sıcaktı..ve artık uzun bekleyişimin ardından kutuya gitme vaktim gelmişti, kararlıydım ilk gördüğümü istiyecektim, kutuya girmeden önce gerekli olanı aldım, fakat hala önceki kutulardan nasıl tarumar olarak ayrıldığım zinhimi eşeliyordu, aslında belkide rahattım, beklentisizlik rahatlık değilmidir? tekrar özüme dönmek için nasıl bir enkazın içerisinde bulmalıydım kendimi?bu kadar az yaşanmışlığımla onu yaşatabilirmiydim kendimde?
tüm bunlarla baş etmeye yine ara verip artık kutuya gitmek zorundaydım dışarıdan pek hoş gözükmüyordu usulca yürüdüm, yürüdüm,yürüdüm..ve varmıştım, yavaşça içeriye girdim, etraftaki garipliklerle karşılandım, haz verici bir ilgi çekiyordum, yorulmuştum ve yerimi bulmak için etrafı arandım.. gözümü parlamaması gereken bir şey alıyordu..ve evet! sonunda onu bulmuştum,
kendime olan sözümüde tutmuştum, çok güzel zamanlar geçirmeyi teklif etti bana.her zamanki gibi yanaşmadım(daha sonra çok pişman olacaktım).
bir sabah uyandığımda ruhumun tüm sapkınlıklarına, tüm sahteliklerine, dayanamamıştı,ona çok ağır gelmiş ve ölmüştü...
bu bulduğum 5. olmasına rağmen buda yaşamamıştı..
kara düzende yaşayıp ölmüş birisiydi..