kurgusal hikayeler

bu öykü herkes, birisi, herhangi biri ve hiç kimse adlarında dört kişi ile ilgilidir.
yapılması gereken önemli bir iş vardı ve herkes bu işi birisi`nin yapacağından emindi.
birisi bu duruma sinirlendi, çünkü iş herkes`in işiydi.
herkes işi herhangi biri`nin yapabileceğini düşünüyordu.
fakat herkes`in o işi yapamayacağını hiç kimse anlamamıştı.
sonuçta herhangi birinin yapabileceği bu işi hiç kimse yapmadığından herkes birisini suçladı. ( sadece burası alıntı )

.

Boşuna yazarmı insan böyle uzun uzun bıkmadan usanmadan... derdi varsa yazar insan... derdin ne ustam bilen varmı...

Bir süre önce buraya yedeklediğim ama sitenin taktanlığı yüzünden bir kaç ay önce silinmesi ile tekrar ekleyeceğim bir hikayedir bu. yazmaya başka bir yerde başladım ama yedeklenmesinin iyi olacağını düşündüğümden burayada ekliyorum.

olurda denk gelirseniz okumayın değmez. olurda bir hataya düşer de okursanız lütfen yorumlamayın.

bir hataya düşüpte yarısını okursanız artık dönüşü olmayan bir yoldasınız. gırla pişmalık gerisi.

gerçek ayrıntılarda gizlidir

tamamen kurgusal bir hikayedir ve gerçeklerle uzaktan yakından ilgisi yoktur. belirtilen yer zaman ve isim ve olaylar yazarın kendi sallamasyonudur

desem de siz bakmayın dediklerime her yalanda bir geçeklik payı vardır. ama dikkat ettim ki en gerçeklerin anlatıldığı yazıldığı çizildiği yerlerde böyle manidar biraz alaycı bir ibare oluyor. Onlardan zeki değiliz vardır bir bildikleri muhakkak. Tüm hakları harbiden bana aittir.

Neresinden tutturupta anlatayım dediğim bu hikayenin bir yerinden başlamak adına bir isimle adım attım. Matilda manukyan ı anımsadığım da başladım. Aslında hikayenin adı da buydu ama konu bütünüyle uyum sağlamadığından olduğundan değiştim.

@ birisi : birgün okuyacağına inanıyorum. ve beni bulacağına. göreceksin ve belki anlayacaksın beni bunları okurken. eğer hala soluk alıp veriyorsam öğreneceksin tüm detayları. kimsenin bakmadığı anlamadığı noktalarda bulacaksın gerçekleri.

yaralarımdan çiçekler,

ilk yardım geceler biraz da

ve yangında kurtarılması imkansız acılar

bırakıyorum...

seni özümün gizinde saklıyorum...

bütün aşklarımın izlerini sayıklayarak

ve aldatarak tüm sevdiklerimi,

sana

cinayetimin ipuçlarını bırakıyorum...

vasiyeti olmayan ölüler ülkesinden

anlatmak istedğim aslında bunlar değil dedim ya değil işte. ama başlamak bir kimliksizin hikayesini anlatacağım ben ısrarla. kendimi bulmak kim olduğumu anlamak için. boşlukları doldurmak için.
bir gün apansız ortadan kaybolan yaşadığı herşeyi bırakan birinin hikayesidir bu.

bir kimliksiz in yaşanmış onlarca hayat hikayesidir bu.tüm hakları harbiden paranoyama aittir…hayatınıza kaç yaşam kaç dünya sığdırabildiniz siz bilmiyorum.
kaç kez yaşayayıp ölebilir bir insan. kimliksiz mi Ölümsüz mü ? yoksa hiç yaşamamış mı ? onlarca hayat arasında gidip gelmeler işte. ya tarifi zor yada benim kelime dağarcığım az bu yüzden ifade zorluğu çekiyorum.

yaşanılası bir ölüm. geri dönüşü olmayan anılar unutmaya çalıştığım olmamış gibi bilmezliğe vurduğum. bir sonsuzluk yolculuğu bu hiç bitmeyen sürekli kendini tekrarlayan bir kısır döngü.ne başa dönülebilinir aslında ne sona doğru bir adım atılabilir yok be aslında sürekli adımladığım o ayrı gibi gördüğüm ama aslında hep aynı olan yalan hayatım.
kimliksizliğin nasıl bir tarifi olabilirki. kimliği olmayan kişi olmak. onlarca kimliğe sahip olupta kendini kaybetmek. bunu tarif edememek…

insanın anılarının olmayışı kadar ağır olan ne olabilir ki… yada onlarca farklı hayatı barındıran farklı kişilerle daha önceden yaşanmış ama ilkmiş gibi davranılan ve inatla kendini bu yalana yani ilk defa yaşıyorum demeye çalıştığın anılar.
bir şarkı nasıl olurda insana tamamen zıt kutuplar da farklı anılar yaşatabilir. basit cevaplar bulmak elbette kolay bu sorulara. ama benim açımdan basit olmadığını anlayacaksınız anlatacağım ve anlayacaksınız…

bir gün yitirdim kimliğimi. yitirtildim. güzel bir başlangıç gibi gelir önce tüm geçmişinden kurtulup ta yeniye başlamak.. adapte olabiliyor insan bu ilke.en zor kısmı anılar.zor kısmı kendini tekrarlamalar.
sürekli anımsatan eşyalar mekanlar bir bardak suyun insana anımsattıklarını hayal etmek imkansızdır.bir bardak suyun anldıbını bir kimliksizden sorun.Önemsiz görünen ayrıntılar bir anda yüzünüze çarpar…

anahtarı kapı deliğine o yeni hayata attığın ilk adım da ki açtığın o kapının anahtar deliğine sokupta çevirdiğin o birkaç saniye içinde başlayan anılar… içeri attığın adımla yıkılman. yeni bir hayat olmadığını anlarsın…
terk ettiğin hayatın devamıdır elbette başladığın hayat. sonlanan bir şey yoktur anlarsın bir anda terkettiğin hayata daha bir bağlısındır aslında , terkettiğin hayatı daha fazla yaşıyorsun adapte olmaya çalıştıkça o lanet yeni başlangıca içine gömülürsün o derin boşluğun…

Öldüğün öldürüldüğün kendini öldürdüğün yerden çok uzaklarda yeniden doğmak hemde defalraca. kaç insan kendi ölümüne şahit olur ki defalarca. kaç insan kendi cenazesini uzaktan izler.
Ölümünün dostların ve düşmanların üzerinde ki etkisini görmek.Ölümünün acısını sevdiklerinin , seni sevenlerin ama gerçekten sevenlerin üzerindeki yıkıcı etkisini görmek , onlarla birlikte yıkılmak ölümüne. binlerce keşkenin başladığı noktadır lan o.
anasını gibtiğimin dünyasında neden ölmeyi beceremiyorum dersin. lanettir bu artık senin için. ölmek istersin bitsin istersin ama her bitiş her ölüm senin için yeni bir başlangıçtır işte.

yokluğunun onlar üzeirnde ki tüm olumsuz etkileri görmek bunlara gerçekten şahit olup durun ben buradayım diyememek…

hayata herkesten erken atılmışım diyorum bazen.1990 larda balıkesirde çalıştığım dönemde aile baskısı ile oradaki işimi bırakıp antalyaya döndüm. lise bitince kendimi karadeniz bölgesine vurmuştum. hem ayağımın alıştığı bir yol hemde kankardeşim dediğim birinin yanına gittim. rusların gırla olduğu dönem.

Neyse mevzu antalya. peder ceza olarak sülalenin en süzme bini olan bir huur çocuğunun yanına gönderdi beni.oda tuttuğu gibi beni bir otele zütürdü. başta dikkatimi çeken bir gib yoktu. otelin adını tam vermeyeyim ama M.M ... otel. ergen binin tekiyiz o dönemler. neyse gittik oteli devralan patron olacak huur çocuğunun yanına. adam bir iki baktı bana boy pos yerinde bu barmen olsun dedi. hayatımda hiç otelde çalışmışlığım yok dil yok bi gibim yok anlayacağınız. otel sahipleri beş para etmez tipler. hani nasıl olmuşta bu medeniyetin içine girmişler şaşarsın.

biz başladık işe ama otelde sezon olmasına rağmen bir allahın kulu yok. üstelik tüm persone toplu olarak bir gün önce istifa etmiş otelde personelde yok.ben müdür iki patron bide topumsu bir çocuk var. patronların yakınıymış oda resepsiyonda.

uzatmayacağım fazla. 15 gün filan in cin top oynuyor otelde. gelen müşteriler oluyor ama kim gelse otel dolu yer yok diyorlar. bunlar mal amk diyordum bende. yattığımız yerden maaş işliyordu gerisinin amk dedim bende.

bir kaç gün sonra bir grup gelecek dediler. hazırlık filan yapıldı ben de saati gelince kapıya geçtim. bir otobüs yanaştı ve içinden bir anda hurra 50 kız indi. bu anlatılmaz ama şok geçirdim o an. anlatması güç bir görüntüydü.

ilk şoku atlattıktan sonra hepsini odalara yerleştirdik. ölü şehir gibi olan otel bir anda canlandı. kızlar bir saat sonra havuza doluştu. inanılmaz bir manzara. minnacık bikinilerle anamızı gibiyorlardı. siyah kumaş pantolon vardı giydiğim. korkudan bardan çıkamıyordum. 10 defa asılsam üstüste onları görünce yerinde durmuyordu imansız.

ilk bir kaç gün dikkatimi çeken bir şey olmadı ama kızlar otelden dışarı adımını atmıyorlardı. sürekli otel sınırlarında geziniyorlardı. ya odalarında ya restorantta ya barda yada havuzda oluyorlardı. derken bir gün biri çıkageldi yanında iki hayvani adamı olan mahmut beydedikleri huur çocuğunun önde gideni bir bin adam karadenizli. kızların hepsini tek tek yanına çağırıp konuşuyor du disco barda. bende bardakları yıkıyordum sanırım. arada göz ucu ile bakınıyordum onlara. disco bar otelin -1 nci katındaydı. 1 2 3 ncü kız geldi adam bir şey sordu kız sustu cevap vermedi bu hayvani olan adamlardan biri gelip kızın bikiniye bi asıldı kız çırılçıplak kaldı. üstten şu kluplerde olan döner ışıklar vuruyoryanlardan spot lambalar.

allahım dedim sana geliyorum. donakaldım.şans bu ya adam maden suyu istedi. inanın açmak için açacak bile kullanmadım. kaptım madensuyunu elimle çevirerek açtım. koşturarak yanlarına gittim. maden suyunu uzatırken gözler kilitlenmiş kızın dıbına dünya karardı gözümde artık. minnacık bir amsaç kılı kadar bir çizgi ile ikiye ayrılmış. tüyden eser yok.

gözümü alamıyordum kızdan. adamın öksürmesiyle yerime geçmek için bara doğru yürüdüm ama yürürken pantolana sürtünmeyle boşaldım. kız daha 18 ne girmemiş sonradan öğrendik. gelen tüm kızlarla tek tek görüştü bu. ama içeri gelen her kızla bir patlama yaşıyordum artık. içeri giren her kız bikinili zaten. sağa sola döndürüyorlar yürütüyorlar domaltıyorlar yere uzanmasını istiyorlar sırt üstü yüzükoyun aklımı oynatacak duruma gelmiştim artık. bu gördüklerimi anlatmanın yolu yok işte.

ertesi gün müşteriler akmaya başladı. her cinsten insan geliyor. benim aklım kızlarda ama art niyetten değil. her birine ayrı ayrı aşık oluyordum. bir gün otelin mahzeninde şarap arıyorum baktım bir sürü tablo var. hepsinde yaşlı bir kadının resmi. lan diyorum bu kadın tanıdık geliyor ama nerden. tablolardan birinde adını görünce jeton düştü.

matilda manukyan. otelin adıda m.m ... o an ne hissettim bilmiyorum ama o zamanlar serde delikanlılıkta var hani. aklıma lan ben pekekentmiyim anasını satayım dedim. yok lan dedim pezeven bile değil selpakçıyım lan ben dedim.

müşteriler akıyor işte. otel bir dakika boş durmuyor. her cinsten insan var. midem bulanıyordu artık. tak gibi adamlar gelip o melekleri gibiyordu. hafızamdaki en belirgin anı sanırım iki araptı

bir gün çıkıp geldiler havuzdan iki kızı alıp odaya çıktılar. bir dakika sonra bardaki telefon çaldı. kızlardan irena can havliyle bize hemen viski getir diyordu. acelen ne aşağı inince içerdin dedim. tabi anlamıyorda beni tam çat pat konuşuyor türkçe. hemen al gel deyince elime iki su alıp fılardım. kapıyı çaldım kız kapıyı açtı çırılçıplak hemen arkama geçip saklandı. beni içeri doğru ittirdi. diğer kızda perdenin arkasına saklanmış korkulu gözlerle bana bakıyor. ilerledim bende iki arap yatağa sırt üstü uzanmuş çırılçıplak. su getirim dedim bir adım atmamla donup kalmam bir oldu.

abartısız söylüyorum adamın gibi inik halde baldırının üzerinden diz kapağına geliyordu diz kapağından da kafasını aşağı sarkıtmıştı

kızlar yapıştı bana bizi kurtar diye. ürpermişim amk tüylerim diken diken olmuş adamlara baktım kızları alsam çıksam bunlar beni yakalar giber dedim. tam o sırada araplara baktım adam bakıyor eli gibinde ovalayıp duruyor. lan iki kişi olmasalar dalacan da yemedi işte dıbına koyim. kızlarda biri arkamda biri yanımda bana sarılmışlar sürtünüp duruyorlar.

kahrolarak kızlara baktım işinizi ben mi öğretecem amk dedim. benmi sizi getirdim buraya. benmi size iş verdim gibisinden bi isyanlara girdim akıllara zarar. baktım ki biraz daha kalsam ağlamaya başlayacam kapıyı çektim çıktım odadan.