valla 2005-2006 senesi falan, eda diye bir kız var aşağıki mahallede. ondan hoşlanıyorum. o zamanlarda da var biraz asosyallik, kıza bir türlü açılamıyorum.

ama kız beni tanıyor, aynı okula gidiyoruz. ben farklı sınıftayım, o farklı sınıfta. kuzenim olacak muallak evladı ile de aynı sınıftalar.

okulun kapanmasına bir kaç ay kalmış, bizim bin kuzen 512 mb ram 128 mb ekran kartlı, beyaz monitör siyah klavye bir bilgisayar aldı. tabi mahallede herkeste bilgisayar yok, belki de ilk alanlardan biri oldu.

tabi millet bu bine muhabbete geliyor beni de oynat beni de oynat diye.

bir gün gene bunlara gidiyorum, çaldım zili işte açtılar kapıyı falan giriyorum içeri, bi kahkaha sesleri falan geliyor. bilgisayarlı odaya zütürdü beni yengem, bi baktım eda ile bu bin oturmuşlar bilgisayarın başına. amk şok oldum bi an.

bozuntuya vermedim usulca yanlarına oturdum işte sırayla cs atıyorlar. evet eda da bildiğin oynuyor yani.

dediğim gibi hafif asosyalik var yine o yıllarda da, bu ikisi birbirleriyle çok güzel muhabbet ediyorlar, gülüyorlar, eğleniyorlar, ben de gib gibi bakıyorum monitöre.

internet cafeye gitmekten ciğerim solmuş, ayaklarım gibilmiş, gözlerim bozulmuş bir haldeyim ben. böyle ev ortamı falan bir değişik geldi tabi.

1-2 saat orada takıldıktan sonra kızla beraber dağıldık evlere. kapıdan çıktıktan sonra konuştuk biraz, daha doğrusu o anlattı işte bilgisayardan bahsetti, kuzenimden bahsetti, çok komik dedi, muhabbeti çok güzel dedi, falan dedi filan dedi.

ben kıskançlıktan sinir krizi geçriiyorum dıbına koyayım. nasıl olur diyorum, bu amk sünepesi bu kızı nasıl etkiler diyorum. kafam almıyor anasını gibeyim.

tabi sonra sonra çaktık köfteyi, kız ödevlerini falan bilgisayardan yapıyor, 56 k modem ama internet var mı var sonuçta. mutlu kız.

hem oyun falan oynuyorlar çok eğleniyor yani kuzenin yanında.

dedim bu böyle olmayacak amk. hazır az kalmış okulların kapanmasına, gireyim bi işe çalışayım bilgisayar aldırayım babamlara. 1-2 taksidini çıkarırım ben gerisini onlar halleder.

girdim amcamın dükkana. verdiği günlük 20 tl amk . 1 ay çalıştım, bilgisayarın 1-2 taksidini çıkardım. peder de okey verdi, gittik aldık güzelinden bi bilgisayar.

internet bağlatana kadar bekledim, kimseye haber vermedim bilgisayarın geldiğinden. kendim de dokunmadım bile amk o derece.

meşhur 56k modemimizi alıp neti bağlattıktan sonra eda'ya anlattım bilgisayar aldığımı falan.

geldi eve, açtık bilgisayarı işte. ilk defa açıyorum kızın yanında. monitör açılmıyor amk. tuşuna bastım falan filan derken hata verdi signal cable falan yazdı.

kız başladı gülmeye. ben kıpkırmızı oldum ağlayacağım amk. gülme lan diye bağırdım buna o sinirle, kaçtım odadan amk annem odaya geldi falan filan derken kız gitti evden, ben de ağlıyorum anasını gibeyim.

inat ettim, başladım bilgisayarı incelemeye amk o kabloyu takıyorum olmuyor, bu kabloyu çekiyorum olmuyor. eh dedim gibicem bilgisayarını.

1-2 gün geçti, dedim baba bunu bi tamir ettirelim, tamam dedi, çağırdık tamircileri yaptılar bilgisayarı.

ben de izliyorum adamları, nasıl yapıyorlar, nasıl tamir ediyorlar diye. ilgimi çekti, o günden itibaren sürekli bilgisayar ile uğraşmaya başladım. küçük bir kömürlüğümüz vardı, orayı benim tamirhanem yapmıştım.

bilgisayarın bütün parçalarını internetten araştırmaya, öğrenmeye başladım. o ara eda yı da hayli boşlamıştım, benim kuzenle baya yakın olmuşlardı.

ben ise bilgisayarın dıbına koymaya devam ediyordum dersler falan umrumda değildi, sınava 1-2 ay kalmıştı ama ben sürekli kömürlükte bilgisayar parçalarını söküp takmakla uğraşıyordum.

sınav günü geldi çattı, ben haliyle çaktım. barajı geçememiştim galiba. kuzenim biraz daha iyi bir puan yapmıştı benden ama mezuna kaldı, bir daha hazırlanmaya başladı.

peder bey, beni karşısına aldı konuştu. biz dedi, amcanlar kadar iyi durumda değiliz .

nasıl iyi durum diye sordum. maddiyattan bahsediyordu.

bir kez daha üniversiteye hazırlanacak kadar paramız yok dedi. ama ben bir kez daha hazırlanmak istiyorum dedim,

bak kapı orada dedi. çıktım gittim dıbına kodumun evinden. bi kaç gün bi arkadaşta kaldım, sonra bizim alt mahallede ekrem abiler var, kahvesi var adamın baya iş yapıyor.

abi dedim, bi kaç gün burada kalabilir miyim ailevi sorunlarımız var dedim.

adam okeyledi. bi kaç gün orada kaldıktan sonra adam bana durumumu sordu falan, dedim abi ben çalışmak istiyorum. işte ailemin izin verp vermeyeceğini sordu falan en sonunda kabul etti, başladım kahvede çalışmaya.

aradan zaman geçince ailem beni tekrar eve çağırdı ama gitmedim. polisi falan karıştırdılar, reşit olduğumdan bi tak yapamadılar. kahvede çalışmaya devam ettim.

bu arada kuzenin durumlar da kötüye gidiyordu. ders çalışmıyor, üniye falan hazırlanmıyordu.

bir sonraki sınav zamanı geldi çattı, o da kazanamadı. amcamların durumu iyiydi ama kuzeni de evde istememişler. bu da kaçtı gitti benim gibi amk belki de benden cesaret aldı bilemiyorum.

benim özlediğim şey, ailem falan değildi. kömürlükteki tamirhanem di. orada bir sürü alet edevat, bilgisayar parçaları duruyordu. sadece o parçalarla oynamak bile bana zevk veriyordu.

tam ben bunları düşünürken dükkana ekrem abinin kayınçosu geldi. muhabbet ediyorlar işte. bir tane klübden bahsetti bu işte kullanmıyoruz bi taka yaramıyor çürüyp gidecek falan dedi, verdi anahtarı ekrem abiye. ekrem ab aldı anahtarı tezgahın altına koydu. kayınço gitti, ekrem abi de kahveyi bana emanet edip gitti mekandan.

saat 11-12 falandı. gece. ben aldım telefonu amk aradım kuzeni. dedim çabuk kahvenin önüne gel işimiz var .

bu apar topar geldi işte. ben de kahveyi başka bir arkadaşa bırakıp çıktım kuzenle beraber. bizim eve doğru yürüyoruz.

kapıdan atlayıp girdik bizim bahçeye, doğru kömürlüğe girdik. başladık benim alet edevatları ramleri ekran kartları fanları vs çuvala doldurmaya.

hemen hızlıca çuvalı alıp çıktık evden, direk adamın bahsettiği klübeye gittik. anahtarı çıkarıp açtık kapısını. çuvalı bıraktık, ben kahveye kuzen de arkadaşlarına gitti tekrar kalmaya.

sabah kontrole gittim klubeye, kimse ellememişti. bu süper bir fırsattı bizim için.

hemen alt mahalledeki internet cafeye gittim. küçük, dükkan kartları oluyor ya, ona benzer bir şey yaptım bilgisayardan, sonra da çıktısını aldım. işte telefon numaram, adresim falan yazıyor. kartın en üst tarafında da bilgisayar tamiri yapılır yazıyor.

ben başladım bu kartları sokağa, dükkanlara, internet cafelere dağıtmaya. 1-2 gün sonra ilk telefon geldi.

açtım konuştum işte, adam bizim oğlanın bilgisayar bozuldu yapabilecek misin dedi, ben hemen tabi yaparım abi falan dedim. ilk müşterimiz amk sonuçta.

adam getirdi makinayı o klübeye, aldım bilgisayarı açtım içini falan, baktım ekran kartı yerinden oynamış sadece. hani 1-2 dakikalık iş sadece kartı yerine takacaksın o kadar.

dedim ki adama, abi bu çok uzun sürecek ya baya uğraştıracak beni, sen yarın gel al makinayı.

tamam dedi, gitti, ben hallettim 2 dakikada. ertesi gün geldi adam aldı makinayı, 20 tl verdi, üzerine bir de 10 tl ekledi. eyvallah dedim attım cebe amk .

benim kuzene anlattım durumu işte dedim biz böyle sağlam piyasa yaparız. etrafta öyle çok tamirci falan da yok. iyi değerlendirelim.

ona da öğrettim bir iki tamir işini, verdim eline de bu kartlardan, dağıttık sağa sola.

baya telefonlar gelmeye başladı. daha ilk haftadan 10-15 tane tamir işi aldık amk acayip mutluyuz işimiz tutmuş. bi oraya koşturuyoruz bi buraya koşturuyoruz.

bi yerden sonra sadece tamir değil parça siparişleri de gelmeye başladı. yeni parçaları başka bilgisayarcılardan alıp ucuza satıyorduk.