benim tamamen tesadüf sandığım şey aslında mükemmel bir kurguydu..ve maharet işiydi..

sami dayı kağıtları kurmuştu kime ne gelmesini istediği şekilde kurgulamıştı hemde saniyeler içinde..

o kadar hızlıydı ki anlamak imkansızdı.. gençliğini hayal bile edemiyordum,,

gördün mü yeğen? dedi..

hiçbirşey göremedim dayı dedim..

"göreceksin yeğen göreceksin"

bana kağıt kurmayı öğretecekti.. yani paraya giden yolu..

masa kurulmuştu..

masadaki suratlar beni azda olsa tanıyorlardı..

mekana geldiklerinde görüyorlardı. kumarcı olarak biliyorlardı beni.

yani kumardan alıp kumara veren..

çeto bana destek çıkmıştı. fakat kimse bilmiyordu.

para paraya oyun olacaktı..

ve sağlam bir param vardı beni o masada tutacak..

çantayla gelmiştim parayı sayar gibi yapıp önüme oynayacağım rakamı alıyordum..

amacım bende para olduğunu görmeleriydi..

aslında ben çokta önemli değildim.. asıl amaçları birbirlerini parçalamaktı.

farketmedikleri önemsemedikleri elemanda aslında onları tenekeye çevirecekti.

çeto aradı; masa hazır yarın hepsi gelecek "gün" ayarladım diyordu.

heyecan basmıştı.

hazırlıklara başladım..

çetoya ne yapacağımızı anlatıyordum tek tek.. onun hata yapmaması lazımdı..

benim açımdan bir sorun yoktu.

ama onun tek hatası bitirecekti bütün umutlarımızı.

renk vermemesi lazımdı gördükleri karşısında..

çünkü bana herkesten farklı bakacaktı ne yaptığımı çözmeye çalışacaktı.

eğer renk verirse bu masanın elemanları ağzımıza el bombası koyardı,

sami dayının ölmeden önce bana öğrettiği son numarayı hazırlamıştım..

çarşıda ufak bi dükkan vardı sami dayıyla beraber gittiğimiz oranın elemanıyla beni tanıştırmıştı sami dayı..

neden olduğunu o anda anlamamıştım ama elemana beni tanıtmıştı..

ve o dükkanın yolunu tuttum eleman beni tanıdı buyur etti,

işlediğim kartlara jelatin kaplatmaya gitmiştim herşey hazırdı.

aslında swiss murat bencilce oynayarak kendi düşmanını kendisi yaratmıştı..

onun oyun stili yüzünden ben çetonun mekana gitmeyi bırakmıştım.

eski mekanıma geri kaçmam ve sami dayıyla tanışmam onun eseriydi.

"kendi cellatını kendisi yaratmıştı "

bana tüm bildiklerini anlatmaya başlamıştı..

insanlardan başladı.. önce insanları okuyacaksın.. zaaflarını iyi bulacaksın..en savunmasız olduğu yerden alacaksın nefeslerini..

şanslı hissediyordum kör sami'nin talebesiydim..her söylediğini mıh gibi aklıma çakıyordum..

çeto çalışmalara başlamıştı bu isimleri aynı gün aynı masada toplayabilirse,

işlem tamamlanacaktı..

haber salmaya başladı.. mekana davet etmeye başladı.

çok başarılıydı.. herkesin zaafını biliyordu.

mekana çekmek için sürekli uğraşıyordu.

bende o sırada büyük güne hazırlık yapıyordum..

gülümsedi..

hep duyduğum aynı şeyler dedi yeğen..

kör sami benim gözümde saklı bir hazineydi.. biliyordum bu kömür gibi kapkara suratın içinde "elmas" gizliydi..

ben artık gidiciyim yeğen dedi..

" öyle deme sami dayı " dedim..

ciğerlerimi aldı kumar , nefesimi aldı , sevdiğim kadını aldı.. çocuklarımı aldı benden dedi.

evde yemek yemiyorduk..ne yapacak vaktimiz vardı ne bulaşık yıkayacak..

bu vaktimizi kumarda değerlendirecektik.. artık saat kavramı benim için nakte dönüşmüştü ..bir saat hiçbirşey yapmadan otursam para kaybettiğime inanıyordum.. çünkü oyun oynasam para kazanıyordum..

sami dayıyı bir gün güzel bir restorana zütürdüm..en afillilerinden bir yemek yiyecektik.. benim için çok önemli bir olay değildi.

ama onun için farklıydı.. çok mutluydu kendisine sahip çıkan birisi vardı.. evladı gibiydim..

aslında bunları kendi aileme yapmamıştım ..durumumuz yoktu çok..

sami dayı söze girdi..

-evladım gibisin yeğen dedi...

-ekgib olma dayıcım dedim..

-sana emek verdim ama emeğimi boşa çıkarmadın dedi.

-boşa çıkaranlar mı oldu? dayı dedim..

dertliydi.. yere bakıyordu.. birşeyler saklıyordu.. evet öyle birisi vardı emeğine saygısızlık yapan. yediği kaba sıçan birisi vardı..

bir devir kapanmıştı artık.. sığınacak bir limanım , akıl danışacağım bir yol gösterenim yoktu..

çeto bana sahip çıkmıştı.. artık beraberiz kardeşim diyordu.

bende onun mekanında takılıyordum..

izliyordum etrafı gelip gidenleri.. hayatlarını merak ediyordum ..

hikayelerini,

hergün sami dayıyla parkta buluşuyordum.. ordan taksiye binip eski köhne bir kahveye gidiyorduk..

pis ve kirli masalar vardı mekanda..her taraf örümcek ağı bağlamış..

kapının kilidini sami dayı açıyordu içeri giriyorduk ve oturuyorduk masaya ..

gözlerden uzağa zütürmüştü beni kör sami..

burası neresi dedim? kör sami' ye

"burası senin okulun yeğenim "

sami dayı beni hiç bilmediğim yerlerde , batar katları olan ,pis kıyafetli adamların kumar oynadığı bir yere zütürmeye başlamıştı..

geç saatlere kadar orada kumar oynuyordum.. sami dayı beni izliyordu..

evle aram bozulmuştu..

peder bey geç geldiğim için gibtirli konuşmaya başlamıştı..

böyle gitmezdi..

en tatlı kumar gece oluyordu çünkü.. sabahlara kadar süren ..saatin nasıl geçtiğini bilmediğin oyunlar..

tam bir arenaydı bu batakhaneler.. pislik içinde.. sigara yanıkları olan rengi solmuş açık yeşile dönmüş çuhalar.. kenarı kırık çay bardakları..

o sırada kahvede oyun başlamıştı. ama umursamıyordum oyunu falan.. çünkü benim istediğim günlük ufak tefek bişeyler alıp..her günü aynı yaşamak değildi.

daha büyüktü istediklerim..

istediğim "şampiyonlar ligiydi"..

evet dedi sami dayı beklenen gün geldi...

gözlerim açılmıştı.. artık masalara geri dönecektim hemde tam zırhlı bir şövalye gibi..

aynada baktığım kişiliksiz biri değildi artık..

kartal bakışlı sert biri ,az konuşan , ne söylediğini bilen...

herşeye dikkat etmemi istiyordu sami dayı..

kılık kıyafet , saçlar ,özellikle eller,, nefeslerini bile sayacaksın diyordu.. eğer kazanmak istiyorsan..

gün geçtikçe ümidim kırılıyordu tam bir disiplindi çünkü bu poker oyunu..

en ufak gözden kaçırdığın şey tüm avının elinden gitmesiydi tek kağıtla..

bir aslanın ceylana baktığı gibi bakmamı istiyordu masadaki rakiplerime.. usulca yaklaşıp gırtlağından yapışacaksın diyordu..

çetoya belli başlı , büyük oyun seven ,ensesi kalın ve sorun çıkarmayacak adamların ismini verdim..

hedefte bu isimler vardı..

petrolcü nauf : kendi parasının hesabını bilmez. oyundan kalkmamak için tuvalete bile gitmezdi. pisliğin tekiydi.bir telefonuyla
çanta içinde 30bin - 50bin arası para getirtirdi. akaryakıt istasyonu vardı.

pavyoncu yılmaz : tak gibi parası vardı.. deli gibi iş yapan bir pavyonu vardı.. yabancı karı ticaretide yapardı gizliden..
bildiğiniz "pekekent" ti..ama bizim için "yılmaz bey" di.36 saat kumardan kalkmadığını duymuştum.o kadar hastaydı yani..

kel tuncay:beton gibi birisiydi. kuruşun hesabını yapardı. acaip pintiydi.ben parayı 5 lira 10 lira topluyom haberiniz var mı?
derdi kendisine kızanlara. evet gerçekten de öyle topluyordu.."otopark mafyasıydı".

şarapçı necip:alkoliğin önde gideniydi. deli gibi alkol alırdı. kağıtları bile göremezdi. köylüydü üzüm bağları vardı. hasat zamanı paranın
dıbına koyar kumarhanelerin yolunu tutardı..

midyeci tefo :bildiğiniz midyeciydi ama toptancısı bütün lüks restoran ve marketlere sadece o veriyordu malı. başka kimse veremezdi.
türkçesi yok denecek kadar azdı. oyunu ise iğrençti. gözümü bağlasalar gene alırdım bütün parasını ..

"milli takım kadrosu belli olmuştu"

pardon unutmuşum o masada bir kişi daha olacaktı..ben yani "junior sami"

bir deste kağıt aldı eline kör sami..

geç karşıma yeğenim dedi..

karşısına geçtim ..merakla bekliyordum ne yapacağını.. oynamaya başladık karşılıklı açık poker oynuyorduk.. kağıdı o yaptığı zaman inanılmaz kağıtlar geliyordu..

benim elimde 3 tane kız vardı ve daha son kağıtlar düşmemişti. pokerde 3 kız oldukça güçlü bir kağıttır.. onun önünde ise 2 papaz sırıtıyordu suratıma..

son kağıtlar düştüğünde ise bana 4. kız geldi ama öğrenmiştim elimi belli etmemeyi. kötü bir kağıt düştü izlenimi verdim bana kağıt oynamayı öğreten adama.

rest demesini bekliyordum vuruş hakkı ondaydı çünkü görünürde büyük olan oydu..

"rest yeğen" dedi .

hiç düşünmeden " var " dedim.

fazla düşünmedim hemen elini tuttum gözlerinin içine baktım kör sami nin..

tamda istediğim buydu zaten bir usta..bir virtüöz.. ondan birşeyler öğrenmek için çıldırıyordum..

ilk kural geldi akabinde...

"önce kağıdı seveceksin" bir kadın gibi,bir dostun gibi..sen kağıdı seversen kağıt da seni sever.. herşey karşılıklı yeğenim dedi..

dayanamadım hemen sordum..

neden terkettin ustanı, neden yüzüstü bırakıp gittin onu?

sana bildiğin herşeyi öğreten adamı?

swiss murat derin bir nefes çekti ve anlatmaya başladı.

yaşlıydı artık sami dayı ! sadece onun izin verdiği yerlerde oynuyordum , oysa daha çok kazanabilirdim.hep daha fazlasını istiyordum.

yetenekliydim hatta ondan daha iyi olmuştum. ayak bağı gibi gelmeye başlamıştı bana artık. zincirlerimi kırıp gitmek istedim yanından.

özgür olup kendim yaşayacaktım artık. kendi istediklerimi yapacaktım.. onun söylediklerini değil!!

kalktım sandalyeden ve yüzüne nefretle bakarak terkettim orayı..

sene 2008 üniversite okuyorum fakat dersler bomtak devamsızlık almış başını gitmiş..

vize 15 final girmedi..

evdekiler üniversiteye diye çıktığımı sanıyor fakat ben alt mahalledeki kahvehanede soluğu alıyorum. oranın ocak işlerini çay işlerini getir zütürlerini yapan arkadaşım onunla falan muabbet ediyoruz. akşam oluncada evin yolunu tutuyorum.