son derece cool bir modda durakta bekliyordum. evet güne çok iyi başlamıştım, neşem yerindeydi ve kesinlikle bugün çok güzel olacaktı diye saçmalarken uzaktan otobüsümü gördüm. yavaşça sıraya geçtim binmek için.

öyle çok kalabalık değildi sabahın erken saati olduğu için. arka 5 liye doğru yavaşça yürüdüm ve yerimi aldım. dedim ya güne mutlu başladım diye şoförün oradan bir bayan yüzünde hafif bir gülümseme ile benim olduğum yere doğru yavaş yavaş yürüyordu. ve resmen bana bakıyordu yürürken. ama öyle bakıyordu ki -lan acaba tanıdık mı? diye düşündüm ve o unutamayacağım muhabbet başladı.

bana bakarak -nasılsın? dedi. bende hafif bir gülümseme ile -iyiyim, teşekkürler sen? dedim ve kızı nereden tanıyorum diye düşünürken kız bir anda bana acıyormuşcasına bakıp kafasını yan tarafa doğru çevirdi. ve bende birden -şlakk diye flashlar patladı.

hatun kulaklığı takmış kulağına telefon ile konuşuyormuş lan. o an o teknolojiyi yaratan insanı mezarında amuda kaldırdım resmen. ve utancımdan yerin dibine girdim. ineceğim yere gidene kadar hep dışarıyı izledim. Bu da böyle bir anımdır...