korkuyorum panpalar yarım

film gibi lan

cenazeye gitmek istememiştim kendimi sanki takip ediliyomuşum gibi hissediyordum. en güvende olduğum yere döndüm
kapıyı açtığımda evde ilginç bi koku vardı ne olduğunu anlayamamıştım
salona girdiğimde yer ıslaktı eşyalar aynı şekil duruyordu salonu toplamaya başladım
başımıza gelen olayı kimseyede anlatamıyordum anlatırsam sanki daha kötü olacak gibi hissediyordum özgüre bile ne olduğunu anlatmamıştım. oda yaşadıklarını anlatacak cesareti bulamamıştı

kafayı yemek üzereydim sadece balık tutacaktık 2 günde başımıza gelenlere inanamıyordum
direk özgürün yanına gittim rengi benzi atmıştı oda beni görünce aynı şekilde şaşırdığına eminim iki günün yordunluğu başımıza gelenler hepimizin dıbına koymştu.
noldu diyerek yapıştım yakasına olayların sorumlusu oymuş gibi hissettim bi an ağlamaya başladı öldü dedi sadece öldü...
nası olmuş diyerek sarsmaya devam ettim
ben limandan ayrıldıktan sonra taksi tutup evlere dağılmışlar. ailesinin söylediğine göre bi anda yataktan fırlayarak 10 kattan kendini boşluğa bırakmış başkada bişey bilmiyorum dedi ikimizde ağlıyorduk kendimiz sadece soruyorduk neden neden neden...

anlat panpa takipteyim

panpa yorganını değiştir kısa geliyo galiba

olm başlığı düzeltte öyle anlat

dinliyorum kesersen gotunu giberim senin

anlat dinliyoz amk nazlanma

tekrar normal bir insan olmak için günde 2 saat yalçın abi, ardından bir bölüm akasya durağı izlemen gerekiyor.
geçmiş olsun panpa

panpa yalnızlık seni duygusallaştırmış, hassaslaştırmış... işin gücün olursa, sosyalleşirsen bu tarz olayları daha kolay atlatırsın...

panpalar dinlemiyosanız anlatmiym varmı dinleyen

asansörü çağırırken özgürü aradım
sesi çok kötü geliyordu dünkü olayın etkilediğini düşünmüştüm
olanlardan haberin varmı diye sordu daha ne olabilirki diye düşünürken türker öldü dedi bi anda
15 senelik arkadaşım ölmüştü düne kadar birlikte olduğumuz sabah balığa çıktığımız adam bugün ölmüştü sebebini soramadım bi an önce yanına gitmem gerektiğini düşündüm özgüre nerde olduğunu sorarak yola çıktım

yataktan çıkıp salona geçtiğimde bi an eve hırsız girdiğini düşündüm herşey dağılmıştı zemin ıslaktı nolduğunu anlayamadım bilgisayar cüzdan telefon koyduğum yerdeydi peki kim neden dağıtmıştı evi ve ben nası bi uykuya yatmıştımki bu olanları duymamıştım telefonumu açmamla 17 aramanın 3 mesajın olduğunu gördüm
mesajın birinde özgür çabuk beni ara demişti evi o şekilde bırakarak bişeyler yemek için dışarı çıktım

şimdiye kadar çok kabus görsemde bu şekilde uyandığımı hatırlamıyorum boğazım kupkuru olmuştu mide ağrım hala devam ediyordu
mantıklı düşünmeye çalışıyordum olayın sadece neden bukadar beni etkilediği anlayamıyordum
uyandığımda saat gece 11 civarı olmuştu bi an önce bişeyler yiyip kendimi toplamam gerekiyordu
olanların sadece başlangıç olduğunu bilsem o rüyadan hiç uyanmak istemezdim...

rüyanın son kısımlarında bi anda herşey değişti o masum bakan gözleri bana nefret edercesine bakmaya başlamıştı hızla benden uzaklaşıyordu ne kadar koşsamda yetişemiyordum çevredeki insanlarda bana nefret eder gibi bakmaya başlamıştı
nefes nefese kalmıştım dar karanlık sokaklarda koşmaya başladım peşinden kşmayı bırakarak tanıdık bi yol iz bulmaya çalıştım heryerde daha önce hiç görmediğim insanların kötü bakışları arasında koşuyordum. sadece koşup kurtulmak istiyorddum bağırsamda sesim çıkmıyordu

bi an uyumanın en iyi çözüm olacağını düşündüm 2 saat yatakta sağa sola dönsemde sonunda uyumayı başarmıştım
rüyamda o kızı gördüm bilmediğim bi dilde benle konuşuyordu ailesini hayatını kim olduğuunu anlatıyordu sanki bana..
bana kendini anlatıyordu yaşadığı şehri arkadaşlarını okulunu erkek arkadaşını hepsiyle tanışıyordum kim olduğunu bilmesemde artık kim olduğunu çok iyi biliyordum

lan hızlı hadi amk bi ben mi okuyorum lan korkak binler

telefonumu kapatıp son hız eve vardım
o bakışlar hala gözümün önünden gitmiyordu delirmiş gibiydim noolduğunu anlayamıyordum kendi kendime ya olabilir sonuçta hergün yüzlerce insan ölüyor niye bukadar etkilendim diye sorsamda cevabını bulamıyordum

devam panpa

midem bulanmaya başım dönmeye başladı bi anda sonrasında gözümü açtığımda tekne dönüş yoluna koyulmuş kamarada uyuyarak buldum kendimi.. herşeyin bi rüya olduğunu ddüşündüm bi an. midemdeki ağrı ve o gözler rüya olmadığını anlatır gibiydi
sağa sola tutunarak kamaradan çıktım. kaptanın yanına giderek ne olduğunu sordum. olayın hala rüya olmasını umarcasına yalvarır gözlerle kaptana bakıyordum.
nolacak dedi 17-18 yaşlarında bi kızmış üstündede kimlik falan çıkmamış başka bişe demediler dedi gibtiğimin kaptanı
benim kadar etkilenen olmamıştı arkadaşlar nası olduğumu sordular hiçbiriyle konuşmak istemiyrdum sadece bu gibtiğimin teknesinden bi an önce kurtulmak istiyordum
1 saatlik sürenin ardından yatlimanına ulaştık olayı duyan bi iki habercide bizi bekliyolarmış
ayılmaya başlamıştık artık saat sabahın 5ine geliyodu 24 saattir denizdeydik karaya çıktığımda yürümekte zorluk çektim medya maymunu arkadaşlar röportaj işine girişmişken kendimi arabaya atıp hızla gazladım arkamdan bağırsalarda durmadım
herşeyden kaçmak istiyordum..