korkuyorum artık korkuyorum kendimden

@1 ne ayaksın sen?

sırra kadem basan insanlar gibi göçüp gitmek istiyorum bazen. gitmek ve bir daha da gelmemek...
yeni bir hayat kurmak, yeni insanlarla tanışmak. belki yeniden aşık olmak...
ama bir yanım bana dur diyor adeta. nereye gideceksin ki diyor.. burada zaten yaşantın var kendine iş çıkartma diyor.
nasıl yaşantıysa artık...

kimi zaman zeki müren en büyük dostum oluyor. kimi zaman da orhan gencebay.
yanında da iki tek attım mı, dünya umrumda olmuyor..
şu parçayı çok seviyorum http://www.youtube.com/watch?v=W2AvJItyfHk

arada efkarlandımda ilacım zeki paşam oluyor onu çok seviyorum.

keşke diyorum bazen keşke dönüş olsaydı bu yoldan...
bu yolun girişi var çıkışı yok maalesef. içi labirent, sonu meçhul...

ilk defa bir kıza aşık olduğumda 14-15 yaşlarında bir lise öğrencisiydim. daha lisenin 3 yıl olduğu yılları düşünün. fen sınıfındaydım ve bizim sınıftan bir kız beni benden almıştı..

ilginç bir histi aslında ona öylesine bağlanmak, sanki tanrı gibi, sanki aileden bir parça gibi. veya bir uzvun gibi.
ama benim bağlılığım farklıydı. ben nedense ona her baktığımda aşk acısı diye tabir edilen ruh darlığı çekiyordum.

onu seviyordum. ama galiba platonikti. çünkü sevgilisiyle fotoğraf çekilip arkadaşlarına gösteriyordu.
o zamanlar fotoğraf öyle zırt pırt çekilmezdi. makineler daha yeni yeni gelişmeye başlamış. elinde banyo yaptırılan fotoğraflardan üç beş tane ve arkadaşlarına anlatıp duruyordu.

rezerve tutar burası.

o anlattıkça benim tepemin tası atıyordu. çıldırıyordum. kimdi acaba bu şerefsiz diye içim içimi yedi günlerce...

sonunda herşeye rağmen, ben kıza açılmayı göze aldım. keşke yapmasaydım. rezil olduğumla kalmadım ,sevgilisinden dayak yemek de cabası oldu..

o zamanlar güçlü değilim ki daha ve sevgilisi benden 3 yaş büyüktü. ergenliği tamamlamış, body yapmış vücuduna güveniyordu sübyancı pekekent.

ailem ne tepki verdi diye merak ediyor olabilirsiniz. ama boşuna merak etmeyin çünkü liseyi de il dışında okumam için postaladıklarından ötürü benden haberleri yoktu.
herkes sanki benden kaçıyordu. ailem bile...

işte o gün korkunç bir plan yaptım.. işte o gün o geri dönüşü olmayan yola girdim...

hem intikam alacaktım hem kızı alacaktım elinden o soysuzun...

ve o gece ilk cinayet aletimin planını çizdim... ilk göz ağrımdı benim o. ve hâla saklarım tavan arasında.
tek gereken biraz uyuşturucu bulmaktı. gerisi rahatlıkla bulunabilecek ve şüphe uyandırmayacak malzemelerdi..

narenciye sıkacağı almıştım. bir tane törpü ve tornavida. ve son olarak da kalınca ip..

mesele uyuşturucuyu nereden temin edeceğimdi.
sağlık ocağına gittim. kolum ağrıyor dedim. doktor efendi yerinde yoktu. hizmetli otur bekle 15 dkya gelir dedi.
ne 15 dksı amk belli ki doktor bey rahatsız olmak istemiyor sabah olmuş öğlene vuruyor vakit daha yerinde yok.
bu tarz işini sacsaklayan adamlar da beni hep sinir etmiştir. neyse dönelim konumuza,
hizmetli lavaboya girdi. ben de hemen kalkıp dolabı açtım. uyuşturucu değil belki ama bir kutu eter buldum. birkaç parça da bez alıp ordan uzaklaştım...

tam gereken malzemeleri temin etmiştim şimdi o binin ağzına sıçacaktım...

narenciye sıkacağının sıkma bölümündeki altlı üstlü iki tane parçayı çıkardım. altta düz bir demir, üstte ise vida kalmıştı.
vidayı törpü yardımıyla ucunu keskinlemeye çalıştım ama bayağı bi vaktimi aldı.
artık tek gereken malzeme çocuğun ta kendisiydi...

gibtir git haci

bu binin gittiği liseyi biliyordum. çıkış vakti nereye gidiyor iyice takip ettim.

iki gün sonra bu eleman tenha bir yere girdi. sigara yaktı. tenha yeri tercih ediyorsa ailesinden çekiniyor, korkuyor diye düşündüm. fırsat bu fırsat. hem benim eve yakındı, hem kimse görmeyecekti.

eteri bunun ağzına burnuna bastım...

biraz çırpındı hatta dirsek yedim çeneme ama olsun bayılttım malı...

asıl mesele sürüklemekti. ve nasıl başardıysam o bedenimle, allah bi güç kuvvet verdi heralde sürükledim bunu yukarı çıkardım. 1 kattı zaten ev, onu da babam tutmuştu amk yıkık dökük bir yerdi. yemek gönderiyorlardı ama şimdi haksızlık etmeyelim. neyse bunu yatağa bağladım ip yardımıyla. kafasını kolunu heryerini sabitledim..

sıkacağı alıp bacağını araya aldım. ağzını bezle bağlayıp suratına su döktüm...

hafif ayılınca bu ona attığı dayağı hatırlattım. kızı hatırlattım. üzüldü mü ne yaptı bilmiyorum ama benim acımayacağım kesindi..

bacağına sapladım demiri. bağırdıkça daha da bastırdım. sanki portakal sıkarmış gibi bacak sıkıyordum amk ...
çıkardım ordan sonra göğsüne getirdim. sternumun alt ucuna yani. bastırdıkça bastırdım. en son olay olarak da boğazına getirip bi daha sıktım. ve hayatını elinden aldım..

tamam

hırsımı aldığımdan emin olunca cesedi nereye koyacağımı düşündüm..

önce kanın durmasını bekledim. sonra onu oradan alıp yere bıraktım. kanları çamaşır suyuyla temizledim. çarşafın altına poşet sermiştim kan geçmesin diye. onu aldım oradan . çarşafları leğene attım.

dediğim gibi ev yıkıntıydı ve eskiden oturanların eşyaları bile vardı dolapta amk. sağolsunlar hayrıma bir adet çuval bırakmışlar da faydaları dokundu en azından..

cesedi çuvala yerleştirdim. uzun süre beklersem kokacağını biliyordum. bu yüzden gece olmasını bekledim.
o vakte kadar ben de aşağı indim. kiler gibi bir yer vardı. çocuklar bigiblet koymuşlar, ev sahibi kazma kürek koymuş, gelen bişey koymuş giden bişey koymuş. çöplüktü amk.
kazma küreği aldım oradan. çuvalı sürükleye sürükleye arkadaki bahçeye getirdim. kazmaya başladım...

kazmaya başladığımda saat12 iken bitirdiğimde saat 2 ye geliyordu. gerçekten çok yorucu bir işti ama nedense içimde tuhaf bir zevk oluşmuştu.
cesedi çukura atıp üstünü örttüm. kazma küreği yerine bıraktım ve yığukarı çıkıp üstümdekileri de leğene attım.

bunları sonra yıkayacaktım.

ilk cinayetimi işlemiştim ve çok zevkli gelmişti. umarım bir daha yapmam derken bela gene beni buldu.

bu sefer 19 yaşındaydım. gücüm kuvvetim yerine gelmişti. ve adam gibi bir yer kazanmak için çalışıyordum. ve össden gelen sonuca göre hacettepeyi kazanmıştım.

gittim kaydımı yaptım yerleştim. tam keyfim yerindeyken içimden bir ses bana birşeyler dedi. ve o an ne olduğunu anladım...

reserved

reservuar devam