eski kahveye gittiğimde sürekli tek başına duran sigara dumanından kapkara olmuş bir suratı olan bir adam otururdu..

sürekli tek başına oturur önünde hastane evrakları durur.ve tek başına kağıtlarla fal açardı..o yaşlı adamın adı sami..

namı-ı diğer kör sami.. gözleri çok iyi görmüyordu artık..o yüzden lakabı buydu..

fal açıyordu kağıtlardan..ama kağıtları öyle düzgün sıralıyordu ki ellerinde öyle değişik karıştırıyordu ki.izledim sadece onu bir sihirbazı izler gibi. büyülenmiştim.bu kadar güzel mi kağıt tutulurdu arkadaş..

onu izlediğimi fark etmişti kör sami..

gelsene yanıma yeğenim dedi..

hemen çektim bi sandalye oturdum yanına..

sami dayı banada bir fal açsana ya nasıl olacak bu işler bir bak bakalım dedim

arkadaşlarım meraklanmıştı.. oyunlara gitmiyordum bir kaç gündür.. mekancı çeto arıyordu sürekli..

çeto : nerdesin gözükmüyorsun?

ben : abi derslerim var sınavlarım var bitince geleceğim merak etmeyin..

o günlerde tek arkadaşım ve yoldaşım vardı.. kör sami..

bana tüm bildiklerini anlatmaya başlamıştı..

insanlardan başladı.. önce insanları okuyacaksın.. zaaflarını iyi bulacaksın..en savunmasız olduğu yerden alacaksın nefeslerini..

şanslı hissediyordum kör sami'nin talebesiydim..her söylediğini mıh gibi aklıma çakıyordum.

hergün bi telefon parası kadar kazanıp kalkıyordum.. haftada 1 gün falan kaybettiğim oluyordu..

arkadaşlarıda çetonun mekana davet ediyordum.

beyler gelin burasının çayı bile başka amk diyordum..

kıyafetleri falan bi ince düzmeye başlamıştım fazla abartmadan markalara geçiş yapıyordum artık ama çok göze batmamam lazımdı. annem öğrenirse kökten olayım biterdi.

2 zara 100 bin verdik demesse anırta anırta gibin beni.

Gecesi Tayfası saat 4:58 Şukular şelale

sakince aldım yüzüğü elime ..swiss muratın gömleğiyle temizledim onun kanlı yüzüğünü..

çetoya ve metin abi ye yüzükteki iğneyi gösterdim önce.. daha sonra kağıtlardaki ufak işaretleri..

başka sorum yok ; sanık sizin abiler dedim.

metin abi dolabın arkasından tahta bir sopa çıkarmıştı ve gelişine vurmuştu swiss murat ın suratına..

anında yere yapışmıştı swiss murat 35-40 yaşlarında bir adam ağlıyordu yerde..

olaylar taka sarıyordu ..infaz izleyecektim birazdan..

metin abinin ağzından tükürükler fışkırıyordu etrafa sinirden ve küfür etmekten ..

sırtına indiriyordu sopa darbelerini swiss murat ın..

çeto aradı; masa hazır yarın hepsi gelecek "gün" ayarladım diyordu.

heyecan basmıştı.

hazırlıklara başladım..

çetoya ne yapacağımızı anlatıyordum tek tek.. onun hata yapmaması lazımdı..

benim açımdan bir sorun yoktu.

ama onun tek hatası bitirecekti bütün umutlarımızı.

renk vermemesi lazımdı gördükleri karşısında..

çünkü bana herkesten farklı bakacaktı ne yaptığımı çözmeye çalışacaktı.

eğer renk verirse bu masanın elemanları ağzımıza el bombası koyardı,

sami dayının ölmeden önce bana öğrettiği son numarayı hazırlamıştım..

çarşıda ufak bi dükkan vardı sami dayıyla beraber gittiğimiz oranın elemanıyla beni tanıştırmıştı sami dayı..

neden olduğunu o anda anlamamıştım ama elemana beni tanıtmıştı..

ve o dükkanın yolunu tuttum eleman beni tanıdı buyur etti,

işlediğim kartlara jelatin kaplatmaya gitmiştim herşey hazırdı

çeto dedim..

sadece bir kaç oyun başka yok !

anlamamıştı ne demek istediğimi ..

çeto mekanına gelen bu adamlarda deve yüküyle para var..

bugün senin mekana geliyorlarsa yarın başka bir yere gider bunlar..

ee ne demek istiyorsun sen dedi?

bildiğim bişeyler var , öğrendiğim şeyler var..

ne alırsak yarı yarıya bizim dedim.

yaparım dedim yüreklice.. eğer istediğin buysa yaparım sami dayı..

-derin bir oh çekti.. yüzüne hafif bir gülümseme geldi..

sonra söze girdi..bak yeğenim dedi.ben farklı bir yoldan geldim ve öğrendiklerimin benimle birlikte mezara gitmesini istemiyorum dedi..

bizde yenilere "el vermek" diye bir deyim vardır dedi..

ben birisine bunu yaptım fakat yanlış birisiymiş ve kendimi hiç affetmicem dedi

derslere başlamıştık.. çok zor gibi görünsede yapılabilirdi...

ama tamamen beceremeden yapmak çok tehlikeliydi..ve bunun bilincindeydi..

bana tüm korkularımı sildirdi.. her zaman inkar et yeğen diyordu..

eğer kabul edersen o anda işini bitirirler diyordu..

evet o zaman anlamıştım..bu hile işi bambaşka iki kapıya çıkıyordu..

birincisi mezarlık ,belkide olmayan bir mezar. ağaç dibi, deniz dibi,,

ikincisi ise lüks bir hayatın kapısı.

Rezervasyon

edit: resim yok tutmaz.

edit2: +18 yaş WhatsApp grubumuza gelmek isteyenler özelden mesaj atabilir. 7 aydır aktiftir

konuşma hakkı garip adamındı..

o ana kadar son sürat vuruşlarla gelen beni köşeye sıkıştırmayı amaçlayan adam son vuruşunu ufak yapmak zorundaydı...

herkesin gözü bana dönmüştü.. çünkü son vuruş ufak vurduysa onda birşey çıkmayabilir..

ama asıl amacı beni kare as a doğru hortum gibi çekmekti..

herkes önümdeki bütün parayı atacağımı sanıyordu..

yavaşca taban kağıdımı açtım ve masaya vurdum .. kare papaz vardı elimde ..

diğerlerinin gözleri fal taşı gibi açılmıştı..vay amk diyorlardı.. kare yapmış..

ben garip adamın gözlerinin içine bakarak " yok " dedim..

garip adam karşımda...

"canlı cenazeye dönüşmüştü"

Restine rest ulan

yüzüğü çıkarmıştı çaresizce..

kanlı yüzüğün iğnesi parlıyordu gözüme gözüme..

bir anda ben ne yapardım bu durumda diye bir soru gelmişti aklıma ..

çünkü bende bir kurnazdım.. aynı duruma bende düşebilirdim.. birden heyecan basmıştı beni sanki suçlu bendim..

o an yaşadıklarım çok kötü hissettirdi. öğrendiğim şeylerin sonum olacağını düşünmeye başlamıştım.

herşeyi unutmak istedim ordan çıktıktan sonra , herşeye bir son vermekti tek amacım..

ailemin yanına geri dönüp onların istediği gibi bir evlat olmak..

üniversiteyi bitirmek..

o masadakiler kare papazla kaçan ilk insanı görmüşlerdi belki de..

kağıtları hemen karıştırdı garip adam heyecanla kimseye tabanını göstermedi..

karşı taraf para atmazsa taban kağıdını göstermek zorunda değilsin bu bir kuraldır..

herkes merak içindeydi. acaba neden kaçmıştım..o kadar para atıp son el neden ufak bir rakamı atmamıştım..

garip gözlerle bana bakıyorlardı..

ben orda sadece garip adamın gözlerinin içine bakıyordum

"işin bitti kovboy"

garip adam çaptan düşmüştü..

kafasının içinde beynini kemiren bir fare vardı..o ana kadar kılıç savuran bir şövalyeydi devlere karşı..

fakat o elden sonra elindeki tahta kılıçla karga kovalayan bir çiftiden farksızdı..

devam edemezdi.. masadan kalktı..

herkese bol şans dedi..ama bir mekandan bu kadar hızlı çıkamazdı.. hemde birisi tarafından farkedilmişken..

beni bekleyecekti..

oyun dağılmıştı. bi kaç elden sonra bitirelim teklifi geldi..

kalktım masadan..

çetoyu çağırdım yanıma bu adam kim tanıyabildin mi ?

adı "murat" genelde avantayla kalkıyor.. üstüne başına bakan birisi.. telefonda sürekli hatunlarla konuşuyor.. geceleri pavyona gidiyor sürekli..

noldu niye sordun dedi?

mekanın asma katı vardı camları renkli.. çeto orda takılırdı.. bazen mekana manitalarından birisini getirir orda yiyişirlerdi.

kafasına göre döşemişti..

oraya çıkalım konuşmamız lazım burda olmaz dedim..

ama şu murat denen herifte gelsin.

çeto murat denen herifin yanına giderek kulağına bişeyler fısıldadı ve beraber yukarıya çıktılar..

bende arkalarından çıktım asma katlı yazıhaneye.. merdivenleri yavaş yavaş çıkarken ne yapmam gerektiğini düşünüyordum..

çeto mekan sahibiydi.. racon yol yordam bilirdi.. ama olayların gidişatını pek çözememiş olsa ki..

yüzüme bakıyordu avel avel..

üniversitede okurken hukuk dersleri alıyordum.. ordan hatırladığım yarım yamalak bir şey vardı..

"kanıt" göstermek..

eğer kanıt gösteremezsem bu murat denen herif ordan sırıtarak uzaklaşacaktı..

bende salak durumuna düşecektim.