Ellerimde masada ritim tutmaya başladım saatlerdir kücük bir odada ihtiyar meclisinden bir ihtiyarla kapalı kalmıştım ve bu ihtiyarın tek derdi beni evlendirebilmekti
Anlamıyorum neden yanlızlığı seçemiyorum? özgür ve tam bağımsız bir birey olarak kafama göre takılmıyorum dedim sinirimi saçlarımdan çıkarmaya çalışıyordum pek işe yaradığı söylenemezdi tabiki
ihtiyar sakinlikle bana bakarak Çünkü sen alfasın yani düşündüğün gibi özgür bir birey değilsin dedi sıkıntıyla sanki ben onun buruşuk yüzünü görmeye bayılıyormuş gibi
Eşi olmayan bir sürü alfa var benim gibi sesimi birazdaha sakin tutmaya çalışarak ama olmuyordu yalnızlığımı ve sürümü seviyordum
başımı dırdırıyla yemeye çalışacak bir eşe ihtiyacım yoktu. Savaş kapıda ve sayımız az alfa bir eşe ihtiyacımız var kendine bir alfa eş bul yoksa bu olaya biz el atacağız'' dedi ihtiyar ve sakince yerinden kalkıp gitti

Kafamın dağılması için ofisimde ki pencereye doğru yöneldim. Camı açarak içeriye serin havanın dolmasını sağladım. Bahar ayına göre yine de havalar normalden sıcaktı.


Gözlerim aşağıda ki kıkırdayan dişilere takıldı. Boş boş şeylerden bahsediyor ve kendi çaplarında gülüyorlardı işte.


Asla, diye mırıldandım kendi kendime, asla bunlardan biri olmayacak... Yenilgiyi bu kadar kabul edişime sinirlensem de Naakeller Meclisinden gelen o yaşlı bunağın haklı olduğunu biliyordum.Onu çok uzun zamandır tanıyordum ve o lanet olası herifin bir kez bile yanıldığını görmemiştim.


Madem yaşlı bunak bir eş seçmemi bu kadar çok istiyordu, tamam,yapacaktım.


"SCOTT!" gür sesim oda da sadece bir kaç saniyeliğine yankılandı ve kapı yıldırım hızıyla açıldı. Kapının hemen önünde parçalara ayrılan masaya kısa bir bakış atıp kahkaha atmaya başlayan Scottın susmasını sabırla bekledim. Bana bu kadar dürüst davranmakta çekinmeyen arkadaşımı içimden tebrik ettim.


"Evlenme düşüncesi bu kadar korkunç olamaz." dedi yaşaran gözlerini silerken. Scotta doğru hafif bir hırlama gönderdim ama çocukluk arkadaşım bunu pek takmışa benzemiyordu.


"Bana bir kaç ciksi kız bul.Ve lütfen beyin diye bir organın varlığından haberdar olsunlar. " Tanrım ! Neredeyse üzüntüden ağlayacaktım!


"Hmm o iş biraz zor be dostum.Öyle birisini bulsam Alfa falan dinlemem ben alırım yani." Scottın gülümsemesi yüzünde daha da genişlerken yapabildiğim tek şey içimden en yakın dostumu öldürmemek için 10'a kadar saymak olmuştu .

"Demek siz bu malikanenin sahibi Bayan Silver Paşahansınız" dedi adam, pırıltılı gözlerle bana bakarken onun gerçekten bir çizgi film kahramanı olup olmadığını anlamaya çalışıyordum. Surat ifadeleri çok komikti ve Einstein karikütürüne oldukça benziyordu. Kısa boyluydu, çılgın beyaz saçları ve üzerinde ona göre çok daha ciddi duran bir takım elbise vardı. Belki de yüzüncü kez aynı şeyleri aynı sırayla söylemeye başladım.


"Evet,Ben Silver Paşahan. Babam Ömer Paşahan, kendisi Türk.Ben Yarı ingiliz yarı Türküm. Araştırmacı yazarım ve buraya babamın isteği üzerine geldim. Kendisi bir zoolog, yani hayvan bilim uzmanı ve bu hayatta ölümüne ilgilendiği tek bir şey var:Kurtlar. Rusyada ki araştırması henüz bitmediğinden benimle gelemedi. Onun yerine benim işe koyulmamı istedi." dedim artık neredeyse gömülmüş olduğum koltuğa birazcık daha gömülerek.


Bu sırada saçını sıkı bir topuz yapmış kırklı yaşların başında olduğunu tahmin ettiğim bir bayan kendini önüme attı . Sanırım odama çıkıp uyuma hayallerim birazcık daha ertelenecekti.


"Ben evin düzeninden sorumluyum. Adım Nancy Sinram.Bu mutfak şefimiz Robert Blueni.Bu üç bayanda sırasıyla Tatsy, Natsy ve Katsy ,sizin hizmetinizden sorumlular efendim.Ve bu Beyfendi de evin kahyası Abraham Lion. Sorularınızı isterseniz daha sonra sorun çünkü çok yorgun görünüyorsunuz. Kızlar sizi odanıza zütürüp yardımcı olsunlar.En ufak bir isteğinizde lütfen çağırmaktan çekinmeyin." dedi ve anaç bir tavırla gülümsedi.


Aynı içtenlike ona gülümseyip ,üçüz olduğuna kesinlikle emin olduğum kızları takip etmeye başladım.


Odaya girdiğimde sıkıntıyla bir nefes verdim. Babam yine adım yüzünden odamı gümüşi renklere boğmuştu. Ve her şey fazlasıyla parlaktı. Sanırım buradaki ilk işlerimden biri bu odayı yeniden düzenlemek olacaktı. En azından akıl sağlığım için gerekliydi. Ben kapıda öylece dikilip odayı incelerken kızlar içeriye dalıp hızlıca odayı tanıttılar. içlerinden biri oldukça seri hareketlerle benim bavulun içine resmen tıktığım kıyafetleri gayet düzgün bir şekilde yerleştirdi. işleri bittiğinde ben teşekkür bile edemeden yüzüme bile bakmadan kaçarcasına odadan çıktılar.Üzerimdekilerden kurtulmayı başardım ve banyoya doğru ilerledim. Biraz rahatlamaya kesinlikle ihtiyacım vardı. Kızların ne ara açıp doldurduğunu anlayamadığım sıcak su dolu küvete şaşkın Bakışlarım arasında girip gözlerimi kapattım. içimden bir ses babamın buraya gelmek için fazla nazlanmayacağını söylüyordu.