0
ne zaman ankaraya gelsem bu söz çınlıyor kulaklarımda
3 yıl önceydi iflas etmiştim hayatımdaki her şey bomtaktu 2 yıl boyunca çıktığım birbirimizi deli gibi sevdiğimizi ve evleneceğimizi sandığım kızla gazi mahallesinde salaş bir öğrenci kafesinde oturuyorduk son zamanlarda tavırlarında bazı değişiklikler vardı. konuşması soğuk ve umursamazdı zaten bu durumun nedenini öğrenmek için gelmiştim ankaraya...
soğuk ve ifadesiz ses tonuyla başlamıştı konuşmaya
-kusura bakma ama ayrılmamız gerekiyor 27 yaşındasın ve hayatta hiç bişeyin yok bütün arkadaşlarımın sevgililerinin arabası var senin bırak arabayı buraya gelecek yol parasını bile bulamıyorsun... yani yanlış anlama ama ben böyle bir adamı damat adayı diye çıkaramam babamın karşısına...
bir anda her şey buz kesti ellerim ayaklarım yüreğim her şey ama her şey... sonrasında ne konuştuk yada bişeyler konuştuk mu hatırlamıyorum bile aşti ye kadar yürüdüğümü hatırlıyorum sadece kelimeler boğazımda düğümlenmiş ruhum o salaş kafe masasında kalmış halde gözyaşlarımı içime akıtarak yürümüştüm... ve söylediği doğruydu ankaraya gidecek parayı bile bir arkadaşımdan borç almıştım... dönerken ucuz bir doğu otobüs firmasından pazarlık ederek almıştım...
ben sonra yılmadım ama çok çalıştım bir daha böyle bir durumu yaşamamak için yeminler ederek çalıştım işimi sıfırdan kurdum hayal bile etmediğim paralar kazandım ama o açılan yara hiç kapanmadı...
bu gün yine ankaradayım 15 gün önce aldığım 5 serisi bmw ile o gün oturduğumuz o kafenin önüne gittim o zamanlar oturduğu evin önüne gittim o günü o anı tekrar yaşadım adeta...
sonradan öğrendim ki maaş bordrosu dizel albea sı ve alnının ortasında ciddi bir devlet asabiyeti olan bir uzman çavuşla evlenmiş 2 yılda bir tayinleri çıkıyormuş...
şimdi soruyorum size sözlük bu hesap ne zaman kapanacak? mahşerde mi?
çünkü ben sevemiyorum artık ne zaman karşıma birisi çıksa hoşlanmaya başlasam bir gün -kusura bakma- ile başlayan bir cümle duyacağımı düşünüp daha yolun başında vazgeçiyorum...
mutsuz değilim ama üzgünüm be sözlük.
