bence kutsal kitapların en büyük eksisi budur. ne bileyim mesela kuran okurken ara sıra kalpleri ısıtacak sıcak bir espriye denk gelseydik, böyle tebessüm etseydik falan hoş olmaz mıydı? kutsal kitapların bu sert ve taviz vermeyen tutumu çoğu insanın tanrıyı “tehditkar ve acımasız bir baba figürü” olarak düşünmesine sebep oluyor.

not: şimdi ben ortayı açmışken ateist bir arkadaş “kutsal kitapların kendisi espri zaten” diye gelmese bari.