1992 yılıydı ve yıllardır biriktirdiğimiz parayla kardeşimle beraber bir ajans kurduk. Olayları araştırıp gezetelerimizde yayınlayacaktık. Bu dönemlerde siyaset gazetesi kurmak çok saçma olurdu. Bizi anında tutuklayıp cezaevine koyarlardı. Zaten o dönemde de neredeyse hiç siyasi gazete yoktu. Biz de siyasi gazete kurmak yerine korkunç ve gizemli olayları araştırıp gazetede yayınlayacaktık. ilk işimiz bir köydeki vakalarla ilgiliydi. Nazar olduğu düşünülüyordu. Çünkü köydeki kadınların tümüne türlü belalar geliyormuş. Hiçbir ailede huzur falan kalmıyormuş.

Kardeşim Sadık eline bir sürü evrak alıp bir de bavulunu hazırlayıp köye gitti. Orada bir ay kalıp gelecekti topladığı bilgilerle. O süre içinde mektuplaştık. Her şeyin son derece düzgün gittiğini o kadar da gizemli bir olayın olmadığını söylüyordu. O zamanlarda da ajansın başına birçok borç binmişti. Bunları ödemek için her şeyi yaptım, varımı yoğumu verdim ve o süreler içinde kardeşimle hiç irtibat kuramadım. Borçların yarısını kapattıktan sonra mektupla ona ne zaman geleceğini sordum. Çünkü maddi durum zayıftı ve artık gelmesi gerekiyordu. Mektuptan sadece 4 gün sonra cevap aldım ve şok oldum. Kardeşim bana gelmeyeceğini ve artık hep orada kalacağını belirtti. Maddi durumum elvermediği için o köye de gidemedim çünkü köy çok uzaktaydı. Arkadaşlarım da gitmek istemedi çünkü o köyle ilgili birçok dedikodu vardı. Orada cin vakalarının gerçekleştiğini söylüyordu ve bu yüzden hiç kimse gitmek istemedi. En yakın arkadaşım da gidemezdi çünkü o da benim ajansımda çalışıyordu. Onun birçok mali işleri vardı ve onun da benim gibi borçları birikmişti. En sonunda polislere haber verdim ve onlar köye gidip kardeşimi getireceklerdi. Ama geldiklerinde bana onu bulamadıklarını söylediler. Köyde onu gören de pek olmamış. Sadece birkaç kişi görmüş ve onlar da nereye gittiklerini bilmiyorlarmış...

Kardeşimin üzüntüsünü çekerken borçlar ikiye katlandı. Borçlarımın tamdıbını tam 10 yılda kapatabildim. Borçlarımı kapatmıştım ama param yoktu ve para bulup o köye gitmem gerekiyordu. Aslında borç alıp gidebilirdim ama ben ajansı bırakıp gidemedim. Bu yüzden ajansı satıp gitmeye karar verdim. 10 yıl daha geçti ve ajansımı birisi satın aldı. Artık maddi durumum iyileşmişti ve köye gidebilirdim ama ilk önce en yakın arkadaşım Selman'a danışmam gerekiyordu.
---
Evet beyler beğenilirse yazmaya devam edeceğim. Yerlerinizi alın UP UP

NOT: Beğenenler şukularını beğenmeyenler çükülerini ekgib etmesin.

NOT2: Beyler son parta tepkiler gelmiş yine okuyunca pek iyi son yapamadığımı farkettim. Özür diliyorum. Birdaha yazacağım zaman bu hususa dikkat edeceğim.

NOT3: Evet beyler hikaye kurguydu.

ÖNEMLi EDiT: Beyler yakında başka bir hikaye (kurgu yada yaşanmış daha seçmedim) yazacağım. Okumak isteyenler takipte kalabilir.

EDiT2: Keşke diğerleri gibi hikayeyi bitirmeden yarıda bıraksaydım içim rahat ederdi aynı küfürü yedim sonuçta

Küçük iğrenç şey kapının altından kaçıp dışarı çıktı. Neler olduğunu beynim idrak edemiyordu. Kabuslar artık hayatımın bir parçası olmuştu. Bazen gerçek ile rüyayı karıştırıyordum. Hayatım berbat bir yere doğru sürükleniyordu. Ve ben de hiç bir şey yapamıyordum.

Yine bir gece rüyamda yaşlı amcanın odama girdiğini ve beni sürükleyip evinden dışarıya attığını görmüştüm. Dışarıda da bir sürü iki kafalı köpekler vardı ve bana saldırıyorlardı. Bana saldırırken gerçekten acı hissediyordum. Rüyamdan çok sert bir şekilde kalktım ve üzerimde iki kafalı bir köpeğin olduğunu gördüm. Benim kolumdan yakalamış ve ısırıyordu. O an acı hissetmedim ve sadece beynimin kontrolünü kaybettiğini hissediyordum. Başım olduğu yerde dururken hissettiğim ise çok farklıydı. Kafam sanki bir o yana bir bu yana gidiyordu. En sonunda bu his kesildi ve köpek de kayboldu.

Hemen yerimden kalktım ve yaşlı amcanın odasına girdim. Yaşlı amca yatağında oturuyor ve bir şeyler okuyordu.

"Amca, ben kabus gördüm. Kendimi çok tuhaf hissediyorum."

"Otur oğlum yatağa. Kendine gel oğlum."

Beynim yine gitmiş gibi hissediyordum ve etrafı net görmüyordum. Sadece yaşlı amcanın bana doğru hızla ve telaşla geldiğini görüyordum.

"Bana ne oluyor?"

"Oğlum kendini kaybetme. Zorla. Bırakma kendini."

Beynim yerimden kopmuştu ve gözlerim kararmıştı. Sadece sesler duyuyordum ve hareket ettiğimi hissediyordum. Beyin kontrolünü yapamıyordum. Düşünemiyordum bile.

Gözlerimin karartısı geçmişti. Artık her şeyi görebiliyordum. Kendimi bir mezarlıkta bulmuştum. Ama neden buradayım? Daha az önce evdeydim ama şu an.

Etraf çok sisliydi ve etrafta mezar taşları bulunuyordu. Mezar taşları sanki düz zemin üzerindeydi. Yani mezarı anlayamıyordum.

Buradan çıkmak için bir yola doğru gittim ve o sırada da mezar taşlarındaki yazıları inceliyordum. Yazılar hep farklı dildeydi ama birisi Türkçeydi. Onu görünce bir anda gözlerime kanlar doluştu ve düşünme hissimi kaybettim. Yani şokun dibini yaşamıştım. Mezar taşında aynen şöyle yazıyordu:

" HALUK TAŞDÖKEN ''

DY: 1926 ÖY:2002"

Mezar taşındaki isim beni çok şaşırtmıştı. Orada yazan benim BABAMIN adı ve soyadıydı. Yani o mezardaki de babamdı. Peki neden babamın mezarı burada? Bu sorular kafamı kurcalarken birden ayak sesleri beni ürkütmeye başladı. Sağ tarafıma baktım ve bana doğru büyücünün geldiğini gördüm. Ondan gerçekten korkuyordum. Amca ben ilk geldiğimde bana bir cevşen gibi bir şey hazırlamış ve onu boynumda her zaman taşımamı söylemişti. işte o zaman büyücüyü görünce direk korkarak boynuma dokundum. Ama dokunduğum sadece tenimdi. Gözlerimle baktım bu sefer ve cevşenin boynumda olmadığının farkına vardım. işte şu an savunmasızdım. Artık burası benim mezarım olacaktı.

Sabah erkenden kalkmıştım ve hava almak için dışarıya çıkmıştım. Hava çok güzel gözüküyordu. Sanki burada hiçbir kötülük yoktu. Buraya ağabeyimi bulmak için geldim belki de ama şu an sadece kendimi kurtarmam gerekiyordu. Evinde kaldığım yaşlı amca buna olanak sağlayacak bir insandı.

Ben dışarıyı seyrederken birden sağ taraftan bir şeyin geldiğinin farkına vardım. Sağ tarafıma hiç bakmıyordum ve bu yüzden de bana neyin yaklaştığını bilmiyordum. Sadece hissediyordum ayak seslerini.

Sağıma hızlıca baktım ve gelenin yaşlı amca olduğunu gördüm. O an içimdeki kötü duygular birden kayboldu ve yerini huzur aldı. Amca bana yaklaşırken arkasından gelen bir kadının olduğunu gördüm. Kadının başı kapalıydı ve örtülme şekli çok değişikti. Gözlerini başına takmış olduğu eşarp kapatıyordu ve yüzünün çok az bir bölümü gözüküyordu. Gözüken kısım ise oldukça kırışıktı. Benden bile uzun boyu vardı ve çok kısa adımlar atıyordu.

O an onu görünce irkildim ve işaret parmağımla amcaya o kadını gösterdim. Amca arkasını döner dönmez kadın eliyle eşarbını hafif kaldırdı ve gözleri gözüktü. Gözleri sapsarıydı ve gözü kanlanmıştı. Amcaya doğru ağzını iki metre açarak bağırmaya başladı. O an etrafta çok büyük bir rüzgar çıktı ama bu normal bir rüzgar değildi. Bir yere tutunmaya çalışıyordum ama olmuyordu ve o kadına doğru yaklaşıyordum. Bu rüzgâr beni sadece o kadına itiyordu. Amcayla hizamız aynıydı ve kadına santimler kalmıştı. O sırada amca beni son gücüyle itti ve yere düştüm. Amca bana bağırarak eve girmemi söylüyordu ve ben de zar zor içeri girmeyi başardım.

Birkaç dakika geçtikten sonra eve amca da girmişti. Bense o sırada anlamsızca yerde oturuyor ve yaşadığım olayın şokunu atlatmaya çalışıyordum.

Amca gerçekten çok bitkin haldeydi ve sanki dokunsan bayılacaktı. Soluklanıp odaya geçti ve oturup dinlenmeye başladı. Ben de odaya girdim ve kanepeye oturup ona sordum:

"O neydi?"

"Cindi. Ama bu büyücünün cinlerinden."

"Şu bodur olan büyücü mü?"

"Gittin mi oraya?"

"Abidin diye birisinin evinde kalıyordum. O benim ağabeyimi sormak için oraya zütürmüştü beni."

"Belli ki senden nefret ediyor şu an. Seni almak için cin göndermiş."

"Nasıl bir şeyin içindeyim ben?"

"Korkma. Eğer korkarsan seni alt ederler. Tabi korkusuzluğun da bedeli ağır olur."

"Nasıl yani?"

"Cinler korkan insanlara musallat olurlar ama musallat olan bir cine korkusuz olduğunu göstermek bazen ters tepebilir. Mesela o da sana kendisinin senden daha korkusuz ve daha güçlü olduğunu kanıtlamak isteyebilir."

"Ne yapacağım?"

"En iyisi aklına getirmemek."

Kendimi hemen odadan attım ve evden dışarıya çıktım. içimdeki sıkıntıyı tarif edemezdim. Ne güzel evimde oturup çayımı içerdim ama şimdi böyle bir pisliğin içindeyim. Buradan çıkamazsam ya bunlar gibi dinsiz olacağım ya da bu cinler tarafından kaçırılacağım.

Issız yerlerde kendimi bilmeden koşmaya başladım. Kime gidebilirdim ki! Herkes kötü zaten. O sırada aklıma birden dağda yaşayan adam geldi ve oraya gitmeye karar verdim. en azından belki o adam beni buradan kurtarabilirdi. Gerçi kurtulabilseydi kendini kurtarırdı ilk başta.

Dağın bulunduğu yere doğru koşarken önüme birden bir köpek çıktı. Köpek gerçekten çok garip bir haldeydi ve tam da o sırada çok şaşırdığım bir olay gerçekleşti. Bir grup insan davullu zurnalı düğün yapıyorlar ve üstelik oldukları yerde de kalmayıp hep ilerliyorlardı. bunlar nereye gidiyorlardı ki? Biraz dikkatli bakınca düğündekilerin ayaklarının ters olduklarını gördüm. zaten ayaklarını fark ettikten sonra yüzlerine bakınca gerçekten çok korkunç bir surata büründüklerini gördüm. bana dik dik bakıyorlardı ve birisi bana yaklaşarak Arapça tarzı bir şeyler demeye başladı.

Neredeyse altıma kaçıracaktım ama o sözünü bitirene kadar orada dikili kaldım. bilmiyorum neden orada kaldım ama herhalde bir çeşit şok geçirdim. sonra arkama bakmadan dağa çıkmaya çalıştım. arkamdan acaba geliyorlar mı diye merak etmemiş değildim. arkama bir yandan koşarken baktım ve hiçbir şeyin olmadığını gördüm. önüme dönerken karşımda bir surat belirdi ama bu saniyelik bir olaydı. olduğum yerde kalakaldım. Daha sonra tekrar kendime geldikten sonra çıkmaya devam ettim ve hemen tahtalardan yapılmış küçük ve kulübeyi andıran eski eve geldim ve kapıyı tıkladım. evin ışıkları açıktı, demek ki kişi uyanıktı.

Birkaç dakika geçtikten sonra kapı açıldı ve hafif kirli sakallı ama sakalı uzun, boyu hemen benim boyuma yakın, boyum 1.70, bir dede açtı kapıyı. ilk önce açtıktan sonra ayağıma baktı ve iyice beni süzdü.

"Sen kimsin evladım? Seni hiç görmedim buralarda."

"Ben buraya ağabeyimi bulmak için geldim ama burada cinler falan varmış. Herkes de şeytana inanıyor. Önceden kaldığım adam bana sizin Müslüman olduğunuzu söyledi. Bütün gerçekleri öğrenince size geldim. Lütfen beni bu köyden çıkartın."

"inşallah. sen içeri gir bayağı terlemişsin korkudan. Sana bir su getireyim. "

Ben ayakkabılarımı çıkarıp eve girdim ve girer girmez evin ne kadar da huzur verici ve temiz olduğunu gördüm. eve girince kendimi o kadar kirli hissettim ki yerin dibi olsa hemen girerdim. hemen girişin sağında bir oda vardı ve oturma odasıydı. içeri girdim ve tertemiz, beyaz bir kanepeye oturdum . oturdum ama sanki ayakta gibiydim. kanepenin dibinde oturuyordum çünkü bembeyaz ve temiz kanepeyi de kirletmek istemiyordum. belki de o kadar kirli değildim ama bu kadar temizlik bana öyle hissettiriyordu.
---

edit: Of beyler çok feci yoruldum hızlı yazmaya çalışıyorum uyuştu ellerim :'(

Etraf çok sessizdi. Sesi sadece adımlarımız çıkarıyordu. Etrafta hiçbir ışık da yoktu. Zifiri karanlıkta önümüzü çok az bir şekilde görerek yürüyorduk. Adam bana işte şurada dedi ve işaret ettiği gere baktım. Gösterdiği yer gecekondu ve çok kötü bir yerdi. Oraya doğru adım adım ilerlerken içimi kötü bir his kaplamıştı. Gözümün önüne kabusta gördüğüm çarşaflı geliyordu. Ellerim korkudan terlemişti. Bu terler soğuk terlerdi. Eve geldik ve adam son derece aşınmış kapıya vurdu. Etrafı inceledim ve her yerde tabutların olduğunu gördüm. Ağaçlarda bir şeyler asïlıydı. Torba ve çuvallar evin duvarlarına dayanmış bir şekilde duruyordu ve oradan iğrenç bir koku geliyordu. Pencereden az da olsa evin içerisi gözükebiliyordu. Bir gölge gördüm ve ondan sonra kapı açıldı. Kapıyı 1.50 boylarında bir kadın açtı. Kadın çarşaflıydı. Tıpkı rüyamda gördüğüm gibi. Kadın kapıyı açar açmaz bana baktı ve birden gözleri bûyüdü. Öyle bir büyümüştü ki kalbim hızla çarpıyordu. Kadın sonra boynuma baktı ve birden nefes alamamaya başladı. Kadın neredeyse ölecekti. Öksürerek kendini zor toparladı ve adamla fısıldaşıp eve tekrar girdi. O sırada boynumda feci bir yanma hissettim. Boynuma baktığımda cevşenimin olduğunu gördüm. Birden ipi koptu ve cevşen yere düştü. Alırken cevşen açıldı ve içindeki dua yazılı kağıt da çıkmıştı. Ben alacakken adam eğildi ve kağıdı aldı. Biraz inceledi ve bana sonra veririm dedi. Kadın bir süre sonra tekrar geldi ve kapıyı açtı. Adam ona dua yazan kağıdı gösterdi. Kadının tekrar gözleri büyümüştü ve hemen dışarıya çıkıp onu hafif yanan ateşin içine attı. Gözlerime inanamıyordum. Bunlar nasıl duayı yakabilirler. Ben çok öfkelenmiştim. Kadına bağırdım. Kadın:

"Şşşşş! Bağırma! Tehlikeye girersin."

Kadının gözlerinin mavi olduğunu fark etmiştim. Kadının gözlerine bakınca başım döndü. Birden bayıldım.

Gözlerimi açtığımda kendimi loş bir odada buldum. Odada tek başımaydım. Oda çok basıktı ve insanın ruhu daralıyordu. Herhalde yaşlı kadının evindeydim. Yataktan kalkarken yatakta sert bir şey hissettim. Yatağın altına elimi soktum ve elime kaygan bir şey gelmişti. Onu kendime çektim ve onun bir et olduğunu gördüm. iğrençti. Hemen yere attım. Midem bulanıyordu. Evden dışarı çıktım ve kusmaya başladım. Neredeydim ben? Eve tekrar girdikten sonra bir odada yaşlı kadınla evinde kaldığım adamın konuştuğunu gördüm. Biraz dinledim ama Türkçe konuşmuyorlardı. Arapça tarzı bir şeyler konuşuyorlardı. Kadın bana baktı ve o sırada ben de hemen odaya girdim. Kadın kalktı ve masadan bana bir içecek verdi.

"Al gelir sana." Adam:

"Al sana iyi gelir demek istedi. Türkçe pek bilmiyor da."

"Neyce biliyor?"

"ibranice biliyor."

"Neden burada hep ibranice konuşuyorsunuz? Oğlun da öğreniyordu."

"Söylersem burada beş dakika daha durmazsın."

"Söyle de durup durmayacağıma ben karar vereyim." Kadın o sırada lafa atladı:

"Biz Şeytana inanıyoruz." Kabusum, gördüğüm ve yaşadığım şeyler aklıma geliyordu. Ben bunca sıradışı şeye rağmen:

"Sen hani Türkçe bilmiyordun?"

"Anlıyorum, konuşamıyorum." Ben gerçekten de burada artık kalamazdım.

"Siz şimdi şeytana mı inanıyorsunuz? Ben kalkıyorum." Adam:

"Bari kalkacaksan sana son bir şey söyleyelim."

"Ne?"

"Dikkat et, artık bu köyden çıkamazsın. Bu köydeki cinler senin bu köyden çıkmana izin vermezler. Cinler her yerdeler. Bu evde bile var. Hatta benim evimde de var."

O gülüşünü tamamladıktan hemen sonra kafasına bir kürek yedi ve yere yığıldı. Ne olduğunu anlayamamışken karşıma yaşlı amca çıktı. Benim elimden tuttu ve beni çekip mezardan çıkardı. Hemen onu takip ettim ve birlikte mezardan çıkıp eve vardık.

Bu olay hayatımda yaşadığım en kötü ve korkunç olaydı. Bu olayı atlatmak belki aylarımı alacaktı ama bundan sonra o olaylardan kat kat kötü olaylar gerçekleşeceğini henüz bilmiyordum.

Gece yatağımda uzanırken tavanı seyrediyordum. Aklımdan hiçbir şey geçmiyordu buradan kurtulmak dışında. Kendimi hayallerin içine atarken camdan gelen bir tıkırdamayla irkildim. Cama yöneldim ama kimse yoktu. Yine benimle uğraşıyorlardı. Artık bunlara alışmıştım. Artık bunlardan korkmuyordum.

Ben aldırış etmeden yatağıma geri döndüm ve gözümü kapattım. Gözümü kapattıktan hemen sonra gözümde kendimi gördüm. Gördüğüm şey kendime tavandan bakıyor ki halimdi. Korkuyla gözümü hemen açtım ve tavana baktım. Tavanda elleri ve ayakları tavana yapışmış gibi olan ve suratı acayip korkunç bir şey vardı ve gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Ben yataktan fırlayıp odadan çıkmak istesem de olmuyordu. Yine üzerimde bir ağırlık vardı ve beni itiyordu. Ayrıca nefes almamı da zorlaştırıyordu. Nefesim kesiliyorken o şey bana doğru yaklaşıyordu ve o sırada da odanın kapısı açılıyordu. Kapıdan bana doğru karaltı geliyordu. Bana yine değişik bir dille konuşuyordu ve beni yavaşça çekiyordu. Ayaklarımdan hızla çekiliyordum ve havada duruyordum. Kapının sonunda kadar hep öyle çekildim ve sonra birden yere çakıldım. Artık her şey kaybolmuş ve nefesim de normalleşmeye başlamıştı. Ben korkuyla amcanın odasına gittim ve ona olan biteni anlattım.

"inşallah hepsi geçecek. Onlar geldiği zaman yanına hemen bir Kur'an al. Sana karışamayacaklar ama senin Kur'an'ı bırakacağın anı bekleyecekler. Bu yüzden sen onu elinden bıraktığın zaman sana verilen zarar daha zor olacak. Ama sen yine de yanında taşı, sabaha kadar taşı."

"Cinler neden gündüz gelmiyorlar?"

"Onlar karanlıkta güçlenirler. Onlar karanlığı severler. Bu arada yatarken hiçbir zaman göbeğinin üstüne yatma."

"Neden?"

"Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de hep bizim sağ tarafa doğru yatmamızı söyler. Eğer göbek üstüne yatarsan sana cinler ve şeytan zarar verip taciz edebilir. Buna dikkat et."

"Olur."

Amcayla biraz daha sohbet ettikten sonra yatağıma geçtim ve sağ tarafıma yatıp uyumayı bekledim. Bir an önce uyumak istiyordum yoksa bunlar yine benimle uğraşacaklardı.

Tam uykuya dalacakken birden odamın kapısı açıldı ve içeri amca girdi. Ben yerimde doğruldum ve amcaya ne olduğunu sordum. Amcanın yüzündeki büyük telaşı anlayınca içimdeki az olan huzur bile kaçmıştı.

"Üzerine bir şey al, HEMEN GiDiYORUZ."

Sohbet ede ede sonunda bir yere vardık. Adam bana buraya kadar dedi. Ben de nedenini sordum. O da ileride bir çukurun olduğunu ve arabaların geçemediğini söyledi. Ona teşekkür edip 10 lira verdim. Daha sonra bavulumu alïp yürümeye devam ettim. ileride gerçekten büyük bir çukur vardı. Bu neden ve nasıl kazılmıştı. Geçecek hiçbir düzgün alan yoktu. Çukura yavaş yavaş indim. Biraz ilerledikten sonra tırmanarak çukurdan çıktım. ileride evler vardı ama tabeladan eser yoktu. Bavulla yürüyerek köye girdim. Dışarıda hiçbir adam yoktu. Bir kişinin bağırma sesini duydum. Bir evden geliyordu. Pencere de açıktı. Kadın kocasından dayak yiyordu. Dedikleri gibi buradaki karı kocaların arası çok kötüydü. Adam bana bir kağıt bırakmıştı onda kalmak için. Köyün meydanındaydı. Meydana indim ve dikkatimi bir şey çekmişti. Cami yoktu ve bir kilise vardı. Kilise de çok eski bir kiliseydi. Çok sıcaktı ve bu yüzden meydandaki çeşmeden su içecektim. Çeşmeyi açtım. Su gelmiyordu. Daha sonra biraz akmaya başladı ama rengi siyah gibiydi. Daha sonra kızılımsı bir renge dönüştü. iğrençti. Demir konuyordu sanki. Çeşmeyi kapattım.

ileride bir kahvehane vardı. Birisi orda oturuyordu. Bir gazete okuyordu. Onun yanına gittim kağıttaki adamın evini sormak için. Adama:

"Selamun aleyküm. Ben şu kağıttaki adamın evini soracaktım da." Adam suratıma bile bakmadı. Okumaya devam ediyordu. Adamı dürttüm ve tekrar sordum. Adam gazetesini yere attı. Bana baktı. Bilmiyorum dedi ve kahvehanesinde girdi. Çok şaşkındım. Değişik bir insandı.

Gidip bir ev buldum. Evin kapısını çaldım. Kapıyı bir kadın açtı. Suratı kanlı ve her yeri morarmıştı. Bana "Ne var?" diye sordu. Ben de kağıdı gösterdim ve anlattım olayı. Bana evi gösterdi. Ev çeşmenin arkasındaki evdi. Kapıyı kapatacakken kocası geldi ve şiddetli bir şekilde vurdu. Kadın yere düştü. Onu sürükleyip dışarıya attı. Ben de sinirlenip adama vurdum. Adam yere yığıldı. Evin içinde bir siluet vardı. Siyah çarşaflı birisiydi. Yüzü gözükmüyor denebilirdi. Ama gözlerini görebiliyordum. Sarı bir renkti. Kızgın bir şekilde bakıyordu bana. Kendimi biraz değişik hissettim. O sırada adam kalktı ve bana yumruk attı. Yere düştüm. Oradaki çarşaflıya tekrar baktım ama orada yoktu. Ben kalkıp oradan uzaklaştım. Neden uzaklaştığımı bile bilmeden gittim.

Çeşmenin arkasındaki eve gittim ve kapıyı çaldım. Adam inşallah beni evine misafir eder diye geçirdim içimden...