tekrar duygunun bileğinden kavrayıp ayağa kaldırdı ve peşi arkası içeri doğru zütürdü. bi kaç dakika sonra arka kapının hışımla kapandığını duydum. şimdi dayımla baş başa kalmıştık işte. üzerimdekini tekrardan giydim. dayımın yüzüne bakamıyordum öylece yerde oturuyordum. nasıl bakabilirdim ki. dayım bişey demeden sadece ayakta dikiliyordu kapının yanında. göz ucuyla baktım dayıma gözleri kapalı ve ağzı açık bi şekilde kafasını yukarı doğru kaldırmış, baş ve işaret parmağı ile burnunu iki yandan sıkıyordu. ben ise kısık bir sesle düşündüğünüz gibi değil demekle yetindim. ardından dayım bana doğru baktı ve yatağı işaret etti. bişey demeden yatağa doğru gidip oturdum. kolumun dirseklerini dizlerime koyup ellerimi birleştirmiş kafam ileri doğru dayıma doğru bakıyordum. dayım aynanın önündeki makyaj sandalyesini aldı ve bana doğru gelmeye başladı. yolun yarısında acıyla bağırdı sandalyeyi yere bırakıp neye bastığına baktı. traş bıçağına basmıştı.kan akmaya başlamıştı. ayağının altını biraz kötü bir şekilde kesmişti. ben ise sadece bakıyordum dayımın ayağına. yere doğru bağdaş kurmuş yaraya bakıyordu dayım. bana git banyoya bi bez falan getir dedi. hemen kalktım yerimden odanın kapısını açtım. benim koridora çıkmamla karşıdaki kapının açılması ve duygunun salya sümük dışarı fırlamasıyle duvara dayanması bir oldu. anne dur vurma yeter diyordu. ben ise izliyordum sadece şaşkın şaşkın. kızının saçlarından tutup yere doğru bastırdı bi yandanda eliyle kızın orasına burasına vuruyordu. dayanamadım gittim ayırmaya çalıştım. beni gören annesi iyice deliye dönmüştü. tüm ev yengemin bağırmasıyla yankılanıyordu. duyguyu bırakmış bu sefer benim üzerime yürümeye başlamıştı. şerefsiz, adi huur çocuğu diye bağırmaya başladı. iyice paraladı beni orada. engel olmuyordum. bıraksın sinirini benden çıkarsın daha iyiydi. tam o sırada yere doğru kapaklandım. ayağım duyguya takılmış ve duygunun üzerine doğru düşmüştüm yengemde dengesini kaybetmiş oda benim üzerime düşmüştü. arkadan ne oluyor dıbına koyim kafasında dayım geldi önce yengemi sonra beni sonrada kızını ayağa kaldırdı. duygunun ördüğüm saçı dağılmış ruju tüm yüzüne bulaşmış eliyle oynar vaziyette sessiz sessiz yere bakarak ağlıyordu. yengem biraz dinmiş artık bağırmıyor sadece hızlı hızlı nefes alıyordu ardından bana doğru baktı bi hışımla ve ağlamaya başladı kızımdan ne istedin sen dedi. ben ise bişey diyemedim. kuzenimde üzgün bir şekilde bana doğru baktı. ardından yengem koşarak yatakodasına girip kapıyı ardından kilitledi.

"Paranormal olay nerde diyenler burda herşey kopuyor seri seri rez şukuu"

dayım sakin bi şekilde kızını yanına alıp hadi sen odana git birazdan yanına gelicem dedi. duygu denileni yapıp koridorda ilerlemeye başladı. bana dönüp sende odana geç seninle konuşmam lazım ayağımı temizleyip geliyorum dedi. benim gitmemi beklemeden banyonun yolunu tuttu. dayım normalde duygularını açıkça belli eden biri olmasına rağmen nedense bu gece çok sakindi. arkasından bakıyordum bunları düşünürken tökezleyerek yavaş yavaş bitkin ve uykulu bir şekilde ilerliyor koridordaki bej renkli uzun halıya kırmızı lekeler bırakıyordu. halıda çıkardığı ayak izlerine dalarak gidişini öylece izledim. banyoya girdi ve kapıyı ardından kapadı. evdeki son seste işte o kapının kapanması olmuştu. artık rahatsız edici bir ses hakimdi evde. odama doğru giderken olanları düşündüm yengem neden bu kadar kızmıştı. şöyle bi düşününce ortada cinsellikle ilgili bişeyde yoktu. yengem işte amk gibtir et dedim ve odama geçip kapıyı kapadım. yatağa geçip yorganın üzerine ellerimi kafamın arkasına alarak tavana bakar vaziyette hayallere daldım. kuzenimin karnımın üzerinde o git gelleri. yüzümü tıraş etmesi. duygunun yüzünü ellerimin arasına alıp makyaj yapmam. tebessüm ettim. hayallerimi dayımın odamın kapısının kolunu çevirmesiyle çıkan gıcırtı bozdu. kapı sakince bi miktar açıldı ve dayım içeri girdi. ayağında beyaz bir bez parçası vardı. onu yaraya sarıp tampon yapmıştı. düğüm attığı fazla uçları ayağının üzerinde sallanıyordu. hemen yerimden doğruldum dayım ise eliyle rahatsız olmana gerek yok işareti yapmıştı. yanıma gelip oturdu. şimdi yatağın üzerinde oturmuş vaziyette yan yana sessiz bi şekilde oturuyorduk. dayım başını yere eğmiş kederli bir şekilde düşünüyordu. elindede ayağına sardığı bezden kalma küçük bir ipçik vardı onu oynuyordu. sessizliği ben bozmuştum. ayağın iyimi diyebildim sadece. dayım merak etme küçük bir kegib sorun yok dedi. dayım konuşmaya karar vermişti. bak deniz seni severiz bilirsin. heralde sende bizi seviyorsundur dedi bende tabiki dayı diye karşılık verdim. yengen için kusura bakma kendisi duygularını kontrol edemez pek bunu bilirsin dedi. elini dizime koydu. yanlış anlama ama yarın sabah kahvaltıdan sonra otobüse binip ailenin yanına gitmen lazım dedi. biraz içim rahatlamıştı 5 dk sonrada gibtiri yiyebilirdim bu soğukta. ardından duygunun durumuna gelince dedi ve bekledi şimdi anlatacaklarımı ben ve yengenden başka kimse bilmiyor. tekrardan kafamı kaldırıp dayımın yüzüne doğru baktım meraklı bir şekilde.

ilk birkaç sn sadece dayımla birbirimizin yüzüne baktık. çığlık kesildi ve hemen ardından daha şiddetli bir şekilde tekrar başladı.
dayım ayağındaki yaraya aldırmadan koşma-yürüme arası kapıya kadar gitmiş kolu telaşla çevirip kendini koridora atmıştı. anca o zaman kendime gelebilmiştim. çığlık sesi içime kadar işlemişti. korkutucuydu, rahatsız ediciydi, sanki birinin tırnaklarını zorla söküyorlarda ona bağırıyor gibiydi. bende dayımın arkasından neler oluyor diye peşi sıra koridora fırladım. dayım koridorun ilerisindeki odanın kapısını açmaya çalışıyordu. açmaya çalıştığı kapı kuzenimin odasının kapısıydı. odanın içersinden başlayıp tüm eve yayılan çığlık ve inleme sesleri gelmeye devam ediyordu. dayım ise kapı kolunu kırarcasına bir aşağı bi yukarı çeviriyordu. bazen duruyor, kapıyı yumrukluyor, duygu kızım aç şu kapıyı diye bağırıyordu. içerden çığlığın yanında başka seslerde gelmeye başlamıştı. cam kırılması, duvarlara atılan eşyalar, yere düşen vazo sesleri çığlık sesiyle birleşmişti.
sesleri duyan yengem, yatakodasından çoktan fırlamıştı bile. yüzünde inanılmaz bir endişe ve korku vardı.
dayımı kenara itip kapı koluna saldırdı ancak açamadı. yumruk yaptığı elinin parmaklarını birleştirdiği noktayla dayıma telaşla vurmaya başladı. murat bişeyler yap diyordu ne yapacağını bilemez bir şekilde. arkadan bende yanlarına yaklaşmıştım. içimden herşey geçiyordu çünkü bu çığlıklar normal çığlıklar değildi, duygu içerde yırtınıp duruyordu. bacağı mı koptu acaba diye bile düşündüm. yada acaba yengemin dayağıyla anormal bir depresyona mı girmişti. aniden içerden gelen tüm sesler kesildi. dayım daha fazla dayanamayıp telaşla bizi kenara çekti. sargılı ayağına aldırmadan ayağının altını kapıya bakacak şekilde kaldırdı, iyice gerildi ve kapı kilidinin olduğu kısma son gücüyle vurdu. vurmasıyla birlikte dayımın yere düşmesi ve acı içinde kıvranması bir oldu. yengem dayımıda o halde görünce iyice telaşlandı ve ağlamaya başladı.
bir yandanda kapıyı yumrukluyor, eliyle kapı kolunu çevirip duruyordu. duygu aç şu kapıyı lütfen diye feryat ediyordu. devreye hemen ben girdim. yengeme telaşlı ve hızlı bi şekilde evde keser gibi bi şey var mı diye sordum. yengem ise keser ne diye abartılı bir şekilde bağırarak karşılık verdi. yengemin titreyen ellerini avucumun içine alıp yenge lütfen sakin ol dedim. en azından düşünebilecek kadar sakin olmayı başarmış gibiydi. yalvarır bir şekilde deniz lütfen bişeyler yap demeye başlamıştı. ben ise keser gibi bişey lazım keser, çekiç gibi bişey oluyor tahta kırmak için işe yarar dedim. dediğim şeyi anlamış gibi getirmek için hemen mutfağa doğru koştu. ne işi varsa mutfakta keserin amk.ben ise bu sırada yerde duran dayıma baktım bacağını tutuyordu. eğildim bacağını yokladım. elimi dokundurduğum an acı içinde bağırması bir oldu. bacağındaki davul gibi şişlikten kırdığını anlamıştım. o esnada yengem koşarak yanımda belirdi. elindeki keseri bana uzattı. ardından yerde yatan dayımı gördü ve müdahale etmek için yanına eğildi. dayım ise yengemi engelleyip git polisi ambulansı ara çabuk ol diye bağırdı. dayımın bu ikazına kulak veren yengem telaşla salondaki telefonun yanına doğru koştu. iki elimle keseri aşağı doğru tutmuş vaziyette gerilmiştim. dayıma doğru dönüp biraz yana kaymasını söyledim.ilk olarak keseri kapının tam kilit kutusunun oraya doğru bi kaç küçük vuruş yapıp vuracağım yeri tayin ettim. biraz gerildim ve var gücümle keseri kapıya doğru sapladım. kapı son derece sağlam bişeydi ki zaten evleri yeniydi dayımın. keser kapıya her indiğinde büyük bir gürültü çıkıyordu. bu kadar patırtıya karşın halen komşuların neler oluyor diye içerde diye kapımızı çalmamasına şaşırmıştım. derken içerden yengem geldi telaşla. açabildinmi diye sordu ağlar bir vaziyette. yorulduysan ver ben yapıyım diye çıkıştı ben ise bitmek üzere gerek yok sen dayıma yardım et diye karşılık verdim. kapının kilit kısmının çevresini iyice oymayı başarmıştım. keseri yere bırakıp gerildim ve omzumla kapıya sertçe vurmaya başladım. yengem ellerini birleştirmiş bağrına bastırmış vaziyette heyecanlı bir şekilde kapıyı açmamı bekliyordu. artık vurmaktan sıkılmış bir şekilde tüm gücümü topladım ve kapıya kuvvetli bir omuz attım. kapı ardına kadar açılmış, ben hızımı alamamış, odanın içine doğru tökezlemiştim. yegem ise heyecanla odaya dalmıştı.

kuzenim duygunun odanın ortasında paramparça olmuş bir şekilde bulacağımdan korkuyordum. çünkü içerden gelen gürültü ancak bununla tarif edilebilirdi. içeri daldığımda beni karanlık bir karanlık oda karşıladı. sadece koridordan gelen belli belirsiz bir ışık süzmesi odayı çok hafif aydınlatıyordu. elimle duvara bakmadan ışığı açmak için düğmeyi aradım. düğmeye çbasmama rağmen ışık açılmamıştı. gözüm bir kaç sn sonra karanlığa alıştığında odanın vahim bir durumda olduğunu anlamıştım. odaya dikkatli bir şekilde yavaşça girdim. arkamda beni itekleyen yengeme rağmen hızımı korudum. duygu iyi misin diye seslendim ancak ne en ufak bir ses ne en ufak bir kıpırtı vardı. bi anda ışıkların yanmasıyla gözlerim kamaşmıştı. ışıkların nasıl açıldığını anlamamıştım. oda karanlık halindende çok kötü durumdaydı. yatak çarşafı odanın ortasında öylece yerde duruyor, yastık patlamış içersindeki yün odanın heryerine saçılmıştı. duygunun en sevdiği tabloları yere düşüp paramparça olmuş, posterlerin sadece duvara bantlandığı 4 parça köşesi kalmıştı. justin bieberın posterinden kopmuş kafasına basarak ilerledim. etraf darmadağın olmuştu. odanın içersinde etrafa saçılmış ne bir kan damlası nede duyguya ait herhangi bir iz vardı. duygu odada yoktu. yengem odada hem duygu diye bağırıyor hemde etrafta onu arıyordu. kadın şoka girmiş vaziyetteydi ki yerdeki ters dönmüş çekmeceyi bile kaldırıp altına bakmıştı. bu esnada dış kapı çaldı. gelenler polis ve ambulans ekibiydi. kapıyı ben açmıştım. ilk olarak polis içeri girdi. yerde yatan dayımı görünce arkasına bir işaret yaptı ve sedye ile birlikte hemşire ekipleri daldı içeriye. dayıma ilk müdahaleyi yerde yaptılar. polis ise bu sırada kuzenimin odasına daldı. yengemi odadan çıkarıp dışarı polis arabasının olduğu yere indirdiler. yengem ilk başta direndi ancak sonra pes etti. polislerden biri telsizine olay yeri incelemeyi bölgeye acil intikal etmesini istedi. ardından bir polis beni yanına alıp mutfağın yerini sordu. ilk ifademi orada alacaktı. birlikte mutfağa geçtik. kendini kısaca selçuk diye tanıttı. benimle şimdilik kendisinin ilgileneceğini söyledi. ardından telefonu kimin ettiğini sordu. yengemin olduğunu söyledim. yanında getirdiği defteri çıkardı ve durumu bana baştan sona en ince ayrıntısına kadar anlatmamı istedi. nasıl anlatacağımı bilemiyordum. sonuçta biraz önce duyguyla çok güzel anlar yaşamıştık. duyguyla olan o hoş dakikalar gözümde canlanmıştı. onun üzerimde kayması. penisime doğru kalçalarını kaydırması. polisin deniz diye eliyle uyarmasıyla kendime gelebildim. bi yarım saat kadar orada ifademi aldı. ardından dayın ve yengen hastaneye gittiler seni
oraya bırakalım istersen dedi. tamam deyip mutfaktan çıktık polisle. duygunun odasından geçip dış kapıya doğru giderken içerdeki boneli ve eldivenli bir görevli kapı pervazına dayanıp efendim bunu görmeniz gerek diye uyardı.

korkudan yerimden bile kıpırdayamıyordum. bi kaç dakika sonra sese birazcıkta olsa kulaklarım alışmış korkum hafifte olsa azalmıştı. bu süre içinde belkide başka bir odadan geliyordur diye kendimi sakinleştirmeye çabalamıştım. yerimden yavaşça kalkıp banyo kapısına doğru ilerlemeye başladım. elime yandaki sehpada bulunan hastalar için ayrılmış vazoyuda kapıverdim sanki neye yarayacaktı amk en azından birazcık olsun kendime güven veriyordu o elimde tuttuğum vazo. yavaşça banyo kapısına doğru yaklaştım. elimdeki vazoyuda kafamın hizasına kaldırmış halde tetikte bekliyordum. şimdi banyo kapısının dibindeydim. son tak sesini duyunca banyonun kapısını bi anda ardına kadar açıverdim. ortalık kapkaranlıktı hemen elim ışığı aradı ve sonunda buldu. banyonun ışığını açtım ancak içeride herhangi bir şey yoktu. bir-iki adım banyoya girmiştimki arkadan omzuma dokunan bir el ve tatlım neden bu kadar geç kaldın sesiyle elimdeki vazoyu yere düşürmüştüm. korkudan hışımla ellerimi omzuma doğru zütürmüş, aynı örümcek fobin olupta omzundaki örümceği korkuyla uzaklaştırmak gibi oraya dokunan elide kenara doğru refleks olarak silkelemiştim, aynı zamanda arkamı dönmüş geri geri bir kaç adım atmıştım. az kalsın tökezleyip kırdığım vazonun keskin porselen parçalarının üzerine düşüyordum. arkadaki klozetin yanına kadar geri geri gelmiş, klozetin kapalı kapağına bacağımı çarptığım zaman ancak durabilmiştim. nefes nefese kalmıştım. ayakta, duvarın dibinde heyecanla kapının oraya bakıyordum. dairede sadece banyonun loş ışığı açıktı. banyodan çıkan bu loş ışık tüm daireyi belli belirsiz şekilde aydınlatıyordu. görünürde kimsecikler yoktu. duyduğum tek ses ise hızlı hızlı soluk alıp vermem ve kalbimin saniyede 3 kez atmasıydı. kapıya doğru ne yapacağımı bilemez halde bakarken, yerde kırılmış vazo parçalarının üzerine basılınca çıkan çıtırdamayla, aniden kafamı sola doğru çevirmem arasında bir kaç milisaniye anca vardı. kafamı refleks olarak çıtırtının geldiği tarafa çevirdiğim sırada tam dibimde yere çömelmiş birinin aniden ayağa kalkıp iki elini yüzüme doğru hızla yaklaştırıp böğhh diye aniden ses çıkarması aynı anda oldu.bu sefer 2 kat daha fazla korkmuştum. az daha korksam sanırım bayılırdım. o an için ölüceğimi bile düşünmüştüm. şiddetli korkuyla birlikte geriye doğru adım atmış, klozete takılıp yere züt üstü oturmuş, düşerken avuçlarımı açıp yere bastırmamla bir kaç kırık vazo parçasının sağ elime batmasından dolayı ellerimi hızla yerden çekmiştim. beni korkutan şey ne bir hayaletti ne de bir peri. uzun siyah saçlarıyla bana doğru kahkahalar atarak bakan kuzenim duygunun ta kendisiydi. nerdeyse gülmekten çatlayacaktı. bir yandan gülüyor bir yandan da ellerini açıp dizine doğru vuruyor hep sen mi beni korkutacaksın ne korkuttum ama varya seni. ardından keşke bu anı kamerayla çekip youtube'a yükleseydim milyonlar izlerdi diye kendisine sitem etmekten kendini alamıyordu. hala şok içersindeydim. olan biteni ne idrak edebiliyor nede kafamda mantıklı bir açıklama kurabiliyordum. duygu bi anda gülmeyi kesti ve korkulu gözlerle elime doğru baktı. ardından yanıma doğru çömelip elimi ellerinin arasına alıp ayyy elin kanıyor senin diye telaşlandı. kegib elimi dikkatlice tutup kendisiyle birlikte benide ayağa kaldırdı. sen burada bekle aşkım ben hemen terlik getiriyorum yerler cam dolu dedi ve banyodan çıktı.

Şukularınız için teşekkürlerr

duygu banyodan çıkıp içerdeki odanın ışıklarını yakmıştı. kuzenimin gelmesini beklemeden ne yaptığımı bilemez halde yerdeki porselen parçalarına aldırmadan kendi başıma banyodan yavaşça çıktım. avuçlarımdan süzülüp yerdeki beyaz porselen parçalarına damlayan taze ve sıcak kanı umursamıyordum. banyodan dışarı çıktım. odada bi tuhaflık vardı. yerde duran halı, duvara dayanmış olan gardrop, tam karşı duvara dayanmış bir adet makyaj aynası ve gardropun yanında enlemesine uzanmış yatak tüm bu eşyaların hiç biri bana tanıdık gelmiyordu. odanın kapısı açıldı. gelen duyguydu. bir elinde terlik diğer elinde sağlık kitiyle odaya daldı. benim banyodan çıktığımı görünce tatlım çıplak ayakla niye çıktın banyodan diye sitemle karışık kızmaya başlamıştı. hemen beni kolumdan tutmuş yatağın üstüne oturttu. canım yaa canın çok acıyor mu? tüm suç bende dıbına koyam. bazen böyle mal olabiliyorum işte biliyorsun benim huyumu. diye konuşuyor diğer yandan da yardım kitini açmaya çalışıyordu. yere eğilip ayak bileğimden tutup çıplak ayağımın altına bakmak için kaldırdı. elinin 4 parmağıyla ayak tabanımı yavaşça silkeliyor bi yandanda hafif hafif üflüyordu. sonra diğer ayağımı kaldırdı onada aynı şeyleri yaptı. ayağımın sağlam olduğunu görünce. sağlık çantasının içinden bi parça pamuk çıkardı. ne garipki ben bu çantayıda ilk defa görüyordum. odada tek tanıdık şeyin kuzenim duygu olduğuna karar vermiştim. yerden kalkıp yatağın üstüne çıkıp bağdaş kurdu. üzerinde yine pamuktan bir pijama takımı vardı. kendisine doğru dönmemi istedi. aynı şekilde karşısına bağdaş kurup döndüm. kanaması biraz durmuş elimi avuçlarının içine alıp şöyle bir inceledi. bir cerrah edasıyla bundada herhangi bir cam parçası gözükmüyor, çok güzel diye elime bakarak kendi kendine konuşuyordu. ardından hemşire tendürdiyot lütfen dedi ve yatağın yanındaki çantaya eğilip içinden tendürdiyotu aramaya başladı. kuzenimin giydiği pijama eğilmesiyle birlikte biraz yukarı doğru açılmış sırtı gözükmüştü. tendürdiyot şişesini eline alıp ucuna pamuğu bastırdı ve şişeyi ters çevirip bi kaç saniye bekledi. ardından şişeyi yere bırakıp tekrar elimi avuçlarına aldı ve bu biraz canını yakacak kenancım ama sen bunlara dayanırsın benim dayanıklı erkeğim dedi ve pamuğu yaraya sürttü. şaşkınlıkla kenan kim demeye kalmadan elimde bir yanma hissettim ve lafım boğazımda kaldı.

Evet anlatıyorum

yattığım yerden banyo kapısına bakarak hayallere daldım. içimde mükemmel bir mutluluk vardı. hayatta en çok istediğim insanla birlikteydim. acaba öldümde cennete mi gittim diye düşünüyordum. halbuki hastane odasında olmam gerekiyordu ancak güzel bir evin yatakodasında kuzenimle birlikte mükemmel bir ön sevişme geçirmiştim. peki ya kenanda neyin nesiydi? en sonunda herşeyin bir rüya olduğunu varsayıp hayatıma kaldığım yerden devam etmeye karar verdim. siyah leke mi? hehe onlar hikayelerde olur kenan. gibtir et oğlum boşver diye kendimi mantıklı bir şeylere tutunmaya zorluyordum. kuzenimin banyonun içinde hayatım bu banyo 2 kişiyi alacak kapasitede diye seslenmesiyle hayal dünyamdan çıktım. kapıyı açtığımda dışarı doğru yoğun bir nem çıkmıştı. banyo aynası yoğun nemi taşıyamadığından aşağı doğru iz çıkararak su damlaları akıtıyordu. ciğerlerime bu nemli ve sıcak havayı çektim. boğazım sanki yağ ile içten sıvanıyordu. zaten loş ışıklı banyo nemle birlikte iyice loş olmuştu. kuzenim banyo küvetini doldurmaya başlamıştı. beni görünce yanıma doğru sırıtarak geliyordu. birileri bugün çok gergin anlaşılan deyip yanıma doğru yaklaştı. sonra kafasını yere doğru eğip dudaklarını üzülmüş gibi büzdü. yoksa evliliğimizin daha 2. gecesinde benden bu derece mi sıkıldın kenantekrardan donup kaldım. öylece kuzenimin yüzüne bakıyordum şimdi. duygu kafasını kaldırdı ve bana doğru bakıp aniden sırıtmaya başladı. şaka yapıyorum yaa sende bu gece bi tuhaflık var ama anlayamadım. hem bu gece sana güzel bir süprizm var dedi. dolaptan traş bıcağı ve tüp içinde jel çıkardı. aaaa düşündümde genital kılların bence çok uzamış kesme vakti geldi diye düşünüyorum dedi ve yanıma doğru yaklaştı. kollarımı belimden tutup kafasını göğsüme doğru dayadı. bende aynı şekil ellerimi yavaşça ve tedirgince arkadan beline doğru doladım. kafası göğsümde hafif kısık sesle seni çok seviyorum aşkım bunu biliyorsun demi dedi. bunları söylerken hafif hafif sallanıyordu. ardından seni seviyorum dermisin bana dedi. cevap veremiyordum. kafasını kaldırıp bana doğru bakmaya başladı. şimdi gözlerimizin içine doğru bakıyorduk. duygu o sihirli iki kelimeyi dememi bekliyordu dikkatlice. kalbimden geçenleri söyledim yüzüne karşı. seni seviyorum hayatım. duygu güzel bir gülümseme attı aşağıdan ve dudaklarımız usulca birbirine doğru yaklaştı ve birleşti.

.