hiç kimse ne olduğu ile ilgili bir bilgi vermedi bana. bende merak etmedim. 3 gün sonra babamı yolda gördüğümde kolunun kırık olduğunu farkettim. umurumda bile değildi. daha neler yaşayacaktık.
10 sınıfta ise atölye derslerimiz vardı. ben ise istemediğim için derslere gitmiyor ve sürekli devamsızlık yapıyordum. huyum kurusun. sevemedim şu elektriği. baba mesleği olduğu için olabilirdi sanırım.
bu seneye dair anlatmak istediğim şey, çok güzel arkadaşlıklar edindim. kalıcı dostluklar. bir gün liseden arkadaşlar ile toplandık. 3 kız 3 erkeğiz. bir erkeği tanıyorum gerisi yabancı. yaşanan olaylar şunlardan ibaret, kafalar güzel oluyor ve herkes bir kızı alıyor. kızlar uçuyor zaten. ben ise x denen kız ile bir sürtüşmeye giriyorum ve sarhoş olduğu için buna hayır demiyor. sevişme diyelim ona. zaten bir ilişkiyi yeni atlatmış olan ben ise bu yakınlığı kullanıp kıza "aşık" olduğumu düşünüyorum.

Rezerve alındı

çok değer verdiğim bir öğretmenimin fikri ile bundan vazgeçiyorum fakat benim 2 senem işte burada başlıyor dostlar. benim güç kaynağım, beni yaşama bağlayan, her halimde her durumda yanımda olan sevgilim. her haliyle güzel olan ve bana anne yüreği, baba şefkati ve aşkla yaklaşan sevgilim. nasıl tanıştık bundan bahsetmek istiyorum sizlere dostlar.

bu olaylar yaşanıyor kız hastanede iken ziyaretine gidiyorum falan filan buralar önemli şeyler değil. babam ise bu sırada hastanede tedavi görüyor. ne tedavisi? xanax bağımlısı. hasta. insanlığımı kullanıyorum, babadır diyorum. desteğimi ekgib etmiyorum. yanında olduğumu belirtiyorum falan falan.. aslında akışı değiştiren şey şu ki, ben o sene devamsızlıktan sınıfta kalıyorum ki notları yüksek olan bir öğrenciyimdir. o okulda olmak istemediğim için kalıyorum ve kafamda açık liseye geçme planları dönüyor.

dışarıda yürürken olanlar gelmiyor aklıma. sürekli yürümek istiyorum. nasıl bu kadar güçlü olabilirim bu yaşananlara karşı diye düşünüyorum. aklım ermiyor. fakat bilmiyorum ki, daha hiçbir şey yaşanmadı. daha neler olacak. bilmiyorum.

Merak ettim rez

Rez.

yazıyorum. ben burada dertlerini anlatıp çare arayacak en son kişiyim belki de. fakat artık hiçbir şekilde dayanağım kaldığını düşünmüyorum. birisi dışında. canımdan çok sevdiğim aramızda mükemmel bir uyum olan sevgilim. istese canımı vereceğim, yollarına güller sereceğim sevgilim. içimi dökmek amacı ile yazıyorum kimsenin dinlememesi bile umrumda değil sadece yazacağım. 18 yaşındayım, liseyi açıktan okuyorum. annemle birlikte kalıyoruz, anneannemde.

tabii o yaşlarda ki sevgili olma durumlarını biliyorsunuz. aşk mı nedir? iki tarafında haberi olmaz. sadece haraketleri hoşuna gider. ben öyle değildim. gülüşü hoşuma giderdi. bakışı. herşeyi hoşuma giderdi. 1 sene sevgili olduk inanabiliyor musunuz? 5-6 sınıf arası. ve size yemin edebilirim dostlar, unutuyordum bazı şeyleri. vakit geçirirken, 0.facebook üzerinden konuşurken, hiçbirşey gelmiyordu aklıma. geceleri bile rahat uyuyordum.
bu olanlar esnasında annem tekrardan öz babamla evlendi ve çok uzun sürmedi ayrıldılar. tüm olayların ve benim "hayat öyküm" diyebileceğim şeyler burada başlıyor.

kıza ne mi oldu? terkedildim 6.sınıfta. ben doğrusunu bilmediğim bir yanlışın peşinden 3 sene daha koştum. 4-5 kere red yedim. hepsinde umut verdi bana. her defasında umut verdi ve reddetti. anneannem ile ise hala kavga gürültü. babam ile görüşmüyorum o sıralar ama hep biliyorum ki içimden bir ses buluşmak ve görüşmek istiyor. aslan oğlum demesini istiyor bunu duymaya muhtaçsın sen Furkan diyorum kendi kendime. istiyorum ama olmuyor. bir gün annem gececi olarak fabrikada çalışıyor. saat 12 suları falan.

anneannemle gene tartışıyoruz. bağırıyor bana. eğer kendimi tutmasam öldürcem onu orada. sakinim. sakin ol Furkan. bunak işte ne dediğini bilmiyor. en sonunda dayanamayıp vitrin cdıbına yumruğu yapıştırıyorum. 7. sınıfta 15 yaşındayım. sağ elim boydan boya kesiliyor ve içerisi cam kırıkları ile dolu. annemin haberi olduğunda ben hastanedeydim. tek hatırladığım ambulansı arayıp, iyi geceler ben elimi ke.. diyebildim. kan kaybından sanırım bayılmışım. gözlerimi açtığımda annem başımda ağlıyor ve kolumda hatırlamıyorum fakat 26 civarı dikiş var sanırım. annemin o halini gördüğümde dedim ki, yapma Furkan. her zaman sinirlerine hakim ol. sakin kal ve hiçbirşeyi düşünme. düşünme Furkan. sakın.

babam geldi 1 saat sonra. annem işe geri döndü ve ben babamla birlikte kaldım. bir eve taşınmış zemin kat bahçeli falan. orada kaldım 1 ay kadar. değişiklik olsun diye, yoksa ya katil olucam yada intihar edicem. babamın yanında geçen 1 ay şu şekilde dostlar. işe gidiyor geliyor. yan odada bilgisayarda oyun oynuyor. ben ise diğer odada bilgisayardayım. yani bir baba oğul ilişkimiz gene yok. çabaladım, dışarı kahveye gidelim dedim, yanaşmadı. araba sürmeyi öğretir misin dedim, sonra dedi. dedim ki kendime, benden bu kadar. daha fazla birşey yapamıyorum.

ramazan ayıydı zaten. geçti bitti o 1 ay. eve dönmem gerektiğini hissettiğim günün ertesi günü. babam evden gitmeden önce bana, içerideki yatakta yat. karyola'ya yatma demişti. ben ise sorgulamadan tamam diyip suratına bakmamıştım. saat 12 gibi falan ben uyudum karyolada.
dan dan dan dan kapı gürültüsünü duydum fakat rüya olduğunu düşünüp geri yatmıştım. en son kapı açılma sesi ve amcamın Furkan diye bağırışına kalktım. Kapının önüne çıkardılar beni. ilk defa bu şekilde bir olaya şahit oluyordum.

inanır mısınız dostlar, kapının önünde olay yeri sorgulama, 2 adet ambulans ve yanlış hatırlamıyorsam 3 tane polis aracı vardı. ve benim ne olduğuna hiçbir fikrim yok. gördüğüm tek şey mahalle insanının çığlıkları ve acı acı bağırışları. amcam beni uzaklaştırdı karşı koyamadım. babam ortalıklarda yoktu. olay yeri inceleme girdi eve. oradan sonra o eve ne oldu bilmiyorum. babaanneme gidip uyuduğumu biliyorum. uyandım ve kendimi karakolda buldum. müşade altında babam. kapının önünde ambulans. olay ise şu;

Rezerez

nick entry uyumsuzluğu

Rezervasyon

Rezervasyon

Rezervasyon

Rezervasyon