koşun piçler felfese yapıyorum

Bu güne kadar insan konusunda herşeyi ama herşeyi ciddiye aldım ve seni de, hayal gücünün yetersiz kalacağı kadar ciddiye alarak dolduracağım daha kirlenmemiş bu bakire sözlük sayfasını.
ismim; delihayyam
Üniversite Öğrencisiyim ve Makina üzerine okuyorum. Son yılların en verimli mesleklerinden birisi olduğu söylenir ama fazla umursamıyorum.
Meslek verimliğine göre bakacak olursan, dünyanın en eski mesleği olup hala batmayan tek meslek fahişeliktir.

Ortalama Altıbindokuzyüzotuz gündür hayattayım ve yüzaltmışaltıbinüçyüzyirmi saattirde nefes alıyorum... Sayıları severim ve korkarımda çün ki, içinde gerektiğinden fazla tesadüfler taşırlar..Örnek vermek gerekirse, dün motorumla kaza yaptığımda klometrede 166320 yani: yüzaltmışaltıbinüçyüzyirmi yazıyordu.
Her neyse,
önemli olan hayatın ve sayıların huurluğu değil, mazinin ne taşığı, insana ne bıraktığıdır.
Beden olarak mazi bana,
içten, dıştan 20 dikişli ve sadece yazmak için değil kadeh tutmak içinde kullandığım bir sağ el,
birisi çürük, birisi dolgu olmak üzere 32 tane diş.
sigaradan ve anasonla yıkanmış nargile tütününün zifte çevirdiği bir ciğer,
ve bazı geceler barındırdığı alkoller dolayısıyla sindirim sistemine secde eden bir mide bıraktı.
Mazi, başlarda eroini ucuz satan torbacı kadar zekidir. benim mazim uyuşturucuya başlayacak kadar ucuz değildi bu yüzden onun yerine kana bulaşmayan uyurucuyu, yani aşkı seçtim. sonra beynim tarafından tedaviye taabi tutulup, bıraktım.

Mazi şu klavye tuşlarına basıp, bunları yazarken bile zaman yardımıyla işler. Aslında bir takım hayalettir. Uyurken, Gezerken, Okurken, Telefonunun dijital ekranındadır, kolundaki deri kordonun tam ortasında. Bazı durumlarda durur gibi olur evet durur gibi. Sevgilinin tenine dokunurken mesela, öyle yavaş işlerki, sonunda ölecek olan biz çirkin varlıklardan kaçmak istercesine yavaşlar Zaman, Tamamen durduğundaysa sevgilinin üzerine düşmüştür çoktan ölü bedenin.
Her neyse,
Dünya, mutluluk denilen gezegenin cehennemidir. anlayacağın, bu cehennemde bedenim kadar olan arsanın hissedarıyım.
beynimde bir hissedar deha daha var.
ben bunları yazarken, diğeri binüçyüzcikseniki saniyede yazdığımı söyleyen...

Şimdi gelelim sana,
Bilgisayarın yansıttığı ışıktan parlayan gözlerinle, kelimeleri seçip zihninde anlama ve şekillenmesine izin veriyorsan, beni tanımıyorsundur.
Sokakta yanından geçen, sana sormaksızın pardonla başlayan cümleler kuran, otobüsde inmek için senden müsaade isteyen insanlar gibi.
Tek farkımız, nezaaket için müsaade istenmiştir ama sen müsaade etmesende onlar istediğini yapacaktır. asıl nezaakette seçim sana bırakılmıştır.
şuan seçimi sana bıraktığım gibi... Müsaadenle

Bu yazılanları ikidakikaonyedisaniyede okuduğunu biliyorum - diğer hissedarım.