Selam beyler. Uzun zaman önce (Nereden baksanız benim 3 abimin 5 yaşında olduğu zamanlar) memlekete gitmiştik.

Memlekette annemi akrabaları bir davete çağırmışlardı. Evde full kadınlar var. Tek abimle biz erkeğiz o da küçüğüz diye. Fakat annemden uzaktaydık. Annem oturma odasında biz salondaydık ve teyzeler yüzünden içeri giremiyorduk. Zaten küçükken çok utangaçtık.

Davet bayağı ilerledi abim bana "Tuvaletim geldi" dedi. Anneme demek için içeri girmeye çalışıyoruz giremiyoruz. Yol isteyecek kadar cesaret yok istesek bile kim nereye kayacak belli değil (ev dardı). Tuvalet nerede bakındık göremedik.

Davet bitti eve dönücez yola çıktık. Az ilerledik abim anneme tuvaleti geldiğini ve tutmakta zorlanacağını söyledi. Annem az daha tut hemen hızlıca eve gideriz dedi. Eve nereden baksanız yavaş yürü yoluyla 20 dakikalık yol var. Hızlı yürüsek bile çocuğuz. Zaten abim tuvaletini tuttuğu için yavaşla hızlı arası terleye terleye yürüyor.

Ev göründü çok az kaldı ortalama 60 metre kaldı. Biraz daha da yürüdük 50 metre kaldı. Abim aniden durdu. Gözleri yaşardı ve sıçtı. Hemen eve kadar abim pişik gibi koştu. Evin önünde çeşme var orada annem abimin pantolonunu bıraktı ve abimle eve girdiler. Ben de onlarla beraber çıktım ve taklu pantolona bakmaya başladım. O sıralarda yavru köpekler vardı. Onlar gelip abimin pantolonundaki taku yemeye başladı.

Ben o olayı görünce aniden ağlamaya başladım. Ama nasıl ağlıyorum sanki bıçaklamışlar gibi. Aniden annem bana bir şey oldu sandı geldi. Neden ağladığımı sordu. Taklu pantolonu gösterip "Köpekler abimin takunu yiyor" dedim. Annem gülerek gitti abimi banyoya sokup iyiyce yıkadı.

Adet Yerini bulsun bu da böyle bir anımdır.