-
1.
+7 -1Merhaba beyler öncelikle bu hikayenin gerçek olduğunu bilmenizi istiyorum yalan bir hikaye değildir kendi yaşadığım olayları hikaye olarak döküyorum.Tümünü Göster
Ben doğuştan kalp hastası bir çocuğum. Annem ve Babam 99 depreminde vefat etmiş. Ben 8 yaşındaydım Belki hiçbirşey anlamıyordum dedem ve Babaannem\\\'den başka kimsem yok onlar beni kafamı dağıtmaya çalışıyorlar el şaklatma oyunu falan oynuyoruz 8 yaşındayım herşeyin farkındayım ama sessiz ve sakin bir çocuk olduğum için hiçbirşeyi belli etmiyordum ancak içim çok acıyordu. Evimiz yıkılmıştı Babaannem ve dedemler ile kalıyordum. Beni oyaladılar yedirdiler içirdiler doyurdular , tabi ev kiraydı ama genede üstesinden geliyorlardı okula gidiyordum. Ozamanlar okulda hep bilgisayar oyunlarından bahsediyorlardı bu Counter Strike oyunundan arada arkadaşlara gider oynardık çok sevmiştim içten içe içleniyordum her gittiğimde bir gün benimde olucaktır diye iç çekiyordum açıkcası hep kendi oynardı hiç oynatmazdı bazen karakteri sen yürüt falan diyordu tabi ben eğleniyormuşum gibi yapıyordum hiç bana sen oyna demezdi belki çok küçüktük düşünemiyordu olabilirdi.
Annem ve Babamın vefatından 2 sene geçmişti ve sonunda bilgisayarım olucaktı dedem 2 aylık emekli maaşını almış ve bana süpriz haberi vermek için odaya girdi ve dediki yaz tatiline girmeden sana bilgisayar almaya karar verdik . Ben bunu duyunca beyler aklım durdu böyle düşünme yetimi kaybettim 1-2 saniye durakladım ney falan saçmaladım o an her türlü teşekkür den tut dedelerin dedesi gibi her türlü saçmalık yaranmalı sözcükleri saydım çok heycanlıydım beyler ancak taki almaz olsalardı. Babanemle dedem bilgisayar almak için çarşıya çıktılar Ve ben heycan dolu evde mayıs ayıydı çok iyi hatırlıyorum performans ödevini tamamlıyordum ve bilgisayar ile birlikte eve dönmelerini bekliyordum. Ancak ve ancak arabayla metroya giderken feci bir trafik kazası geçirmişler ve 2 side yaşdıbına son vermiş. Bu haber eve ulaşınca yere düştüm nasıl olur ne nasıl olur gibi kendime birkaç soru yönelterek yere birkaç kez vurdum ve ağlayarak sağa sola koşturuyordum seslerim evin her tarafına yankılanıyordu ödevimi yırtmıstım o an korku ve sevinç heycanının birden korku ve gerilime dönüşmesiyle.
Bunun ardından 1 sene geçti ve 11 yaşındaydım ev kira olduğu için ev sahibi evi boşaltmamı söyledi eşyalar ev sahibine kaldı alamadım sadece giyinmem için birkaç elbise ve tişörtüm kalmıştı onları aldım ve 1-2 hafta daha kalmak istediğimi daha kalcak bir yer bulamadım diyip geçiştirmek istedim anlayışla karşıladı sağolsun daha 11 yaşındayım evde tek kalmama izin verdi yetiştirme yurduna haber verebilirdi. Ki bunu düşünmüştüm düşündüğüm anda başıma geldi... -
2.
+3Geçtim oturdum yemeğimi yedim ardından geçtim etüt odasına ve ordakiler hepsinin bir arkadaşı vardı tek başıma kalmış bir ben vardım herkese tokalaşma ile tek tek selam veriyordum ancak bazıları elini uzatcakmış gibi yapıp tersinle vuruyordu ve arkadaşlarıyla gülüp hahahaha diye gülüp alay ediyorlardı bunun üzerine utanıp odaya gidip ağlayıp uyuyordum. // beyler önemli yerlerine direk geçiyorum. // Bir gün savaş diye bir çocuk geldi annesi vefat etmiş babasıda içkici onu dövüyormuş yurtta kalıyormuş uzun süredir benden 1 yaş küçüktü. Kardeşim diyordum ilerleyen zamanlarda ona oda bana abi diyecekti neredeyse boy farkından dolayıda biraz abisi gibiydim çok uzun olmasamda herşeyi onla yapıyorduk büyükler karışamıyordu onu sevdiklerinden dolayı benden haz almıyorlardı genede. Bir gün birisinin cüzdanı çalındı savaş o çocukla o gün kavga etmişti yemekhanede üstüne yemek döktü savaş çocukta sinirlenip savaşa yumruk attı kavga öyle başlamıştı gecede cüzdanı çalınınca savaştan bildiler bende sırf ona iftira attıklarını bildiğim için yalan atmayın diyerek kendimi ortaya attım ve ben çaldım dedim en son sinirlenerek bütün parayıda dağıttım cüzdanıda tuvalete atıp sifonu çektim varmı diyeceğin birşey dedim çocuk aklımla bunları dediğime hala şaşırıyorum ancak 12 yaşına basmama az kalmıştı ve yaşımdan çok büyük duruyordum.
-
3.
+3Ben de be kardeşim
-
4.
+2Beyler başlığı tekrar açıyorum okadar çok kendimden geçmişimki neredeyse tüm yaşantımı tek entry'de yazıcaktım o yüzden şimdi daha düzenli olalım.
Merhaba beyler öncelikle bu hikayenin gerçek olduğunu bilmenizi istiyorum yalan bir hikaye değildir kendi yaşadığım olayları hikaye olarak döküyorum.
Ben doğuştan kalp hastası bir çocuğum. Annem ve Babam 99 depreminde vefat etmiş. Ben 8 yaşındaydım Belki hiçbirşey anlamıyordum dedem ve Babaannem\'den başka kimsem yok onlar beni kafamı dağıtmaya çalışıyorlar el şaklatma oyunu falan oynuyoruz 8 yaşındayım herşeyin farkındayım ama sessiz ve sakin bir çocuk olduğum için hiçbirşeyi belli etmiyordum ancak içim çok acıyordu. Evimiz yıkılmıştı Babaannem ve dedemler ile kalıyordum. Beni oyaladılar yedirdiler içirdiler doyurdular , tabi ev kiraydı ama genede üstesinden geliyorlardı okula gidiyordum. Ozamanlar okulda hep bilgisayar oyunlarından bahsediyorlardı bu Counter Strike oyunundan arada arkadaşlara gider oynardık çok sevmiştim içten içe içleniyordum her gittiğimde bir gün benimde olucaktır diye iç çekiyordum açıkcası hep kendi oynardı hiç oynatmazdı bazen karakteri sen yürüt falan diyordu tabi ben eğleniyormuşum gibi yapıyordum -
5.
+2beyler incisözlükte pek takılan biri değilim yani yeniyim yeni başlık acılmıcagını bilmiyordum aynı konu üzerine son 2 entry harici devam edelim. pek istek gelmedi heralde istek gelirse devam edicem.
-
6.
+1Guzel bir yaziya benziyor ama okuyamam
-
7.
+1değer verip okuduğunuz için teşekkür ediyorum.
Devam edelim . Sokakta nurayat diye bir kadın vardı kimin ne giydiğinden tutun ne yaptığına kadar bilirdi. Bu evde tek başıma kalamıcağımı düşünmüş ve haber vermiş ve ordan yetiştirme yurtlarına kadar varmış olay tam evden çıkıcakken bir gün zil çaldı 1 kadın ve 2 adam geldiler konuştular seni zütürücez çok güzel arkadaşlar olucak orda oynucaz eğlencez etcez dediler ve zaten reddetsem bile zütürüceklerdi hafif bi gülümseme ile olur dedim çünkü yapıcak başka bir seçimim yoktu bukadar güzel bir seçenek karşısında Ve çıkıp gittik. Yurttan içeri girdim ve yaşıtım neredeyse yoktu ya çok küçükler vardı yada çok büyük abiler. Yerleştim bir yatağa ve eşyalarımı dolabıma yerleştirdim. Öğle vaktiydi 1 civarı geçtim yemekhaneye yemek yerken bir abiye kaşıkları nerden alıyoruz deme bahanesiyle tanışmak istiyordum halbuki ancak cevap vermedi bile. -
8.
+1Anlat kardeş açtım rakıyı
-
9.
+1Tutar rezz
-
10.
+1Yine de şukunu verdim
-
11.
+1insan okuyucak amın feryadı
-
12.
0Merhaba beyler öncelikle bu hikayenin gerçek olduğunu bilmenizi istiyorum yalan bir hikaye değildir kendi yaşadığım olayları hikaye olarak döküyorum.
Ben doğuştan kalp hastası bir çocuğum. Annem ve Babam 99 depreminde vefat etmiş. Ben 8 yaşındaydım Belki hiçbirşey anlamıyordum dedem ve Babaannem\'den başka kimsem yok onlar beni kafamı dağıtmaya çalışıyorlar el şaklatma oyunu falan oynuyoruz 8 yaşındayım herşeyin farkındayım ama sessiz ve sakin bir çocuk olduğum için hiçbirşeyi belli etmiyordum ancak içim çok acıyordu. Evimiz yıkılmıştı Babaannem ve dedemler ile kalıyordum. Beni oyaladılar yedirdiler içirdiler doyurdular , tabi ev kiraydı ama genede üstesinden geliyorlardı okula gidiyordum. Ozamanlar okulda hep bilgisayar oyunlarından bahsediyorlardı bu Counter Strike oyunundan arada arkadaşlara gider oynardık çok sevmiştim içten içe içleniyordum her gittiğimde bir gün benimde olucaktır diye iç çekiyordum açıkcası hep kendi oynardı hiç oynatmazdı bazen karakteri sen yürüt falan diyordu tabi ben eğleniyormuşum gibi yapıyordum -
13.
0Noluyo amk adam gibi yazsana okuyoduk
-
14.
0Okuyoruz başkan
-
15.
0yani gerçek bi hikaye gibi ama acısı biraz abartılmış gibi be panpa heeeeeeee ne dersin sen en iyisi gerçekleri özet geç daha sonra tutarsa uzun uzun yazarsın şimdi napıyon halin vaktin nası bu arada
-
16.
0Anlat kardesim okuyoruz