UP UP UP UP UP UP UP

dışarıda yürürken olanlar gelmiyor aklıma. sürekli yürümek istiyorum. nasıl bu kadar güçlü olabilirim bu yaşananlara karşı diye düşünüyorum. aklım ermiyor. fakat bilmiyorum ki, daha hiçbir şey yaşanmadı. daha neler olacak. bilmiyorum.

okuyan veya ilgi gösteren var mı bilmiyorum, vardır belki diye söylüyorum, sigara içip devam edeceğim.

anneanneme dönüyorum ve herşey sıfırlanıyor. bütün herşey en başından başlıyor. kavgalar gürültüler ve bir aile olma isteği. annem ise bana hiçbir şey yansıtmıyor her zaman yanımda duruyor ve sadece çalışıyor. beni okutmaya çalışıyor. gelelim kız mevzusuna. yeri geldi, taşındığı şehire gidecek oldum. arada 5 saat mesafe vardı. kendisinden haber alamadığım ve telefonları açmadığı için gitmedim ki önceden geleceğimi söylemiştim. saatlerce ağladığım oldu yatakta. fakat düşündüğüm şey şuydu. "Ben aşık değilmiyim? Bu kötü bir alışkanlık mı? Bağımlılık gibi birşey mi?
8. sınıfım bunları düşünürken ve hala kendime açıklayamamıştım. sınava girildi notlar alındı ve liseye yerleşeceğim artık.

liseye gideceğim. yazılım ile ilgileniyorum. okuldan geliyordum uyuyordum kalkıyordum ve akşamdan okul zamanına kadar program yazıyordum. okula gidiyordum geliyordum ve gene aynı tak. kesinlikle hiçbirşey düşünmüyordum. düşünmemeye çalışıyordum aile hayatı ile ilgili. Sosyal hayatım diye nitelendireceğim tek şey okuldan kaçıp parkta sigara içmekti. sigara. tiksiniyorum senden. hastalığımın sebebi ve beni bu hayattan koparmaya çalışan birşey daha.

istemediğim bir liseye yerleştim. 9. sınıftayım ve 14-15 yaşlarındayım. ailevi sorunlar benim artık umurumda değil. nasıl değil ya? sen değil misin Furkan 6-7 ay önce elindeki bıçakla saatlerce bakışan ve cesaret edemeyen? yakıştıramıyorum, kendime pes etmeyi yakıştıramıyorum. böyle basit bir ölümü kabullenemiyorum. arkamda harap olmuş bir anne bırakmak istemiyorum. benim için çalışan uğraşan didinen dağ gibi bir yüreği dağlamak istemiyorum. bir daha aklıma kesinlikle böyle birşey getirmedim. bu düşünceleri bir kenera attım ve kendime şu sözü söyledim ;
"Özgür ol ve anı yaşa, hiçbir şey senden kıymetli değil. Birşey için çabala ve uğraş. Başaramasan dahi elimden geleni yaptım demenin rahatlığı olsun içinde. Bu senin hayatın. Tüm kararlarını doğru ver. istediğin gibi yaşa."

bu sözcükler şuan bile benim hayat felsefemdir ve ben bunları 14 yaşında söyledim dostlar. 9. sınıf bitti ve tatildeyiz. kendime artık açıkladım. o kızla olmuyor dedim. sen onu sevmiyorsun. senin yaşadığın aşk değil, sen bağımlısın ve o senin için kötü bir bağımlılık dedim. böylece yaklaşık 4.5 sene süren düşüncelerimi 2 günde sildim. yaşananların devamı gerçekten daha tuhaf. anneme barışmak için yalvaran adamı, evinde bir kadınla bastım. direkt olay üstünde iken. bitti. size yemin ediyorum orayı hatırlamıyorum. ilk defa sinirden gözlerim karardı. ilk defa bir kavga ettim birisini dövdüm ve bu kişi benim öz babam'dı. Nasıl olduğunu bilmiyorum fakat, hatırladığım şey, kadının kıyafetlerini ve çantasını apartmana atıp babamın üstüne yürüdüğüm. daha sonra gözlerimi açtım ve anneannemdeyim. "ait" (!) olduğum yerdeyim.

hiç kimse ne olduğu ile ilgili bir bilgi vermedi bana. bende merak etmedim. 3 gün sonra babamı yolda gördüğümde kolunun kırık olduğunu farkettim. umurumda bile değildi. daha neler yaşayacaktık.
10 sınıfta ise atölye derslerimiz vardı. ben ise istemediğim için derslere gitmiyor ve sürekli devamsızlık yapıyordum. huyum kurusun. sevemedim şu elektriği. baba mesleği olduğu için olabilirdi sanırım.
bu seneye dair anlatmak istediğim şey, çok güzel arkadaşlıklar edindim. kalıcı dostluklar. bir gün liseden arkadaşlar ile toplandık. 3 kız 3 erkeğiz. bir erkeği tanıyorum gerisi yabancı. yaşanan olaylar şunlardan ibaret, kafalar güzel oluyor ve herkes bir kızı alıyor. kızlar uçuyor zaten. ben ise x denen kız ile bir sürtüşmeye giriyorum ve sarhoş olduğu için buna hayır demiyor. sevişme diyelim ona. zaten bir ilişkiyi yeni atlatmış olan ben ise bu yakınlığı kullanıp kıza "aşık" olduğumu düşünüyorum.

bu olaylar yaşanıyor kız hastanede iken ziyaretine gidiyorum falan filan buralar önemli şeyler değil. babam ise bu sırada hastanede tedavi görüyor. ne tedavisi? xanax bağımlısı. hasta. insanlığımı kullanıyorum, babadır diyorum. desteğimi ekgib etmiyorum. yanında olduğumu belirtiyorum falan falan.. aslında akışı değiştiren şey şu ki, ben o sene devamsızlıktan sınıfta kalıyorum ki notları yüksek olan bir öğrenciyimdir. o okulda olmak istemediğim için kalıyorum ve kafamda açık liseye geçme planları dönüyor.

çok değer verdiğim bir öğretmenimin fikri ile bundan vazgeçiyorum fakat benim 2 senem işte burada başlıyor dostlar. benim güç kaynağım, beni yaşama bağlayan, her halimde her durumda yanımda olan sevgilim. her haliyle güzel olan ve bana anne yüreği, baba şefkati ve aşkla yaklaşan sevgilim. nasıl tanıştık bundan bahsetmek istiyorum sizlere dostlar.

dostlar öykümü takip eden var mı bilmiyorum fakat ben yazmaya devam edeceğim. bitene kadar. tüm içimdeki öfke sinir ve pişmanlık tükenene kadar. takip eden vardır diye söylemek istiyorum. bir kaç ufak işim var onları halledip kaldığım yerden devam edeceğim yazmaya sanırım 1-2 saate.

sağlıcakla kalın dostlar. hepinize hayırlı sabahlar.

Dinliyoruz panpa

Rezerve alındı

Güzel yazıyorsun kardeşim devam

arkadaşlar hala biraz işlerim var o yüzden yazmadım kusura bakmayın, akşama doğru tam gaz devam edicem. siz önlerden rezzervelerinizi alında akşama yer kalmayabilir kıps

Reserve

Rezervasyon

Rezervasyon

Rezervasyon

Rezervasyon