Ecem yine gidip geliyor. Evde erzak olmayınca kendisi alıyordu ben gerek yok diyordum ama alıyordu istemiyordum yapıyordu. Ecem'in babası yine şehir dışına gitmiş Ecem'de bu sefer geceye kadar kalmıştı. Aynı evdeyiz ama konuşmuyoruz hiç birşekilde ben televizyon izliyorum oda orada evi topluyor yemek yapıyor. işi bitince ben televizyon izlerken oda salona geldi yan koltukta oturdu hiç birşey demeden oda benimle televizyon izliyordu. Annesinin izin verdiği belliydi. Neyse sonradan çay içer misin?-dedi. Bende içerim. dedim Çayı kattı getirdi. Biraz biraz konuşmaya başlamıştık. Ne yapmayı düşünüyorsun? Muğlaya geri dönecek misin? Bilmiyorum dedim. Ben sordum: Üniversiteye hazırlanıyor musun? Evet. Ama şu sıralar fazla çalışamıyorum. Bende neden?Git geleceğinle ilgilen burada benim yanımda işin ne? Sanane.-dedi. Bende fazla üstelemedim. Sonra abim geliyor. ( Gece ev gitmeden önce uğruyordu.) Ecem'i gördü evde. Önce sessizce napıyorsun lan? Ben sana ne dedim.Şerefsiz. Niye izin veriyorsun gelmesine? ( Bunları söylerken Ecem içerde) Kendisi geldi abi.-dedim. Olum ben onu bunu anlamam birdaha görürsem seni döverim dedi. içeri bile geçmeden kapıyı çarptı gitti.

Ben bunları kesinlike Ecem'e söyleyemezdim. Çünkü ona ne kadar kızgın olsamda, hala onu çok seviyordum. Ecem konuşalanları duymamıştı. Nediyor abin dedi? Hiç öyle bir ihtiyacım var mı diye bakmaya gelmiş dedim. Abimin yapacaklarını söylemedim bana. Ecem'e hiç birşey söylemedim konu hakkında. Çokta geç olmadan evine gitmişti. Biran düşündüm. bi yana abim bi yandan Ecem. Fazla karasız kalmadım. Abimin dıbına koyim dedim. Ecem'e öyle birşey söyleyemezdim. Naparsa yapsın yarram diyorum içimdem. Ecem yine geliyor sabahtan. Herzaman ki gibi yemek yapıyor. Evle ilgileniyor. Yine fazla konuşmuyoruz. Gece oldu abim yine gelecekti. Olacakları biliyordum..

Kapı çalmaya başladı. Önc kalkıp bakmak istemedim. Ecem'de evdeydi yanımda. Bi sigara yaktım. Ecem : Kapıya bakmıcak mısın? Bende hayır çalsın dursun dedim. Öyle olur mu ya git iç kapıyı. Seslenmedim. Kolundan tuttum boşver açma kapıyı. Ne oldu Serkan niye açmıyoruz öyle şey olmaz dedi. Koştu gitti açtı kapıyı. Abim salona doğru direk geldi. Olacakları biliyorum sigaram ağzımda onu dinliyorum. Ecem'e dedi sen gitmiyor musun kızım evine? Hayır dedi oda. Öyle diyince sinirlendi abim. Bana o ağzında sigara ne lan yavşak. Söndür lan o sigarayı dedi. Çatmak için bahane arıyordu belliydi. birde Ecem'in yanında çocuk azarlar gibi beni azarlıyordu. Zoruma gidiyordu ama çıt çıkarmıyordum. bin abim bu sefer daha da hiddetlendi. Çünkü onun yüzüne bile bakmıyordum. Ecem'de artık abimi dinlemiyordu. Televizyona bakıyordu. Abim konuşurken Ecem'in elinden tuttum yanında. Abi ben Ecem'i seviyorum. Sana ancak tak yemek düşer. Bunu en sonunda bana söylettin..

tak yemek düşer. Dedikten sonra Ecem zaten şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Kalktı oturduğu yerden. Dibime kadar girdi. Esti, gürledi. Ağzına geleni saydı. Bana Ecem'in yanında sağlam bir tokat attı. Hala birşey yapmadım . Ecem ona sen ne yapıyorsun ya? Kendini ne sanıyorsun gerizekalı düşmanına vurur gibi vuruyorsun. Abim denen daha da sinirlendi Ecem bunları söylerken. Ecem'e de bir tokat attı. Dediklerini aynen yazıyorum abim bininin. Konuşma lan kahpe git gibeşecek başka birini bul dedi. Bunları yaptıktan ve hayatımda en sevdiğim varlığa bir tokat atması ve küfür etmesi. Ve bunları hepsi gözümün önünde gerçekleşirken. Nevrim döndü gözlerim karardı. Abimin üstüne atladım dalıyorum. Sonra oda beni üstünden attı bana dalmaya başladı. Tüm bunlar olurken Ecem bizi ayırmaya çalışırken abim denen zütveren. Ecem'i ittirdi. Ecem düştü. Ağlamaya başladı. Beyler o an abimi üstümden savurdum. Kafasından tuttum masaya vurdum. Sonra hemen dolaba doğru koştum beyzbol sopası vardı onu aldım geldim direk içeriye geçtim. Kafasına bitane sopayla vurdum. Ecem durdurmaya çalışıyor. Durduramayacağını anlayınca. Hemen dışarı çıktı yardım istemeye. Beyler o sırada abimin bacaklarına kollarına sopayla vuruyorum. Duramıyordum o an..

Abim bini anırıyordu vurdukça. zütün kafasına bile vurmuştum bayılmamıştı. Onun anırma seslerine çevredekiler duymuş olacak ki. Polis de gelmişti. Ecem'de dahi herkes bizim evdeydi. Abim zar zor da olsa hala konuşuyordu. Ama ayağa kalkamadı. Yattığı yerden şikayetciyim diyordu. Onu Ambulansa bindirdiler zütürdüler. Gözaltına aldılar benide. Beyler inanmamakta özgürsünüz ama. 5 ay cezaevinde yattım. Sırf dövdüğüm için hayati yerlerine vurduğum için. Abimde şikayetçiydi tabi. Tahrik edildiğimi söylesemde fazla etkilemedi. Polisler zütürüken Ecem öyle ağlıyordu ki.. Yüreğim yırtılıyordu sanki. Cezaevine girdiğimde bir tek amcam benimle ilgilendi. Amcam benim için Ankara'dan geldi. iç çamaşırımdan tutun ayakkabıya, yeni kıyafetler almıştı ben cezaevindeyken. Çok kötü günler geçiriyordum. Cezaevinde iyi insanlarda vardı , kötü insanlarda. Hala görüştüğüm arkadaşlarımda var. Cezaevi ziyaretime hiç kimse gelmemişti. Amcam hariç. Oda kapalı görüşlerime geliyordu. Sağolsun oda halden anlıyan bir insandı. Zamanında oda cezaevinde yatmış siyasetten. O yüzden cezaevine girdiğimi öğrenince direk gelmişti. Hatta abime şikayetini geri çektirmesini o sağlamıştı. Diğer mahkemede tutuksuz olarak yargılanmama karar verilmişti.. Serbesttim. Ve cezaevindeyken Ecem'den bir mektup gelmemesi beni en çok düşündüren şey olmuştu. Amcam da fazla birşey bilmiyordu.

Cezaevine umarım hiç yolunuz düşmez beyler.. O kadar iğrenç bir ortam ki o dediğim iyi insanlar olmasa 1 haftada kafanızı duvarlara vura vura intihar ederseniz.Ve tabi ki bir sevdiğiniz varsa.. Her çeşit insan var. Çoğu çakallık peşinde olan insanlar. Oralarda bile insanlar çıkarını düşünürek haraket ediyor. Nerede olursanız olun sadece ciddiyetinizi koruyun. Gardınızı indirmeyin.! Korkak biri bile olsanız bile belli etmeyin. Şimdi aranızdan bizene yarram diyenler çıkacaktr. Hayat bu kimsenin ne olacağı belli değil. Heran birşeyler karşınıza çıkıp başınıza dertler açabilir..

Amcam beni eve doğru zütürüyor. Arabayla gelmişti kendisi. Eve doğru geliyorum tam kapının önüne geliyorum. Eve girecekken evin perdeleri falan değişmiş dışardan gördüğüm kadarıyla. Anahtar falan yok bende. yan komuşumuza annem hep anahtarı bırakırdı. Yan komşumuza doğru gidiyorum kapıyı çalıyorum. Tanımıyor önce beni sonradan tanıyor neyse beyler. Meğer abim evi boşaltmış kiraya vermiş. Hiç umursamadım amcama sordum abin bana hiç birşey söylemedi dedi. Gidecek biryerim yoktu beyler. Akrabalarım da bana karşı zaten cephe almışlardı abime yaptıklarımdan sonra iyice düşman bellemişlerdi. Amcamın burada bir evi vardı. Küçük ama yeterliydi benim için. Orayı bana verdi tek kuruş kira bile istemedi. (Sağolsun varolsun amcam.) Neyse beyler eve 2. el spot eşyaları aldık temel şeyleri aldı amcam. Benimle 2 gün Mersin'de kaldıktan sonra Ankara'ya geri dönmüştü. iş bulamıyordum. Sonra cemaatçi bir abi bana iş ayarlamıştı. Güvenlik kameraları kuran bir firma vardı. Orada işe başlamıştım. Maaşımı alana kadar sıkıntılar çekmiş olsamda sonradan yine toparladım durumumu. Beyler Ecem'i görmüyorum ve ben onu hala özlüyorum. Telefonunu arıyorum numara kapalıydı. Ulaşılamıyordu. Arada Mahheleye uruyordum ama yine de akrabalarla abimle karşılaşmak istemiyordum. Neyse günler öyle böyle geçiyor yine aylardır Ecem'i görmüyorum. Bir haber bile yok. Vedat diye bir kuzenim vardı. Askerliğini bitirmiş gelmişti oda. Bana ulaştı bi şekilde dertleştik. Evime geldi baya hasret giderdik onunla. Onunda olanlardan haberi yoktu ama benim anlattıklarımı bilmiyordu. Ecem için hayatımı yaktığını söylüyordu kuzen ben sana yardım edemem. Bu işlere hiç girmek istemiyorum dedi. Bende zorlamadım başı belaya girsin istemedim.

Gel zaman git zaman bir yılı geçkin süredir Ecem'i göremiyorum. O arada askerliğim de gelmek üzereydi. Açık öğretimden okula kayıtı yaptırmıştım. Tecil ettirmek için. Çalıştığım işin kompetan'ı olmuştum. iyi para biriktirmiştim. Ehliyetimi de almıştım. Biriktirdiğim parayla önce dükkana ortak olmuştum. Tabi tek biriktirdiğim para değil amcamdan destek almıştım. Çok iyi iş yapan bir sektör. Hele o zamanlarda dahada iyiydi. Ortak olduktan 7 ay sonra bi kredi çektim. Komple işletmenin sahibi ben olmuştum. Bütün bunlar olurken akrabalarım beni ziyarete geliyor. Çayımı içip gidiyorlardı. işler o kadar iyi gidiyordu ki 2. işyerini açabilecek durumdaydım. Birde araba almıştım. Akrabalarımın Hepsi benimle iyi geçiniyordu artık. Tabi gibimde bile değillerdi hiç birinin yanına yine gitmiyordum. Ama o kadar süredir Ecem'in eski arkadaşları da dahil hiç birinden onun nerede ne yaptığını öğrenemedim. Tek öğrendiğim şey buradan taşındıklarıydı. Hayatımda herşey güzel gidiyordu. Mahkeme de kapanmıştı. Abimle karşılaşmıştım. Ama hiç barışmadım.

Herşey iyide gitse kardeşlerim. Benim ilk göz ağrımı neredeyse 2 yıl olacak göremiyorum. Ama yine de onca yaşadığım şeylere bile aldırmadan gece, gündüz onu düşünüyorum. Sadece bir kere olsun onun sesini duymak için canımı verirdim..

Not : Hikaye bitmedi devam ediyorum. Bazı yerleri atlayarak yazıyorum

Evet beyler gibik hayatımın son metni. Bir şekilde Ecem'e ulaşıyorum. Bir kuzenim sonunda insaflı çıkıyor nerede yaşadığını ailesinin köye döndüğünü anlatıyor. Ama Ecem'in farklı biyerde yaşadığını da söylüyor. Gerisini söylemiyor. Neyse adresine kadar öğreniyorum. Öğrendikten sonra bir dakka bile beklemiyorum. Gidiyorum yaşadığı yere. Adresi falan hepsini buluyorum. Ama korkuyorum kapıyı çalmaya. Yorgundum uymak için pansiyon kiralıyorum. Tekrar saat 11 gibi kalkıp gidiyorum evinin önüne. Arabanın içinde bekliyorum. Heyacandan ölmek üzereyim. Dostlarım kapı açılıyor.

işte gibtiğimin dünyası diyorum. Başka Birşey demiyorum... !

Yanında 30 yaşlarında bir herif. El ele kapıdan çıkıyorlar. Arkalarında bir teyze bebek arabasıyla çıkıyor. Ecem'de kilo almış, inanamıyorum gördüklerine arabadan fırlıyorum.

Burada olan herşeyi ekgibsiz anlatıyorum arkadaşlar.

Ecem diyorum?
Beni görüyor şaşırıyor aaaa Serkan burada ne işin var. ( Gülümseyerek konuşuyor.)

Ben: Hiç işim vardı geçiyordum.
Ecem: Burda mı?
Ben: Evet.

Yanında ki soruyor. bu kim hayatım? diye

Ecem'de kuzenim diyor. Adam elini uzatıyor sıkmıyorum. Ecem'e tekrar bakıyorum. Görüşürüz benim işim var diyorum. Arabaya atlayıp gidiyorum.

Evet dostlarım bu son yazdığım olay 1 hafta önce yaşandı. Böylesine aşık olduğum sevdiğim bir insan. Çocukluğmdan beridir. onunla evlenme hayalini kurmuştum. Bilmiyorum belki de haklıdır. Benimle gelecek göremedi belki. Herşey üst üste gelincede kötü bir hayat yaşayacağını düşünmüştür belki. Bir yandan kötü durumum. Belki biraz sabretseydi ona istediği hayatı yaşatabilecektim. Bilmiyorum gerçekten bilmiyorum beyler. Tek yapabildiğim sadece ağlayabilmek ve daha fazla ağlıyabilmek. Yoksa başından beridir sadece kandırılmışmıydım? Bilmiyorum.. intihar etmeyi düşünüyorum. Yaşama hevesim kalmadı. Yine de aptalca şeyler yapmak istemiyorum. Zayıf biri değilim. intihar zayıflara göredir diye düşüyorum. Dertleşecek hiç kimsem yok. Bunları buraya yazmamın sebebi budur kardeşlerim. Belki onları yok edebilirim. Ama elime hiç birşey geçmiyecek. Nefes alışımı, kalbimi hissetmiyorum ölüm iyi gibi. Ama yine bilmiyorum. Sadece bilmiyorum arkadaşlar başka birşey söylemiyorum.
Kalbim ağrıyor...

Beni dinlediğiniz için hepinize çok teşekkür ediyorum.

:(

Bilmiyorum beyler ama gördüğümde hala çok güzeldi hatta daha da güzelleşmiş. Yüreğim yanıyor.. Onunla son kez de olsa tekrar konuşmak istiyorum ama karasızım işte

Onunla konuştuktan sonra buraya entry girecem beyler.

Hala yaşayan varsa ses versin ona göre yazarım.. Bu arada merhaba tekrardan dostlarım.