Anamı toprağa vermeye gidiyorduk. Ben kendimden geçmiştim zar zor ayakta duruyordum. Herkes baş sağlığı diledi. Eniştem de dahi. Abimde kötüydü baya. Herkes cenaze evine gitmeye başladı defin bittikten sonra. Bizimkiler hepsi kalkmamı istiyordu. Ben toprağına sarılmış yatıyordum sadece. Kolumdan tutup çekenlere bağırdım. Beni zütüremediler eve. Sadece Ecem kalmıştı. O an kimseyi gözüm görmüyordu. Ben annemin toprağına sarılırken. Ecem de bana sırtımdan sarılmıştı. Oda ağlıyordu. Kafamı çevirip ona baktığımda tek kelime etmemişti sadece sarılıp ağlıyordu benimle birlikte. Eniştem yaşadığım acıdan dolayı olsa gerek ki Ecem'i bırakmıştı. ( Beyler o an çok kötüydüm gerçekten delirmenin eşiğindeydim.) Karanlık çökmeye başladığında dayımla eniştem yanımıza geldiler. Eniştemle dayım kaldırmaya çalışsada kalkmadım yine. Dayım kaldırmayacağını biliyorlardı biraz daha yanımda durup Ecem'le babası gitmişlerdi. Babası zütürdü daha doğrusu. Dayım yemekte getirmişti ama hiç birşey yememiştim. Dayımda benle oturdu 3-4 saat. Ben yine kalkmadım. Dayım birşey istersen ara beni dedi. Getirdiğim yemekleri de ye dedi. Boğazımdan tek loka geçmiyordu. Sadece ağzım fena halde kurumuştu. Sudan başka birşey içmedim. Tekrar tüm geceyi toprağın üzerinde yatarak geçirdim. Sabaha abimle dayılarım gelmişti. Abimde kötüydü. Oda beni zütürmeye çalıştı ama kalkmadım yerimden. Hiç biri kaldırmadı beni oradan. Abim kızmıştı ne halin varsa gör demişti. Dayılarımla gittiler yine. Cenaze evine. ikindin sadece Ecem gelmişti. Yemek getirmişti. Konuşmak istiyordu ama dönüp yüzüne bile bakmadım. O an sadece annemin acısı vardı. Hiçbirşeyi umrumda değildi. Kemal'de geceleyin geldi. 2. Geceyi onunla mezarlıkta geçirdim. Hiç kimseyle konuşmuyorum sadece mezar taşına kitlenmiştim. Susadığım zaman bir su içiyordum. Sabah olduğunda Kemal'de kaldırmaya çalıştı kaldıramadı. Öğlene doğru sadece o geldi. Ecem beni kollarımdan tutup kaldırmaya çalışıyordu. Birşey söylemiyordum. Zorlmaya başlayınca gibtir git lan buradan dedim. Hiç aldırış etmedi bu sefer bağıra bağıra ayağa kaldırdı. Kalktığımda ne lan ney? Git buradan hiç acımam döverim seni dedim. Gitmedi döveceksen döv ben buradayım. Ve seni buradan zütürene kadarda adım atmıyacağım. Dedi. Saçımdan tuttu öptü beni elleriyle kafamı kendi göğsüne yaslattı. En az yarım saat onun göğüsüne yaslanarak ağladım. Serkan dedi napacaksın. Senin canından can gitmiş olabilir. Ama senin burada kafayı yemene izin vermiyeceğim dedi. Beyler o orada benimle konuşmasaydı. Şuan bir deli gibi sokaklarda dolaşıyor olabilirdim. Benim elimden tuttu. Deniz havası almak için tüm yolu birlikte el ele gittik. Ama tek kelime etmiyor oda bende. Sahilin oradaki çimenlere uzandım. Git buradan yalnız kalmak istiyorum dedim ayrılmadı benden. Çimenlerin üzerine yattım. Oda hiç birşeyi umursamadan geçti yanıma yattı sarılıyordu. Birlikte ağlıyoruz. Artık ağlamaktan gözlerim şişmişti. Gözümde yaş kalmamıştı ağlıyamıyordum. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Ama uzun süredir yanımdaydı. Yağmur yağmaya başladı kalkmadım. Oda tek kelime etmedi. Benimle sarılarak yatmaya devam ediyordu. Titremeye başlamıştı. Yine kalkmıyordu. Bu sefer ben kalktım onuda kaldırdım. Sırılsıklam olmuştuk. Bende üşüyordum. Oda hemen bir cafeye girdik sobanın dibine geçtik. Onu ellerimle ovarlıyarak daha çabuk ısınmasını sağlamaya çalışıyordum. Ama o an onun bana yalan söylemediğini anladım. Çünkü beni hiç bir şekilde yalnız bırakmadı. Kafede eğer bugün eve gitmezsen bende seninle dışarda kalırım demişti. Babamın napacağı umrumda bile değil. Senin böyle eriyip gitmene izin veremem. Dedi. Annemin acısı hafiflememişti ama beni o an biraz mutlu etmişti. Çünkü beni hala sevdiğini anlamıştım.