kurmaca bir hayat hikayesiiii

Sıra yoktu zaten millet oturacak yer bulamayınca siparişte veremiyor haliyle.Çabucak hazırlamışlardı
benim siparişi, alır almaz arkamı döndüm doğruca masaya giderken korktuğum başıma gelmişti, bütün masalar doluydu benim masayıda gibertmişler
tabi. Montu astığım için masayı bulmak çokta zor olmayacaktı. Başladım elimde tepsiyle masaları gezmeye, ulan bir baktım benim mont yerlerde
sürünüyor,bir tane huur çocuğuda kaldırıp koymamış bir yere. Masamda oturanlara sövmek için çevirdim suratımı masaya, tam ağzımı açmak
üzereyken gördüğüm manzara karşısında dona kalmıştım adeta.

Nihayet gelebilmiştim,bir şeyler yiyebilcektim artık, oturacak yer bulabilirsem tabi. Gözlerimle etrafı süzmeye başladım boş masa bulabilmek için,
yada boş bir sandalyede olabilirdi, çünkü az önce ayakta yemek yemeye çalışan bir adamın yanından geçtim. Kendi kendime söylenerek masa
aramaya devam ederken yanında durduğum masa beklenmedik bir şekilde boşaldı ve vakit kaybetmeden oturdum masaya.iyi güzelde siparişi
nasıl vericektim masadan kalkamazdım etrafta onca çakal varken.Pek işe yarıyacağını tahmin etmediğim riskli bir yöntemi denemekten başka çarem
yoktu sanırım. Elimde tuttuğum ve az da olsa şans getirdiğine inandığım montumu sandalyeye astım, yavaşça etrafı süzerek masadan kalktım, seri
şekilde gittim kıytırı taktan bişeyler söyledim.

anlat panpa ben dinliyom

up

up

up

60 yaşlarında, küt saçlı halk arasında kokona diye tabir edilen
bir varlık nasıl olurda bu derece güzel bir parfümü üzerinde taşırdı.En azından beni kendime getirmişti bu parfüm, çevremde dolaşan insanları
görme fırsatı tanımıştı. O kadar kalabalıktı ki sanki bütün şehir burda toplanmış gibiydi.Az önce yürüyen merdivende sıra beklediğim şimdi aklıma
geldi, beklemekte bir sorun yoktu da o merdivenlerin sonunda ki izlihamı asla unutamam, yürüyen merdivenden inemeyen bir adam olurmu demeyin
sakın ben inemedim. Kalabalıktan tabi. inememekle kalmayıp orada beklediğim her saniye arkadan birilerinin mecburiyetten size dayamak zorunda
kalmasıda işin cabası.

Bir gün evde oturmuş, televizyonda 2 saniyede bir kanal değiştirerek gezerken yani zaplarken bir kanalda aniden kalıverdim. Sebebini bilmiyorum
ama tuhaf bir biçimde televizyona kilitlenmiş o kanalı izlemeye başladım.Bir yarışma programıydı sanırım ilk defa görüyordum. Aslında çok fazla
televizyon izleyen birisi değilimdir, arada bir en fazla 10 dakika açar sıkılınca kapatırım. Program dikkatimi çekmişti, güzel güzel ablalarımız cicilerini
giyip podyum denen bir yerde 2 tur attıktan sonra karşılarında ki ikoncanlardan cicileri hakkında yorum alıyorlardı. Evet programı ilk defa görmem
ve formatını çözmem çokta uzun sürmemişti. Kendime sorduğum asıl soru neden bu kadar saçma bir progamda kalakalmıştım? 2 dakika geriye
dönünce, yani kanalı ilk açtığım an,o an ekranda gördüğüm manzaraydı belki de beni ekrana kilitleyen. Yolunu kaybedip dünyaya düşmüş bir melek
vardı o an karşımda.Yok lan yok ne meleği bildiğimiz kadın işte, tabi herkesin kafasında ki kadın profili farklı olduğu için bildiğimiz demek pek
doğru olmaz sanırım,ama bu hatunun geçici bir süreliğine de olsa benim meleğim olacağı kesindi.