neyin var yeğen" dedi?

kare kız dayıcım dedim.. gülümseyerek ve güvenle.. amk kare kız lan bu düşme ihtimali milyon elde bir..

"yetmez yeğen" dedi.

şok olmuştum nasıl yetmez amk kare lan bu kare !!

kapalı kağıdına davrandı ve yavaşca açtı... alttan papaz bana doğru bakıyordu.. kare papaz yapmıştı.. nasıl olurdu amk.. karşılıklı iki kişiye açık poker gibi oyunda kare gidiyor..

sahne çok etkilemişti beni.. şansa bak ya demiştim. böyle kağıtlarda masada kim birbirine vuruşuyorsa o an o kişilerden birisi için oyun artık bitmiştir

benim tamamen tesadüf sandığım şey aslında mükemmel bir kurguydu..ve maharet işiydi..

sami dayı kağıtları kurmuştu kime ne gelmesini istediği şekilde kurgulamıştı hemde saniyeler içinde..

o kadar hızlıydı ki anlamak imkansızdı.. gençliğini hayal bile edemiyordum,,

gördün mü yeğen? dedi..

hiçbirşey göremedim dayı dedim..

"göreceksin yeğen göreceksin"

bana kağıt kurmayı öğretecekti.. yani paraya giden yolu

derslere başlamıştık.. çok zor gibi görünsede yapılabilirdi...

ama tamamen beceremeden yapmak çok tehlikeliydi..ve bunun bilincindeydi..

bana tüm korkularımı sildirdi.. her zaman inkar et yeğen diyordu..

eğer kabul edersen o anda işini bitirirler diyordu..

evet o zaman anlamıştım..bu hile işi bambaşka iki kapıya çıkıyordu..

birincisi mezarlık ,belkide olmayan bir mezar. ağaç dibi, deniz dibi,,

ikincisi ise lüks bir hayatın kapısı.

sürekli çalışıyordum.. kağıtlar sanki bedenimden bir parçaydı..

hani kolunuzdaki saate vucüdunuz alışır, saati takmadığınız zaman birşeyin ekgib olduğunu hissedirsiniz.

kendimden geçmiştim devamlı antremandaydım.. öğrenmem lazımdı bu işi..bu bir kutsamaydı sanki.. diğerlerinden bir adım önde olacaktınız..

parmaklarım birbirine girmişti artık yorgunluktan kağıt karmaktan..

ama iyiye gidiyordum..

sami dayı sürekli "olacak evlat olacak" diyordu.

sami dayı bana papaz ver kendine as al diye ödevler yaptırıyordu...

tabi aralarda ki vuruşlar çok önemliydi.. rakibi son kağıt gelene kadar geri dönüşü olmayan çıkmaz bir sokağa çekmeniz gerekliydi.. bunlarada çalışıyordum..

dediği herşeyi yapıyordum.. hatalarımı söylüyordu.. kağıtlara fazla bakıyorsun diyordu.. bunu en aza indirmek gerekliydi...

çünkü kağıtlara bakmak dikkatleri üzerine çekiyordu..ve yakalanmak için ortam yaratıyordu..

çok kişili oyunlarda yani masada 7-8 kişi olduğu zaman genelde dikkatler dağınnıktır ve bu iş için en güzel ortamdır..

"kurtlar puslu havayı sever"

yeterli diyerek aldı kağıtları elimden..

birden heyecanlanmıştım... sınav zamanı gelmişti.. öğrendiklerimi banknotlara çevirme vakti gelip çatmıştı..

ufak oyunların döndüğü mekanlara zütürüyordu gene beni sami dayı..

sıkılıyordum.. o kadar emek vererek öğrenmiştim yerden çektiğim paralar çok komik geliyordu.. halbuki bu numarayla dünyaları kaldırabilirdim..

kör sami : ufak oyunların olduğu yerde kimse bilmez bu işleri yeğen dedi.. riskin yok buralarda sürekli kazanırsın diyordu..

ben yüzümü ekşiterek off puff çekiyordum..

masaya oturunca küçük lokmalara bakmazdım hiç. gözüm hep masanın ensesi kalın kalantoruna dikilirdi..

o ensesi kalın adamı 2-3 defa çarptığım zaman zaten o masadan alınabilecek herşeyi almış olursun.. ondan aldığım paranın bir kısmınıda masada oyunu en zayıf ve güçsüz elemanına kaybederdim..

çünkü "aptala yenilen daha aptaldır" imajı vererek milletin benden korkmamasını sadece şansım olduğunu görmesini istiyordum..

eğer şans harici birşeylerin döndüğünün farkına varılırsa olaylar hiç istemediğiniz gibi sonuçlanabilirdi

herşey yolunda gidiyordu.. arasıra ailemin yanına gidiyordum..

haftasonlarına denk getiriyordum..bi kaç saat uğruyordum sadece yanlarına..

kopmuştum sanki onlardan uzaklaşmıştım..

annem göğüs kafesimi kıracak kadar sımsıkı sarılıyordu bana ..o kadar özlüyordu yani beni..

ama belli etmemeye çalışıyordu.. çünkü okulu bitirmem için buna katlandığını sanıyordu..

peder bey : noldu bitiriyon mu amk okulunu?

ben : bitircem baba dersler çok iyi gidiyor.. annem için bitireceğim..

annem : hakkım helal olsun sana yavrum !

poker sanki zihnimi açmıştı...

herşeyi artık daha rahat anlayabiliyordum..

özgede şaşırmıştı bu duruma bana ders anlatırken ben başka bir çözüm yolu buluyordum..bu yoldan daha kısa çözeriz diyordum. şok geçiriyordu. sağlamasını falan yapıyordu. evet doğruydu daha kısa bir çözümdü..

artık baktığım herşeyin arkasında bir kolay yol arıyordum alışkanlık olmuştu..

beyler baktığımda hayatımda ki tek kızın özge olduğunu farketmiştim..

bana ders anlatırken sadece salak salak suratına bakıyordum.. benden 2 alt sınıftı aramızda 2 yaş fark vardı..ama dersleri zehir gibi olduğu için benimle aynı dönemdeydi.. derslerimizin hepsi ortaktı..

özge benim için bir öğretmenden farklı gelmeye başlamıştı.. karnımda kelebekler uçuşuyordu.. yanlışlıkla eline dokunduğumda kalp atışlarım hızlanıyordu.. elektrik çarpıyordu sanki.

kağıt kurma olaylarını iyice beceriyordum.. gittiğim mekanlarda herkes hoşgeldin demeye başlamıştı..

sadece benim gittiğim taktan mekanlara birden tipi kıyafeti düzgün beyfendilerin geldiğini farkettim..

bu bir tesadüf değildi..

paranın kokusunu almıştı şekli yerinde beyfendiler.. namım ufaktan duyulmaya başlamıştı piyasada..

sürekli kazanmıyordum bilerek ama sanırım becerememişim pek..

peşimdeydiler ... yani paramın peşindeydiler.

Saat 23:00 da devam edicrm beyler simdilik yeter

Devam panpalar bana sukular şelale

öyle çok büyük paralardan bahsetmiyorum beyler ama günlük 5-10 bin tl civarı para dönen mekanlarda oyun oynuyordum..

o tanımadığım tiplerle aynı masada otururken çok rahatsızdım..

normal oyunuma dönmüştüm kağıtları kurmuyordum çünkü masa riskliydi bunu yapmak için..

sami dayı bana sakın kağıt kurma gibisinden işaret yapmıştı kaşlarıyla..

o mekanlara gitmemeye başladım.. biraz para kaybedip çıktım..

arkamdan oyunu çok zayıf , bizi görünce dayanamadı diyorlarmış tipi düzgün beyefendiler..

halbuki bilerek parayı satmıştım onlara.. altın yumurtlayan tavuğu keser miydim ? sizin için beyfendi kılıklı serseriler..

sami dayı gün geçtikçe daha hastalanıyordu..

gidişatı hiç iyi değildi..

önceleri devlet hastanesinde sıra gelmesini bekliyorduk..

sonra giberim dedim sırayı en kaliteli özel hastaneye zütürmeye başladım onu..

sami dayı olmazsa ben ne yapardım.

sami dayı zar zor yürümeye başlamıştı.. beni mekanlara zütürecek dermanı kalmamıştı..

hastalık iyice bedenini ele geçiriyordu..

son zamanlarını bana sürekli birşeyler öğreterek geçiriyordu..

ben:"dayı biraz dinlen kendine bak azıcık"..

sami dayı : "zaman yok yeğen zaman" yok bunları kesin öğrenmen gerekli..

sürekli bana şeytanın bile aklına gelmeyecek şeyler öğretiyordu..her öğrendiğim numara beni daha bi yenilmez yapıyordu.. özgüvenim tavan yapmıştı..

tabi ki temiz oyunda değil..

bir sabah sami dayı erken kalktı..

"bugün kendimi çok iyi hissediyorum yeğen" dedi..

"bugün kumar yok stres yok " diyordu..

gülüyordum , onu böyle neşeli görmemiştim..

bak yeğen ben eskiden çok hovardaydım.. gençliğini anlatırken sanki o yıllara geri dönmüştü.. anlattıklarını yaşıyordu sanki o anda

sami dayı bana birşeyler anlatmaya çalışıyordu sanki..

kalktık giyinip dışarı çıktık.. sami dayı çok janti giyinmişti..hep üzerinde taktan gömlekler vardı..

alalım sana düzgün birşeyler diyordum.. gerek yok yeğen diyordu..

o gün ama kendine bakmıştı. çok kıyak görünüyordu..

akşam olmuştu hava kararmıştı..

sigara dumanı , kavga ,gürültü dolu kahvehanelerden uzaklaşmak ikimizede iyi gelmişti.

hadi artık eve gidelim dinlen yorulmuşsundur dedim sami dayıya..

yok yeğen gece yeni başlıyor daha dedi...

kahkaha attık beraber.