köyde 1 gece korkan gelmesin

hepimizin sağlık durumu gayet iyiydi bu kazadan sonra ama bende hiçbitmeyen korkular ve aklımın almadığı olaylar devam ediyordu kaldığımız yerden devam edersek herşey normal gidiyordu ve birgün bir kitap satın aldım kitap çok sürükleyici biraz olsun beni alıp zütürüyordu normal bir insan gibi yaşamaya başlıyordum belkide ama altı çizili o satırdan sonra yine herşey değişmeye başladı...

bavullar hazırlandı pasaport çıkartıldı dışarda çetin bir kış havası içimde mutlulukla karışık korkularım son gecemde yatakta dönüp duran ben hiç sabah olmasın diye beklerken gözlerimi ağır ağır kapadım ve yine kapının orada beni eliyle işaret eden bir adam bu sefer hiç baba anne demedim biliyordum o kişi bendim tabi bunları şimdi böyle rahat anlatıyorum o anda korkudan titreyen bendm siz hiç yatağınızdan gecenin bir vakti başucunuzda bekleyen ve sizden başka kimselerin göremediği kişiler gördünüz mü ne kadar korkunç değilmi...

neyse o geceyide öyle atlatıp sabah havalimanından uçağa bindirip gönderdiler beni anlattıkları kadarıyla gideceğim yer almanyanın köylerinden biriydi ah şu köyler ve hızlı geçiyorum almanyaya ulaştım amcam karşıladı orda beni gayet güleryüzle ama ben böyle bir ülke görmedim indiğim an heryerimi kara bulular sarmıştı sanki karanlık bir yer gibi geldi neyse eve gittik amcamın hanımı yemekler yapmış yedik içtik o gece öyle geçti daha sonrası mı tam bir kabustu sanki...

Bir gün amcam yanıma gelip biz yengenle bi yere gideceğiz sen evde kalabilir misin dedi kalırım sorun olmaz dedim ama bir gün kalacağız haberin olsun hiç önemli değil dedim ama tak değildi nereye gidiyorsunuz lan diyesim vardı neyse bunlar gittiler akşam oldu
dualar ediyorum yerimde duramıyoru kimseyi tanımıyorum dışarı çıkamıyorum en iyisi yerime yatmak diye düşünüp daldım uykuya ve kulağıma bir ses oğluuuuuuummm bu ses hiç yabancı değildi annemin sesiydi içimde büyüyen özlemle ve sevinçle yavaşca açtım gözlerimi ve tekrar o ses oğlum gelsene buraya bak içerideyim sıçtıııımmm sıçtım gerçekten o gün korkudan altıma sıçtım ve hatırladığım tek şey penceren atlayıp koşmak oldu ama koşarken yanımda beni takip eden gölgeler heryerdeler o ses hala uzaktan gelmeye devam ediyor karanlığı yara yara koşuyordum ve başarmışlardı kaybolmuştuuummm...

edit:yalnız yaşayan ve aile özlemi çeken panpalarım vardır belki sizide bir gece anneniz uyandırabilir oğluuuummmm kendinizi evinizde hiisedip hiç aklınıza gelmeyen bir korku sizi bekliyor olabilir

şimdilik bu kadar yarına kaldığımız yerden derinn derin devam şimdi yatağıma gidiyorum

edit2:hala burdalar görebiliyorum...

bilinçaltımı gibtin dıbına koyum

evden kaybolmamıştım o gece geri eve döndüm ama ben kendimde kaybolmuştum artık... sabaha amcam geldi birlikte gezmeye çıktık geceki yaşadığım olaydan hiç bahsetmedim sonra araba sürer misin dedi bende tamam dedim az çok kullanmayı biliyordum hem ne güzel kafamda dağılmış olacaktı çalıştırdım arabayı tam haraket edecekken amcam ben bi eve kadar gidip geleyim dedi sen bekle tamam dedim bekledim ama gelmemişti bende en iyisi biraz ilerleyim dediğim an bastım gaza aynı hayatım gibi hızlı hızlı gitmeye başladım bir anda araba kendi kendine kaya kaya bir ağaca vurdu hani derler ya film şeridi gibi geçti hayatım diye tamda öyle oldu daha sonra herşey karanlık ve heryanı...

Başlığı bi hortlatayım binler :D

@4 :( yaa

çocukluk yıllarımda çok bin bir çocuktum hiç yerimde durmayan arkadaşları kafalayan bir tiptim ve ah o özlemle andığım köy geceleri ve unutamadığım o 1 gece korku dolu gözlerle hayretle izlediğim gece ve hala unutamadığım...

edit: olay tamamen gerçektir...

eğer elinizdeki çikolatayı cevizleri kim neyi varsa verirse ben hepinizi eve tek tek bırakacağım dedim nasıl olsa 6 kişiydik ve hepsinin evleri sıra sıra sıra diziliydi yani kalabalık bir şekilde gidecektik evet bintim uyanıktım ama bir şeyi hiç akıl edemedim...

@4 izmitlimisin moruk

düştük yola 1. arkadaşı bıraktık sonra 2 sonra 3 sonra 4 sonra 5. kişiyi bıraktım evine ve akıl edemediğim olay başıma geldi bile bir an duraksadım ve eeeeee şimdi ne olacak tek başıma kaldım çocuk aklım işte binlikte kar etmedi en sondan geriye bırakmayı önce pek korkmadım amaan ne olacak canım kendim giderim ben deyip küçük bir züğürt tesellisiyle düştüm evin yoluna...

ağır ağır karanlıkta ilerlerken karşıdan bana bakan parlayan iki göz bir an duraksadım yerden bir taş aldım ve fırlattım bir anda üstüme üstüme gelmeye başladım züt topuk ener şen koşuşu arkama bir kere dönüp bakma fırsatım oldu gördüğüm köyün en vahşi köpeklerinden biriydi koşabildiğim kadar koştum ama eve değil tam ters istikamete dere yoluna doğru...

köpekli yoldan gidemem en iyisi derenin diğer ucuna geçip arka patikadan eve varmaktı derken az biraz cesaretle dereye doğru inmeye başladım kaya kaya yerdeki çalı çırpıya tutunarak inmeye başladım ama sürekli karşıma hikayelerde anlattığım canavarlar çıkıyor gibi geliyor gözümü kapayıp açtığımda geri kayboluyorlardı sonra her şey değişti...

dinleyen yok mu amk

@4 huur cocugu

panpa iyi gidiyor ama sıçarsan okumam söyleyim

@4 oruspu cocu o ne lan öyle amk evladı shop diiilse sn ne tür bi o.çsin ruh hastası

am günü yağ dedim ve dağıldık

@8 civciv reyiz eskilerden

özlüyoruz civ civ reyiz...