korkuyorum panpalar yarım

odada bulduğum gaz lambasını yaktm. sigarayı çıkarıp yakarak derin nefeslerle içime çektim. kaç saattir sigara içmediğimi hatırlayamıyordum.

yaz panpam sen

okuyan panpalar bi ses verinde ona göre devam ediym

sonunda tepeye ulaşmıştım tepenin diğer sırtına baktığımda bi klübe gördüm gitmem gerektiğini biliyordum. klübeye doğru yürümeye başladımaradığım cevapları kafamı rahatlatacak olayı orda bulabileceğimi düşünüyordum.
böyle bi tepeye bağ bahçenin olmadığı dağın tepesine klübe yapan zihniyeti gibiym diye geçirdim içimden. saat sabaha yaklaşmıştı.
klübenin kapısını yavaşça açtım bikaç defa kimse yokmu diye bağırsamda herhangi bi ses karşılık vermedi korkar adımlarla içeriye girdim cebimdeki çakmağı yakıp karanlığı bi nebze olsun dağıttım tek odalı bi tuvaleti küçük bi mutfağı olan şirin bi yerdi.
normal zaman olsa burda içmenin keyfi anlatılmazdı diye düşündüm. önünde mangalı yakıp rakıyla birlikte 3-5 arkadaşla içmek gerçekten güzel olabilirdi.
ne kadar yorulduğumu klübeye girdikten sonra anladım uyku iyice bastırmıştı. salak gibi onlarca km yol yüürüyüpte bu klübeyi bulmamın açıklaması neydi bilemiyordum..

sonunda ıspartanın neresi olduğunu bilmediğim bi yerde gözümü açtım. nereye geldiğimi nasıl geldiğimi pekde bilmiyordum. asıl önemlisi buraya niye geldiğimi bilmiyordum yürümeye devam ettim evler bitmeye başladı boş bi arazide hafif bi tepeye tırmanmaya başladım. içimdeki his burdan gitmem gerektiğini söylüyordu. sadece yürüyordum
yaklaşık 2 saat yürüdükten sonra tüm şehri görebilecek bi tepeni nerdeyse tepesine tırmanmıştım. tüm şehir ayaklarımın altındaydı yürümeye devam ediyordum
bi yandan yürüyor bi yandan gözleri düşünüyordum siyah büyük gözler. ölse bile manalı bakan bişeyler anlatmaya çalışan gözler. aklımda ölen kızın gözleri beynimdeki binlerce düşünceyle yürüyordum...

meraktanmıdır bilmem kulaklığı tereddüt etmeden kulağıma zütürdüm
ebru gündeşin sen allahın bir lutfusun şarkısı çalıyodu ee birader napiym dedim dinle dinle dedii gülerek. adamın konuşması ve hareketlerinden deli olduğuna karar verdim. a.q bu kadar sıkıntının içinde koca caddede normal adam bulamamış şehrin delisine denk gelmiştim. şansıma bahtıma yüzlerce küfür edip yürümeye devam ettim nereye gittiğimi bilmiyor deli gibi gecenin aysız karanlığında yürüyordum.

adımlar hızla yaklaştı ben adımlarımı hızlandırdıkça oda hızlanıyordu koşmalımıydım yoksa korkumla yüzleşmelimiydim bu düşünceleri geçirirken bi anda istemsiz olarak ayaklarım durdu korkumla yüzleşmeyi seçmiştim. adama dönerek aradaki
3-5adımı tamamlamasını bekledim. yanıma gelince durdu suratıma bakıp gülüyordu.
hayırdır birader dedim biraz durduktan sonra kulağındaki kulaklığı çıkardı çok güzel dinlermisin dedi..

cesaretimi toplayarak kafamı arkaya çevirdim. arkamdan yürüyen adam bereli yüzü pek seçilmeyen orta yaşlı bi adamdı.
yürümeye devam ettim. beni takip edip etmediğini anlamak için yolun karşı tarafına geçtim. bikaç adımdan sonra oda karşı yola geçti. korku, adrenalin heyecanım iyice yükselmişti beynimdeki binlerce düşünce arasında en mantıklı olanı seçmem gerekliydi..

yol olabildiğine sessizdi bi amacım olduğunu yolun sonunda bişeye ulaşabileceğimi bişey öğrenebileceğimi, bu olayların sebebini bi nebze olsun anlayabileceğimi biliyordum.
yoldaki tek ses çıkardığım ayak sesiydi binbirevler mahallesindeki mezarlığın yanından korkmadan yürüyordum.
o anda arkamdan birinin geldiğini hissettim benim ayak seslerime onun ayak sesleri eklenmişti birlikte yürüyor gibiydik
gecenin üçünde mezarlığın yanında korkmamış, arkamdan yürüyen kişinin ayak seslerinden korkmaya başlamıştım
kafamı çevirip bakacak cesareti bulamamıştım. ayak sesleri gittikçe yaklaşıyordu...

tek başıma ısparta sokaklarında yürüyordum
amaçsız düşünmeden gideceğim yeri bilmeden sadece yürüyordum
hislerimle sokaklara girip hislerimle yürüyordum
arkadaşın evinde bi süre içtikten sonra kendimi sokaklara attım ne kadar evde durmamam gerektiğini bilsemde bi okadar nereye gideceğimi bilmiyordum sadece yürüyordum
saat 3 sularına gelmişti ıspartayı bilenler için çarşı polis karakolundan emre mahallesine giden yola doğru yürümeye başlamıştım...

ee devam et bin

http://tinyurl.com/4wazw8k

tanıdığım pgibolog var panpa ayarlarım

yaz bin belki yardım edebiliriz

reserved lan bu arada

olay zaten film gibi, arkadaş da kitap yazar gibi yazmış
daha bitirmedim, heyecanla okumaktayım

amk adam iyi yazıyo.. hafiftende tırstım bin yüzünden

yazar ruhu var sende panpa.dil akıcı amk okumam dedim okudum. gibeyim dilini devam et sonra noldu?

panpalar olay bitmiş değil size hikaye gibi gelebilir ama şuandada garip şeyler yaşıyorum ve evden çıkmak en iyisi gibi yarın eve dönecek olursam devdıbını anlatıcam

ANLATSANA AMK SATANISTI

DEVAM ETSENE AMK OKUYORUZ