yapayalnızdım ..

çetoyu aradım.tek arayacağım adam o kalmıştı çünkü..

yanına gittim.. neden ağladığımı sordu çeto..

iyi değilim biraz dedim..

tamam gel bi yere gidip oturup bişeyler içelim sakinleş diyordu..

taktan meyhanelerin kırık kadehlerine gömdüm kafamı..

çetoya herşeyi anlatmıştım.. yaşadığım herşeyi.. sami dayıyı..

eşyalarını alırız , benim eve yerleşirsin , beraber gidip geliriz mekana diyordu

ambulans çağırdım eve..

hastaneye gittik ; yatışını verecektik.

neyi oluyorsun diye sordu hasta kayıt..

ne söyleyeceğimi bilemedim..

hiçbirşeyi dedim.. aslında arkadaşıydım ,dostuydum ,evladıydım..

yakınlarından birisinin gelmesi gerektiğini söylediler..

oğlunu aradım.. haber verdim ona. komşusu olduğumu söyledim ..

durumu çok ağır gelin lütfen babanızın yanına diye yalvardım.

çıkıp geldi oğlu hastaneye. daha önce sami dayının evinde oğlunun resmini görmüştüm.. benziyordu babasına..

yanında , bir kadın ve yeni doğmuş bir bebek vardı kadının kucağında..

eşim diye tanıştırdı bizi..

gözüm bebeklerine gitti.. belli ki yeni doğmuştu ufacık bir erkekti.

sami dayıyı hiç tanıyamayacak ve hatırlamayacak olan torunuydu..

maşallah ismi ne diye sordum?

eren dedi..

sami dayıya bahsetmeyecektim bütün bu olanları.

öyle bir karar almıştım.. zaten çok hastaydı.

uyurken izliyordum sami dayıyı..

bazen nefes alıp vermiyor gibiydi sanki.. hemen korkuyor telaşlanıyordum.

öz babamdan daha çok şey paylaşmıştım bu adamla..

evlatlarını anlatmıştı bana..bir oğlu ve bir kızı vardı..

ama evlatları görüşmüyordu babalarıyla..

haklı olabilirler eve gelmeyen , hovarda ve kumarbaz bir baba..

durumu çok ağırlaşmıştı.. ev ortamında yeterli bakılamıyordu.. hastaneye yatıracaktım onu artık..

ve çocuklarına haber verecektim.

bilmiyordum çocukları sahiplenir miydi? ilgilenir miydi onunla? ama başka çarem kalmamıştı..

sami dayıya bahsetmeyecektim bütün bu olanları.

öyle bir karar almıştım.. zaten çok hastaydı.

uyurken izliyordum sami dayıyı..

bazen nefes alıp vermiyor gibiydi sanki.. hemen korkuyor telaşlanıyordum.

öz babamdan daha çok şey paylaşmıştım bu adamla..

evlatlarını anlatmıştı bana..bir oğlu ve bir kızı vardı..

ama evlatları görüşmüyordu babalarıyla..

haklı olabilirler eve gelmeyen , hovarda ve kumarbaz bir baba..

durumu çok ağırlaşmıştı.. ev ortamında yeterli bakılamıyordu.. hastaneye yatıracaktım onu artık..

ve çocuklarına haber verecektim.

bilmiyordum çocukları sahiplenir miydi? ilgilenir miydi onunla? ama başka çarem kalmamıştı

artık korkmuyordum swiss murat tan..

başına gelenlerin tesadüf olmadığını anlamıştı. sami dayıya yaptığı ihanetin bedelini ödediğini biliyordu..

benimle uğraşmıyacaktı ; buna inanmaya başlamıştım artık..

dayının söylediklerini yapmamasının , herşeyi çok basite almasının , diyetini ödemişti..

silik bir resim gibi çıkıp gitti swiss murat hayatımızdan..

farkında olmadan intikdıbını almıştım sami dayı nın..

kafamda garip sorular vardı? sami dayı beni kullanmışmıydı?

saçmalama dedim kendi kendime.

sami dayı benden hiçbirşey beklemiyordu. kazandığımız paralara elini bile sürmüyordu.

aradığı sadece bir yoldaş , bir arkadaş , belki de bir evlat..

aslında swiss murat bencilce oynayarak kendi düşmanını kendisi yaratmıştı..

onun oyun stili yüzünden ben çetonun mekana gitmeyi bırakmıştım.

eski mekanıma geri kaçmam ve sami dayıyla tanışmam onun eseriydi.

"kendi cellatını kendisi yaratmıştı "

dayanamadım hemen sordum..

neden terkettin ustanı, neden yüzüstü bırakıp gittin onu?

sana bildiğin herşeyi öğreten adamı?

swiss murat derin bir nefes çekti ve anlatmaya başladı.

yaşlıydı artık sami dayı ! sadece onun izin verdiği yerlerde oynuyordum , oysa daha çok kazanabilirdim.hep daha fazlasını istiyordum.

yetenekliydim hatta ondan daha iyi olmuştum. ayak bağı gibi gelmeye başlamıştı bana artık. zincirlerimi kırıp gitmek istedim yanından.

özgür olup kendim yaşayacaktım artık. kendi istediklerimi yapacaktım.. onun söylediklerini değil!!

kalktım sandalyeden ve yüzüne nefretle bakarak terkettim orayı.

buz kesmişti bedenim..

kafamda paramparça darmadağın olan yap boz parçaları birbiriyle birleşmeye ve resmi oluşturmaya başlamıştı..

sami dayının bahsettiği fakat kesinlikle ismini vermediği hayırsız "swiss murat" tı..

ben şaşkın şaşkın olanları düşünürken,

swiss murat , senin ustan kim ? diye soruvermişti.

ben : sami dayı !

swiss murat da aynı şoku yaşıyordu

ve sormaya korktuğum soru dilimin ucundaydı !

ben : kimin talebesisin?

swiss murat: ne önemi var ? sen ustanı söyler miydin?

ben : aslında haklısın. ustalar gizli kalmalı.ama bizden olmayanlara karşı gizli kalmalı..bu bir sır olarak kalacak emin ol.
o yüzden seninle teke tek konuşuyorum..

swiss murat: sende söyleyeceksin bana ustanı o zaman.

ben : kabul.

swiss murat : sami.."kör sami"

asma kat sallanıyordu merdivenlere yük binince..

ben daha çok sallanıyordum aslında korkuyordum çünkü .

biz vuruşumuzu yapmıştık , hamle sırası ondaydı.

kapıdan içeri girdi swiss murat.

swiss murat : beni istemişsin?

ben : buyur otur şöyle..

swiss murat :dinliyorum seni..

ben: ikimizde aynı yolun yolcusuyuz , senin yerinde bende olabilirdim.

swiss murat : biliyorum seninde kurnaz olduğunu. adım gibi eminim bundan.ama ben seni harcamazdım bu şekilde.

ben : böyle olması gerekiyordu. çetonun mekanı yanlış bir seçimdi senin için.. hatırlıyorum seni bir hafta boyunca sadece
oyuncuları insanları izledin ve burasının doğru mekan olduğuna karar verdin. aslında doğru bir seçim yapmıştın bu mekanda
kurnaz yoktu ilk geldiğin sıralarda.ama çok bencildin herşeyi hemen almak istiyordun. herkes senden kaçtı ben dahil !

karar vermiştim soracaktım..

çetoya swiss murat ile tek başıma konuşmak istediğimi söyledim.

çeto ne konuşacaksınız diye sormuştu..

ikimizin arasında bir hesap olduğunu ve gitmeden konuşmamız gerektiğini söyledim.

çetonun mekanında yazıhaneye çıktım müdür koltuğuna oturdum..

ve swiss murat ın gelmesini beklemeye başladım..

bu endişe sürekli beynimi kemiriyordu..

onunla konuşmak istiyordum aslında bana karşı fikirlerini ağzından duymak istiyordum..

doğruları söylemeyecekti elbette.. yüzüme karşı hakkımda ki planlarını ortaya sermeyecekti.

bende olsam "kaçak dövüşürdüm" çünkü..

swiss murat benden çok daha yetenekliydi , benden daha hızlıydı.

kaç yılda öğrenmişti acaba bu numaraları.. daha fazla neler biliyor..

en çok merak ettiğim şey ise " kimin talebesiydi" bu swiss murat ?

bana nefret ederek bakıyordu swiss murat.

gözlerinde ki nefreti çok rahat görebiliyordum bana karşı olan,

benden korkmuyordu , herşeyini elinden alan bendim..

herşeyi elinden alınmış bir kişi herşeyi yapabilirdi..

ve korkularım gün geçtikçe büyüyordu..

ensemde sürekli nefesini hissedecektim.

benim işimi bitirmek için çevreye ihtiyacı yoktu zaten.

gittiğim mekanları öğrenmesi ve mekancılarına telefonda iş koyması bile yeterliydi.

yani tek güvende olduğum yer çetonun mekanıydı.

başka mekanlara gidersem kendimi asla güvende hissedemezdim..

sadece temiz oynadığım sürece özgürdüm..

peki ya öğrendiklerim , verdiğim emekler..

bazen keşke diyordum metin abi yi durdurmasaydım..

swiss murat artık gidiş hazırlıklarına başlamıştı.

nereye gideceğini bilmek bile istemiyordum.. yeter ki sözünü tutup gitsin..

benim başımı belaya sokmasından , tekrar intikam için gelmesinden korkuyordum aslında..

çünkü onu bu derece kıskıvrak ve savunmasız yakalayabilen birisi kesinlikle "kurnaz" dır.

çeto ve metin abi aslında benimde kurnazlar familyasından olduğumu farketmişlerdi.

fakat mekanlarında birşey yapmadığım için konuyu bile açmıyorlardı. hatta bana sende bizim kardeşimizsin artık demişlerdi..

tek çocuktum ; hep bir ağabeyim olmasını istemiştim.2 tane oldu..

swiss murat ın çevresi yoktu , sadece oyun oynadığı adamlara kendini sevdirirdi.

ama kimse onun için birşey yapmazdı..

azad etme şartları konuşulacaktı. bende dahil olmuştum bu şartları belirleyen konseye..

ilk kural bu şehirde sana ekmek yok !! gibtir olup gideceksin buradan..

başka yerde ne yapıyorsan yap.. bizi hiç ilgilendirmez demiştik..

ikinci kural bu yaşananlar aslında yaşanmadı sen bizi hiç görmedin tanımıyorsun bizde seni tanımıyoruz bu şehir haricinde.
fakat bu şehirde oyun oynadığını duyarsak bu sefer bu kadar kolay kurtulamazsın diye uyarmıştık.

ancak swiss murat ın birden ortadan kaybolup gitmesi herkesi kıllandırabilirdi.. arabasınıda kesinlikle kullanamazdık.bir kişinin
bile görmemesi lazımdı arabayı bizde..

bi kaç gün daha swiss murat arabaya binecekti..

arabasını satıp parayı bize getirecekti swiss murat..bu daha mantıklıydı..

swiss murat bir kaç defa mekana gelecek ; oyunlarda sürekli bilerek kaybedecekti..

arabasını sattığını söylecek oyun oynadığı kişilere ve son parası olduğunu belirtecekti..

"duraklama gerileme çöküş"

sabahın köründe telefonum çalıyordu. arayan çetoydu..

ben:efendim çeto..

çeto: günaydın kardeşim..

ben :sanada günaydın çeto..

çeto: gelebilirmisin mekana şartları konuşacağız seninde gelmen lazım ..

ben :tamam çeto geliyorum..

metin abi ve swiss murat aşağıdan geldiler ..

hemen yüzüne baktım swiss muratın dikişlik falan bi durum yoktu.. öyle çok fazla hasar almamıştı.. ufak bir sıyrık vardı sadece..

tam darbe gelecekken kaçmıştı muhtemelen.. atmıştı hemen kendini yere.. cenin pozisyonuna geçmişti..

yoksa o sopayı tam olarak alsaydı yüzünün ortasına belkide oracıkta ölecekti..

garip gelecek ama sanki kendi yüzüme bakıyordum.. onun suratına bakınca..

çünkü olayın başından beri o kişi ben olabilirdim bir başka yerde bir başka mekanda daha acımasız tiplerin elinde..

ve ben swiss murat kadar şanslı olmayabilirdim ..

mesela beni kurtaracak birisi olmayabilirdi.

çeto kasayı açıyordu.. kasadan senet çıkardığını gördüm..

ortamı hazırlıyordu.. boş senet imzalatacaklardı swiss murat a..kaçmasın diye..

çetoyla gözgöze gelmiştik..ne yapacaksın der gibi bakmıştım suratına..

çeto: eşşeği sağlam kazığa bağlayacaksın kardeşim..