önce:
Bakın panpalar elimden geldiğince seri atmaya çalışıyorum ama ben de makine değilim kaliteli yazabilmek için uğraşıyorum ama kaliteli değil de seri olsun derseniz ben baştan savma olarak 5 dakikada bir buraya part atabilirim.

Annem beni uyandırdığında saat 9’a yaklaşmıştı. Kahvaltımı yaptıktan sonra dışarıda dolaşacağımı söyleyip köy kıraathanesine gittim. Dedem dinlenmek için evde yatacağını söylemişti, babam da şey babamın ne yapacağını sormamıştım.
Neyse kıraathaneye girdim ve bir masaya oturup konuşmaya başladım. Önce havadan sudan ardından memleket meselelerinden konuştuk. Nihayet konuyu istediğim yere çekmeyi başardım. Bir arkadaştan duydum diyerek başımdan geçenleri biraz değiştirip anlattım. Masadaki adamlardan birisi bir hocadan bahsetti. “70 yaşına basmıştır şimdilerde, en son 5 sene önce görüşmüştük. Benim yeğenin başına da böyle bi’ olay gelmişti. Ona epey yardımı dokundu, arkadaşına söyle de bir görüşsün” dedi.
Nerede olduğunu sorduğumda ilçe merkezinde olduğunu söyledi. Bir şekilde eve dönüp bu hocayla konuşmalıydım. Ben artık kalkayım deyip kıraathaneden çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.
Eve vardığımda annemler evdeydi, sabah pek bir olay olmadı. Oturup televizyon falan izledim, oldukça rahatlamıştım. Keşke bu rahatlığım gece de devam edebilseydi…

Paranoid şizofreni, Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve istatistiksel Elkitabı'nda tanımlanan, şizofreninin bir alt tipidir. Bu alt tipin DSM kodu ise 295.3'tür. Bu tip, şizofreninin en çok görülen tipidir.

Bu şizofreni alt tipinde, bazen dine aşırı düşkünlük, metafizik, filozofik ya da cinsel uğraşlar görülebilir. Rahatsızlığı kabul etmez, belirtileri gizlemeye çalışır, sanrıları yüzünden savunmaya geçer ve toplumdan uzaklaşırlar. Düşünce bozuklukları baskındır. Kötülük görme sanrıları, büyüklük sanrıları, etkilenme fikir ve sanrıları, alınganlık, kuşkuculuk bu türde sık görülen düşünce bozukluklarıdır. Başlangıcı genellikle yavaş ve daha geç yaştadır. Başlangıcı genellikle yavaş ve daha geç yaştadır.

imam hakkında başka bir adama yardım ettiğini söylemişti dedemin arkadaşı. Benim o adamdan farkım neydi ki? Neden bana da yardım etmedi?
Anlamıyordum ancak merak ediyordum. Köyde bana yardım edebilecek başka birisi var mıydı acaba?
Dedemle konuşsaydım belki yardım ederdi ama ona anlatmak istemiyordum. Kafayı yemiş olduğumu düşünmesinden korkuyordum. En mantıklı olan şey başka birisini bulmaktı sanırım. Köy ahalisini fazla tanımıyordum ancak yardım edebilecek birisini nerden bulabileceğimi biliyordum. Köy kıraathanesinde böyle bir konu açacak ve yardım edebilecek bir kişi olup olmadığını öğrenecektim.
Eve gittiğimde saat daha erkendi. Televizyonun sesinden annemlerin rahatsız olmasını istemediğim için televizyonu açmak yerine telefonumdan bir oyun açıp oynamaya başladım.
Oyunu kapatıp saate baktığımda sadece yarım saat geçtiğini gördüm. Vakit bir türlü geçmiyordu ve ben bir an önce kıraathaneye gidip yardım edebilecek birini bulmak istiyordum. Zamanı hızlıca geçirmek için koltuğa yattım ve gözlerimi kapatıp uykuya daldım.

Beni ondan koruyanlara dönüp teşekkür ettiğimde dostlarımızı savunuruz derken öylesine söylememiştik dedi ve gülümsedi. Ben de gülümsediğimde biz artık gidelim deyip diğerleriyle beraber gözden kayboldu. Onların koruması altında olmak beni çok rahatlatmıştı. Minnet duygusu içerisinde tekrar yattım ve uzun süredir hiç olmadığı kadar huzurlu bir şekilde uykuya daldım.

Sabah olduğunda hocanın sesiyle uyandım. Beraber kahvaltı hazırlayıp yedik. Sonrasında hocaya ev işlerinde yardım ettim. Saat 12'ye doğru geldiğinde hoca daha fazla gecikmeden şu işi yapalım dedi ve beraber 3. kata, dostlarımın olduğu odaya çıktık.

panpalar haber vereyim dedim 1 saat içerisinde part gelme ihtimali yok sonrasında dükkana gidersem seri seri atarım gidemezsem yarın yani başlığa bakacaksanız bir saat sonra bakın yazıp yazamayacağımı söylüycem

Hocayı beklerken onlarla sohbet edip birçok şey öğrendim:
Alemler arası geçiş, cinlerin düğünleri, evlilik olayı, neden musallat oldukları...

Konuşma devam ederken çarşaflı varlık içeri girip hocanın geldiğini haber verdi. Ben kalkacakken "Gerek yok, bu kapının önünde" diyerek odanın kapısını gösterdi. Hoca kapıyı açtığında beni ve cinleri yanyana gördüğünde şaşırdı. Burada ne yaptığımı sorduğunda beklerken onlarla sohbet ettiğimi söyledim. Şaşırarak korkmadın mı diye sorduğunda korkmadım, onların iyi olduklarını biliyorum cevabını verdim. Hoca neler konuştuğumuzu sorduğunda anlatmaya başladım.

Onu takip edip üst kata çıktım. Üst katta 20 ye yakın varlık vardı. Beni üst kata çıkartan varlık kim olduğumu söylediğinde hepsi kenara çekildi. Bir tanesi hariç. Kenara çekilmeyen diğerlerinden farklıydı, başında bir taç vardı. Muhtemelen liderleriydi. Bir adım öne çıkıp demek anlaşma şartlarını öğrenmek istiyorsun insanoğlu dedi. Evet dedim bana söyleyecek misin?

"Biz insanları sevmeyiz ama bizi davet ettin ve gelmememize rağmen kendine güvenini kaybetmedin ve bize geldin. Azmini takdir ediyorum insanoğlu. Bu yüzden de sana anlaşmanın detaylarını söyleyeceğim." cevabını verdi.

Hocanın evinde geçen bir hafta boyunca hiç sıradışı bir olay olmadı. Günde 4-5 saat boyunca sıkı bir eğitime tabi tutuldum. Kalan vakitlerimde ise hocayla bahçe işleri yaptım. Bir haftanın sonuna geldiğimizde hocayla aramızda oldukça sıkı bir ilişki olmuştu. Gerçekten çok iyi bir insandı. Son gece de sabaha döndüğünde erken saatlerde kalktım ve hocayı uyandırdım. Vedalaşma vaktiydi, vedaları hiç sevmezdim.

Her şey için çok teşekkür ederim dedim, o da bana teşekkür etti yardımlarım için. Ayrıca bu işten kurtulunca geri dönüp anlatmamı istedi. Anlatırım deyip sarıldıktan ve elini öptükten sonra gece valizlerimi yerleştirdiğim arabaya binmek için harekete geçtiğimde bana

"Unutma evladım, görüşmeyi yaptıktan sonra geri gönderme duasını mutlaka oku."
Unutmam hocam deyip arabama bindim ve yolculuğa başladım.

Gözlerimi tekrar açtığımda bu kez sabah olmuştu. Gece varlıklar gittikten sonra yatıp uyumuştum, sabah olduğunda kahvaltıyı yapmak için aşağıya indik. Kahvaltı yaptıktan sonra dedem babama ne zamandır hamama gitmiyorum, oğlanla bir hamama gideceğim sen burada kal annengile göz kulak ol, dedi.

Babam tamam dedi ve arabanın anahtarını alıp dışarı çıktık. Arabayı çalıştırdım ve yolculuğa başladık.

3 saatlik bir yolculuğun ardından ilçe merkezine vardık ve oradan da hocanın evinin önüne geldik. Kapıyı çaldığımda hoca açtı ve beni görünce "Hayırdır evladım kurtuldun inşallah onlardan" dedi. Dedem hiç hayır değil hoca efendi dedi. Hoca bizi içeri davet etti ve oturup anlatın bakalım dedi.

Biraz yavaş attım son partları kusura bakmayın. Bundan sonra daha hızlı olacak.

Hadi gidelim dememle beraber beni kolumdan tuttu ve hızlıca ilerlemeye başladık. Bir dakikadan az bir süre içerisinde gelmiştik. 2 katlı bir harabeydi burası, içerideler dedi beni buraya getiren varlık. Biz burada bekleyeceğiz. Ne olursa olsun korkma dedi, bir şey olursa seni korumaya geliriz. Sana zarar gelmeyecek. Başımla onaylayıp kapının önüne girdim. Kapıyı açmak için tokmağını tutmaya çalıştığımda elim içinden geçti. Yaptığım bu harekete gülüp kapının içerisinden geçtim. içeride 3 tane varlık gördüm, hepsi de bana bakıyordu. Birisi hiç hoş olmayan bir ses tonuyla "Sen kimsin, ne işin var burada insanoğlu?" dedi. Anlaşma yapıp başka bir kabileden koruduğunuz adam benim amcam. Anlaşmanın şartlarını sormak için geldim, diğerleri beni rahatsız ediyor. Onlardan kurtulmak istiyorum.
Bana bakıp gel benimle dedi, sana bu bilgiyi ben veremem.

Hoca döndüğümü anlayınca hemen ne oldu öğrendin mi diye sormaya başladı. Öğrendiğim her şeyi anlattım. Anlaşmayı düzeltemeyeceğim yani onlardan kurtulmanın yolu yok dediğimde başını öne eğdi ve gel benimle deyip beni aşağı çağırdı. Acıkmışsındır deyip mutfağa geçtiğinde ona yardım etmek için peşinden gittim. Bir anda neden konuyu değiştirdiğini merak ediyordum ama sormadım. Konuşmak istemiyorsa üstüne gitmenin anlamı yoktu. Yemeği yerken normal şeyler konuştuk ve sonrasında bana artık git annenleri evde yalnız bırakma dedi. Benim o evde olmam daha büyük bir sorun değil mi dediğimde sert bir şekilde dediğimi yap dedi. Tamam deyip kalktığımda o da kalktı ve bana sarıldı. Uzunca bir sarılmanın ardından elini öptüm ve hoşçakal hocam deyip evden ayrıldım. Arabama binip üç saatlik bir yolculuğun ardından eve ulaştım. Hava kararıyordu, içeri girip yemeğimi yedim ve dedeme olanları anlattım. Eve geldiğimden beri annemin yüzüne bakmıyor sorduğu sorulara kısa cevaplar veriyordum.