korkunçlu hikayeye buyrun beyler

ne gördün lo

panpa takipteyim seri yaz ama

feribottan indik, mutlu mesut yola devam ediyor bizimkiler. kardeşim zırlamaya başladı açım diye. babam takıntılı, illa susurluktaki her zamanki yerinde duracak. arabayı benim kullanmama asla izin vermez. dedim ki baba, yol üzerinde çalışma varmış. senin tesise gittik diyelim, kaç saat bekleyeceğimiz belli değil. ben kamyon şöförlerine sordum böyle böyle kestirme varmış, yol üzerinde de çok temiz bir lokanta varmış. istersen gel o yoldan gidelim. hemen başladı sen mi karar verecen benim ne yapacağıma hede hödö. allahtan annem bir an önce gitmek istiyor yazlığa, dedikodu yapacak o bastırdı. babam dırdır çekmektense razı oldu. ergen kardeşimse yemek lafını duyunca zırlamayı kesti zaten. kestirmeden saptık kardeşlerim. işte o an benim de hayatımın yolundan saptığı anmış meğer

ama ne yazık ki tıpkı faik'in define takıntısı gibi benim de olan biten her ne ise -hayırlı ya da değil- öğrenme takıntım vardır. ne yapıp edip arabayı o yola sokmalıydım. aklıma ailem geldi. ulan ya bir şey olursa? birden nedense babamın 'nerdesin ulan it!' diye bağırması aklıma geldi ve ne yapacağımdan emin oldum.

şüphe bile değil, inançtı hissettiğim. binyıllardır üç harfileri kovma yöntemleri de neredeyse aynıydı, hem de dünyanın bir çok yerinde. ve bir ortak özellik daha: çoğu kez başarısız olunuyordu. sonra musallat olma meselesine geri döndüm. üç harfliler bir kişiye olabildiği gibi, bir mekana da musallat olma eğilimindeydiler. işte bu! şimdi neden asla kestirmeden gitmemem gerektiğini anlıyordum. çünkü belki de hayatımın sonuna kadar sürecek bir belayı bulabilirdim

özet geç bin

peki bu kadar ortak özellik bu kadar farklı yerlerde ve bu kadar farklı zamanlarda nasıl mümkün olabilir? belki de hikayelerdeki gerçeklik payını yadsımamak gerekir. belki hikayeler doğru olabilir. ya doğruysa?
feribotta giderken beynim aynen bu yönde çalışıyordu dostlar. işte içime herhangi bir şeyle ilgili ilk inancın düştüğü an o andır

sonra düşündüm panpalarım, sadece düşündüm. üç harfliler olsun, hayaletler (phantasma), kötü ruhlar (demon, hatta poltergeist)ortak özellikleri nedir? ortak özellikleri panpalar bu dünyaya ait olmayışlarıdır. en azından inanış bu yöndedir. neden kelimeleri de özellikle yazdım? çünkü bu üç kavram arasında belirgin bir anlam farklılığı hiç bir zaman tam anlamıyla olmamıştır. bir diğer ortak özellikleri ise kötücül olmalarıdır. musallat olmalarıdır. ilkçağdan modern çağa anlatılan hikayeler şaşırtıcı bir biçimde dünyanın her yerinde neredeyse aynıdır.

reserved

on kilometre kadar gittikten sonra sağda gördüm bizim bungalovu. oldukça boş görünüyordu, hiç şaşırmadım .faik olayından bir sene sonra çocuk ölmüş, anası da iyice sıyırmış (bunu da esnaftan öğrenmiş yusuf).babam hemen küfretmeye başladı bu mu ulan senin temiz lokanta seni bir temiz giberim şimdi diye. ben dedim ki baba sen arabayı durdur ben bi bakıp geleyim belki biri vardır içerde en yakın lokantayı bari soralım. indim arabadan, girdim içeri. her yer leş gibi toz. bir köşede ocak hala duruyor, orda burda bira şişeleri (ulan dedim buraya da geliyonuz ya keşler), bi tak yok. duvarda bir dua asılı seramiğin üzerine yazmışlar falan öyle bir süs. hiç ama hiç bir şey yoktu. o dua yazılı seramiği alıp cebime attım.

iyi tak yedin ... devam et panpa

rezerved

denizin sesi geliyor durmadan. uykum yok ya ona takıyorum kafayı. dön allah dön. gittiğimiz yer de kabakum, dikilinin de küçüğü. ıssız her yer. oraya giden bilir gece boyu baykuş öter oralarda. bir baykuş ötüyor da ötüyor. pencerede de kapak var ya zifiri karanlık, sıcak bir yandan berbat bir durumdayım yani. dedim bari bir su içmeye gideyim hem kapıyı açarım, ne bileyim belki hava almaya çıkarım beş dakka falan. derken onu gördüm kardeşlerim. hatırlayınca hala daha bağırarak saçımı başımı yolmak istiyorum

devam etsene amk

devam panpa

derken yatma zamanı geldi panpalar. bana üst katta ufacık, içinde bir ütü masası , yığınla giysi ve karton kutular bulunan bir oda verdiler. nuh nebiden kalma açılır kapanır karyola vardı bir köşede de. kapıyı kapatıp yattım (kapı açık uyuyamam çocukluğumdan beri). gel gör ki içerisi sıcaktan hamam gibi. pencere açılmıyor demirden bir kapak var üstünde yazlığı olanlar bilir, kışın hırsız girmesin diye kapatılır pencere onunla. öleceğim sıcaktan. neyse yine inat edip uyumaya çalışıyorum, ordan oraya dönüyorum, herkes uyumuş uykum da yok

unutmak üzereyim sabahki meseleyi. ne de olsa okumuş etmiş adam değiller diyorum, yanılmışlardır diyorum ama.. sallamıyorum ki aklımdan silinsin gitsin. bir ara buz almak için mutfağa gittim. teyzem salataya takviye hazırlıyordu. cebimden dua yazılı seramiği çıkardım, teyze dedim yolda buldum bunu as duvara. teyzem de bayılır öyle dua mua asmaya zaten dünden razı, aldı onu girişte bir yere astı. pek de sevindi aferin teyzem bak bırakmamışın duayı yerde dedi (halbuki yerde bulmamıştım ama sıkıverdim bir yalan). böylece teyzemin gönlünü almış ve faik'in hikayesinin geçtiği mekandan bir anı almıştım. keyfim yerindeydi, gazı kaçmış fantamı içmeye geri döndüm.

reserved

öyle ya da böyle vardık teyzemin yazlığa panpalar. klişe muhabbetler, dikili dedeleri bigiblet binen veletler teyzemin yeniyetmeleri falan sevgi dolu bir ortam var. mangal falan yapıyoruz adi şok etiyle gazı kaçmış fanta içiyoruz süper eğleniyorum anlayacağınız.

size bergamalı olduğumu en başlarda söylemiştim panpalarım.ben bu ve buna benzer efsanelerin yılda yüzlercesini duyarak büyümüştüm. definecilik olsun, antik hayalet hikayeleri olsun, üç harfliler olsun bergama 'sözlü korku edebiyatı' diyebileceğimiz olayda belki de öncüdür. ne var ki faik abinin hikayesi beni apayrı etkilemişti. adam anlatırken adeta tekrar yaşıyordu ve ben ilk defa korkmuştum