Sevgili inci Sözlük Ahalisi,

Bugün bu satırları yazarken, içimde derin bir hüzün ve buruk bir vedanın ağırlığını taşıyorum. Yıllardır bu platformda yazdığım her kelime, sizlerle paylaştığım her anı, hayatımın en renkli parçalarından biri oldu. Gülüp geçtiğimiz, tartışıp hararetlendiğimiz, bazen de içimizi döküp rahatladığımız bu köşe, benim için yalnızca bir sözlük değil, bir yuva, bir kaçış noktasıydı.

Ama artık gitme vaktim geldi. Hayatın çarkları kimi zaman insanı, en sevdiği şeylerden bile uzaklaştırır. Belki koşullar, belki de zamanın getirdiği yorgunluk... Bilmiyorum. Bildiğim tek şey, buraya her girdiğimde o eski heyecanı, o eski sıcaklığı hissedeceğim ama bir daha yeni entryler yazamayacağım.

Burada öğrendiğim, hissettiğim ve paylaştığım her şey için sizlere sonsuz teşekkür ediyorum. Her entry'nin, her başlığın, her kahkahanın ayrı bir yeri olacak bende. Bu satırları yazarken dahi, sanki vedayı uzatıp gidişi geciktirmek ister gibi, parmaklarım tuşlardan ayrılmak istemiyor. Ama hayat, her zaman devam etmeyi ve bazen de geride bırakmayı öğretir.

Belki bir gün yine yollarımız kesişir, belki bir gün yine aynı satırlarda buluşuruz. Ama o zamana kadar, hoşça kalın inci'nin güzel insanları. Bana kattıklarınız, öğrettikleriniz, hissettirdikleriniz için minnettarım.

Saygılarımla..

Sozlugu birakmak huurnun tovbesi gibidir

SENi YAŞ ODUNLA DÖVERiM IBRET-I ALEM OLUR BAK.
OTUR OTURDUĞUN YERDE .. ZATEN SÖZLÜKTEKi ADAM GIBI ADAM NÜFUSU AZ, BoZMA KAFAMI

bu ilk degil son da olmayacak 🥲

Görüşmek üzere panpam hayatında başarılar

Çay koydum la emmi nere gidiyon amk

entrilerini yapay zekaya okutup tarzını yaşatıcam😎

Yapma reik

school shooting mi yapacan aga?

Seninki de o hesap be reis

Şimdiya kadar bırakanlara hep gibtir git dedim ama sen kal...

Sen bıraktın bakalım o seni bırakacak mı.
Görüşmek üzere pampa

Al benden de o kadar, BEN DE BIRAKIYORUM.
MUÇAS GRASYAS...

Sevgili inci Sözlük Ahalisi,

Bugün bu satırları yazarken, içimde derin bir hüzün ve buruk bir vedanın ağırlığını taşıyorum. Yıllardır bu platformda yazdığım her kelime, sizlerle paylaştığım her anı, hayatımın en renkli parçalarından biri oldu. Gülüp geçtiğimiz, tartışıp hararetlendiğimiz, bazen de içimizi döküp rahatladığımız bu köşe, benim için yalnızca bir sözlük değil, bir yuva, bir kaçış noktasıydı.

Ama artık gitme vaktim geldi. Hayatın çarkları kimi zaman insanı, en sevdiği şeylerden bile uzaklaştırır. Belki koşullar, belki de zamanın getirdiği yorgunluk... Bilmiyorum. Bildiğim tek şey, buraya her girdiğimde o eski heyecanı, o eski sıcaklığı hissedeceğim ama bir daha yeni entryler yazamayacağım.

Burada öğrendiğim, hissettiğim ve paylaştığım her şey için sizlere sonsuz teşekkür ediyorum. Her entry'nin, her başlığın, her kahkahanın ayrı bir yeri olacak bende. Bu satırları yazarken dahi, sanki vedayı uzatıp gidişi geciktirmek ister gibi, parmaklarım tuşlardan ayrılmak istemiyor. Ama hayat, her zaman devam etmeyi ve bazen de geride bırakmayı öğretir.

Belki bir gün yine yollarımız kesişir, belki bir gün yine aynı satırlarda buluşuruz. Ama o zamana kadar, hoşça kalın inci'nin güzel insanları. Bana kattıklarınız, öğrettikleriniz, hissettirdikleriniz için minnettarım.

Saygılarımla..

Sevgili inci Sözlük Ahalisi,

Bugün bu satırları yazarken, içimde derin bir hüzün ve buruk bir vedanın ağırlığını taşıyorum. Yıllardır bu platformda yazdığım her kelime, sizlerle paylaştığım her anı, hayatımın en renkli parçalarından biri oldu. Gülüp geçtiğimiz, tartışıp hararetlendiğimiz, bazen de içimizi döküp rahatladığımız bu köşe, benim için yalnızca bir sözlük değil, bir yuva, bir kaçış noktasıydı.

Ama artık gitme vaktim geldi. Hayatın çarkları kimi zaman insanı, en sevdiği şeylerden bile uzaklaştırır. Belki koşullar, belki de zamanın getirdiği yorgunluk... Bilmiyorum. Bildiğim tek şey, buraya her girdiğimde o eski heyecanı, o eski sıcaklığı hissedeceğim ama bir daha yeni entryler yazamayacağım.

Burada öğrendiğim, hissettiğim ve paylaştığım her şey için sizlere sonsuz teşekkür ediyorum. Her entry'nin, her başlığın, her kahkahanın ayrı bir yeri olacak bende. Bu satırları yazarken dahi, sanki vedayı uzatıp gidişi geciktirmek ister gibi, parmaklarım tuşlardan ayrılmak istemiyor. Ama hayat, her zaman devam etmeyi ve bazen de geride bırakmayı öğretir.

Belki bir gün yine yollarımız kesişir, belki bir gün yine aynı satırlarda buluşuruz. Ama o zamana kadar, hoşça kalın inci'nin güzel insanları. Bana kattıklarınız, öğrettikleriniz, hissettirdikleriniz için minnettarım.

Saygılarımla..

edebinle git edebinle gel şov yapma

Reyiz gitmiş .