hafif bir ses arkadaşlar bol şans herkese..

masadakiler eyvallah der..

gözüme takılmıştı. kimdi bu adam ilk defa görüyordum. çetoya sordum oda tanımıyordu.

oyuna oturmamıştı.. sadece izliyordu uzaktan..

buyur ettik yok dedi

ertesi gün gene aynı saatler mekandan gene içeri giren kişi aynıdır..

gene oyuna oturmaz sadece izler uzaktan ...

bu tam bir hafta böyle sürmüştü..her gün aynı saatte gelir oyunu ve bizi izleyip giden birisi vardı. uyuz kapmıştık kimdi bu amk ya ne derdi vardı ..

polis miydi? acaba alacakmıydı kumar oynayanları..

çeto kıllanmıştı. herifi dışarı çekti..

dedi sen buraya geliyorsun ama kimsin necisin..abi bende oyuncuyum dedi çetoya..

çeto: geç oyna o zaman mekan senin ..

garip adam : durumum yok şu sıralar abi bi yerden para bekliyorum gelirse dahil olucam oyuna. mekana faydamız olsun

evet beklenen gün gelmişti garip herif müsade var mı beyler diyerek bir sandalye çekti ve oyuna girdi..

korkaktı.. çekingendi.. bir gibimlik yavşak demiştim içimden.. bütün parasını alacaktım öyle hissetmiştim..

oyun başladı kontrollü ve sağlam oynuyordu..

el hareketleri falan oyunun ortalarına doğru değişmeye hızlanmaya vuruşları mimikleri hareketleri bambaşka biri olmuştu. sanki bir filmden çıkıp gelmişti

sırtımı yasladım hemen sandalyeye derin bi nefes aldım bu herif amatör değildi. olamazdı amk..

ama o kadar temiz yüzlü ve düzgün biriydi. herkese sevdirmişti kendini. para kaybedince bile kazanana bol şans diyerek gülüyordu..

para kaybeden bir adam benim bildiğim ana avrat küfreder sigara yakar ve kağıtları fırlatırdı..bu öyle değildi. kaybettikçe gülüyordu karşısına..

çok değişik bir modeldi çözemiyordum.. garip bi oyunu vardı.. parayı kaybetmek için oynuyordu sanki..ama tamamen ortaya savurmuyordu parayı

bir hafta oyunlar böyle sürdü sürekli geldi masaya oyunlardan genelde ya payında yada çok az zararla kalkıyordu.. para kaybettiğide olmuştu büyük rakamlar.. bitti dediğimizde ertesi gün gene geliyordu..

ama artık sazı eline alma zamanı gelmişti garip herifin

herkesle samimi olduktan sonra kendi oyununu günyüzüne çıkarmıştı.

kayaya sapladığı kılıcını çekmişti sanki artık.. masada bir tek o konuşur hale gelmişti.

korkuyordum amk ... kağıtlarımızın çarpışmasından korkuyordum artık.. istemiyordum onunla vuruşmak.. herkes korkuyordu...

masanın dıbına koymaya başlamıştı. milletin son kuruşuna kadar alıyordu. inanılmaz kağıtlar geliyordu elemana..

köpek mi gibtin arkadaş diyorlardı kahvedekiler

böyle gitmezdi kumardan soğutmuştu herkesi sanki.. herkes alıp verirdi o gelmeden önce..ama sonra herkes vermeye başladı..

bi çare aramaya gittim eski mahalleme aynı mekanda oynamak istemiyordum artık onunla resmen kaçmıştım ondan..

ne varsa eskilerde var demişlerdi.. oyunumun artık yetersiz olduğuna inanmıştım bana birisi öğretsin dedim içimden bu oyunu..

eski kahveye gittim yani osman dayının mekana.. bana bozulmuştu osman dayı ..

-nerelerdesin yeğen dedi?

-koşturuyoz dayıcım

-haberlerini alıyoruz yeğen bol şans dedi.

utanmıştım onu aldatıyordum resmen başka bir mekancıyla : )

eski kahveye gittiğimde sürekli tek başına duran sigara dumanından kapkara olmuş bir suratı olan bir adam otururdu..

sürekli tek başına oturur önünde hastane evrakları durur.ve tek başına kağıtlarla fal açardı..o yaşlı adamın adı sami..

namı-ı diğer kör sami.. gözleri çok iyi görmüyordu artık..o yüzden lakabı buydu..

fal açıyordu kağıtlardan..ama kağıtları öyle düzgün sıralıyordu ki ellerinde öyle değişik karıştırıyordu ki.izledim sadece onu bir sihirbazı izler gibi. büyülenmiştim.bu kadar güzel mi kağıt tutulurdu arkadaş..

onu izlediğimi fark etmişti kör sami..

gelsene yanıma yeğenim dedi..

hemen çektim bi sandalye oturdum yanına..

sami dayı banada bir fal açsana ya nasıl olacak bu işler bir bak bakalım dedim

kör sami:falında ne çıksın istiyorsun evlat. boşa fal açılmaz bir niyet tutman lazım içinden..

ben çok heycanlanmış ve inanmıştım dışımdan söyleyiverdim istediğimi.. kumardan çok para kazanmak istiyorum sami dayı dedim birden..

kör sami şaşırmıştı.. şaşkın şaşkın suratıma bakıyordu..

yavaş bir nefes aldı ve gözlerinden ateş çıkıyor evlat bu ne hırs dedi..

sami dayı hakkında çok fazla söylentiler vardı ama kimse aslı astarı var mı bilmiyordu..ama herkes saygı gösteriyordu. mekana giren her orta yaşlı sami dayıya acaip hürmet ediyordu. dikkatimi çekmişti..

yani taku takuna emeklilik günlerini kahvede geçirmeye gelen yaşlı bir ihtiyar değildi kör sami..

hakkında duyduğum en büyük söylenti "kör sami kıbrısta üst üste rulette çift sıfır bilmiş" derlerdi

kör sami bu sefer kağıtları benim için dizmişti. anlamadığım bir şekilde sıralıyordu..

kağıtlarla öyle değişik hareketler yapıyordu ki çıt çıkarmadan izliyordum..

ve kendinden biraz bahsetmeye başladı kör sami...

bak yeğenim ben artık yaşlı , gözleri iyi görmeyen , böbrek hastası bir insanım.. anlıcağın bir ayağım çukurda.. sana bakınca bir anda kendimi gördüm , eskilere gittim.. senin yaşında olduğum yılları anımsadım..

yüzüme bakarak konuşmuyordu bütün dikkatini kağıtlara vermişti bir yandan da falı açıyordu..bir kağıt seçtirdi bana masanın üstüne kapalı olarak koyduğu desteden "maça as" çekmiştim..

ne anlama geldiğini bilmiyordum..

kör sami hafifçe gülümsedi.. ağlamaklı gibi olmuştu.. çünkü aynı sahneyi yaşamıştı

ne anlama geldiğini sordum ? neden gülümsüyorsun sami dayı ??

"şampiyonlar "as" ı her zaman bulur yeğen dedi..

-kumarı bırakacaksın dedi birden.. kör sami

nasıl yani? neden ?

- ben bu masada tek başına otururken arada seni takip ediyordum..bir mekanda önce insanları izlersin sonra oyuna oturursun yeğenim dedi.

sen çok hızlı gidiyorsun ve frene basman lazım artık dedi..

"ortadaki fren" dedi kör sami .. (sesini yükselterek

şaşırmıştım.. yüzüm ekşimişti... kaşlarım çatılmış bir şekilde düşünüyordum söylediklerini..

biraz yürüyelim bu sigara dumanından çıkalım beynimize biraz oksijen gitsin dedi. kör sami..

beraber çıkmıştık kahvehaneden yakınlardaki bi parktaki banka oturduk..

uzaklara dalmıştı kör sami..

insanlar hain yeğenim dedi.. bencil yaratıklar.. hele yeniler hepten beter dedi.. kör sami

birşeyler anlatmak istiyordu sanki, ama güvenemiyordu..

ondan bana güvenmesini istedim

gülümsedi..

hep duyduğum aynı şeyler dedi yeğen..

kör sami benim gözümde saklı bir hazineydi.. biliyordum bu kömür gibi kapkara suratın içinde "elmas" gizliydi..

ben artık gidiciyim yeğen dedi..

" öyle deme sami dayı " dedim..

ciğerlerimi aldı kumar , nefesimi aldı , sevdiğim kadını aldı.. çocuklarımı aldı benden dedi

ama genede elimden bırakamadım bu kağıtları dedi..

sami dayı söyleyince farketmiştim.. evet elinde kağıtlar vardı hala.. kahvehaneden çıkmıştık parkta oturuyorduk ama hala elinde bir deste kağıt vardı ve karıştırıyordu anlatırken..

- ben ölünce mezarımın başına bir deste kağıt gömer misin?

-gözlerim dolmuştu.. akrabam falan değildi ama öleceğine inanmış bir insanın vasiyetini ağzından birebir dinlemek etkilemişti..

-böyle konuşma sami da..

-söyle bunu yapar mısın?

yaparım dedim yüreklice.. eğer istediğin buysa yaparım sami dayı..

-derin bir oh çekti.. yüzüne hafif bir gülümseme geldi..

sonra söze girdi..bak yeğenim dedi.ben farklı bir yoldan geldim ve öğrendiklerimin benimle birlikte mezara gitmesini istemiyorum dedi..

bizde yenilere "el vermek" diye bir deyim vardır dedi..

ben birisine bunu yaptım fakat yanlış birisiymiş ve kendimi hiç affetmicem dedi

bana elini uzattı ve şöyle ekledi.. kör sami..

-bu el sana tokalaşmak için uzatılmıyor yeğen dedi..

-bu el sana kaderini belirlemen için uzatılıyor dedi..

heyecanlanmıştım.. sami dayı bana el uzatmıştı.. eski kumarbazlardan kör sami

bana elini uzattı ve şöyle ekledi.. kör sami..

-bu el sana tokalaşmak için uzatılmıyor yeğen dedi..

-bu el sana kaderini belirlemen için uzatılıyor dedi..

heyecanlanmıştım.. sami dayı bana el uzatmıştı.. eski kumarbazlardan kör sami

fazla düşünmedim hemen elini tuttum gözlerinin içine baktım kör sami nin..

tamda istediğim buydu zaten bir usta..bir virtüöz.. ondan birşeyler öğrenmek için çıldırıyordum..

ilk kural geldi akabinde...

"önce kağıdı seveceksin" bir kadın gibi,bir dostun gibi..sen kağıdı seversen kağıt da seni sever.. herşey karşılıklı yeğenim dedi

o sırada kahvede oyun başlamıştı. ama umursamıyordum oyunu falan.. çünkü benim istediğim günlük ufak tefek bişeyler alıp..her günü aynı yaşamak değildi.

daha büyüktü istediklerim..

istediğim "şampiyonlar ligiydi"..

hergün sami dayıyla parkta buluşuyordum.. ordan taksiye binip eski köhne bir kahveye gidiyorduk..

pis ve kirli masalar vardı mekanda..her taraf örümcek ağı bağlamış..

kapının kilidini sami dayı açıyordu içeri giriyorduk ve oturuyorduk masaya ..

gözlerden uzağa zütürmüştü beni kör sami..

burası neresi dedim? kör sami' ye

"burası senin okulun yeğenim "