korkunçlu aksiyonlu ve gerçek bir hikaye

Bir anda kendimi cinlerin cenaze töreni yaptığı yerde buldum.
Gün ağarmıştı ve cenaze töreni bitmişti belki de hiç olmamıştı bundan o anlık emin değildim.
Ama sonra hocayı ve elindeki gömüyü gördüm. içime bir sevinç dalgası yayıldı. Ama bir terslik vardı.
Özkan neredeydi?..

Burada mısınız?

@131 sakin ol evlat

Hazine elimizdeydi ama özkan yoktu. Birden yüreğim cız etti. En iyi arkadasım yıllardan beri birbirimize destek olduğumuz can dostum
yoktu. Hemen panik yapmamaya çalıştım. Belki de baska biryerdeydi. Ama nerdeydi?
Belki de evindeydi. Hoca da beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Evine bakalım oradadır diyordu.
Perişan bir halde evine gittik. Gelirken kırk dakikada geldiğimiz mesafeyi şimdi sanki 15 dakikada gelmiştik. Kapıyı çaldım. Uzunca bekledik ve nihayet açıldı kapı...

Ama kapıyı açan özkanın karısıydı. Uykulu uykulu bakıyordu suratıma.
Temel sen mi geldin dedi.
Evet benim, özkan evde mi diye sordum.
Hayır gece boyunca gelmedi. Zaten akşam çıkarken beni bekleme sabaha gelmeyebilirim demişti diye yanıt verdi.
O an yere düşmemek için büyük bir çaba sarf ettim. Özkan evinde değildi.
Ben özkanı seninle gitti zannediyordum dedi karısı.
Cevap veremedim sadece hayır anlamında kafa salladım.

Hocayla beraber oradan ayrıldık. Şimdi napacaz diye sordum hocaya.
Merak etme bir yolunu bulacaz. Bulacaz arkadasını ama önce sakinleşmemiz ve düşünmemiz lazım dedi.
Söylediklerine hak verdim.
Bu konuyla ilgili araştırma yapmam lazım evime gitmeliyim dedi.
Ben de seninle geliyorum dedim. Bu işi beraber çözeceğiz.
Önce eve uğradım hanıma beni merak etmemesini akşam geç geleceğimi söyledim. Hocayla beraber komşu köyün yolunu tuttuk.

Hocanın evine varmıştık. Hoca hemen kitaplara daldı kırmızı gözlüyü araştırmak ve özkanın nerede olabileceği hakkında
bir ipucu yakalamak için.
Kitap okuyan okuduğunu anlayan bir insan değilim basit bir çiftçiyim sonuçta ama belki yardımım dokunur diyerek hocanın
bana verdiği bir kitabı okumaya basladım. Cinlerle ilgili bazı bilgiler içeriyordu bu kitap. Kitabın bir bölümünde şu yazıyordu:
Cinlerle karşılaşmaktan sakının. Onlarla uğraşmayın. Ebedi hayatınız ile kumar oynamayın!..Telafisi imkansızdır...

Bu sözlerle şok olmuştum. Biz nelere bulaşmıştık. Özkanın başına neler gelmişti acaba. Hocaya anlattım bu durumu.
Hiç giblemedi beni sen okumaya devam et dedi.
Sinirlendim hafiften.
Birşey bulabildin mi özkanı nasıl bulacaz? dedim.
Araştırıyorum mutlaka bir yol bulacaz dedi.
Umudumu kaybetmemeye çalıştım. O anda aklıma bulduğumuz gömü geldi.

Gömüyü sordum hocaya.
Başını hafifçe kitapdan kaldırdı.
Gömü bende, şu anlık uygun bir yere gizledim dedi.
içimden bu herife güvenmek gelmiyordu ama özkanı bulmadan altınlar pek de umurumda değildi.
Hafiften umurumdaydı da lan aslında. O kadar çile çektim korku yaşadım o altınlar için.
Ama hoca kırmızı gözlüye ait bir ipucu aradığı için birşey demedim.
Araştırmasına devam etmesi için onu rahat bıraktım.

Hızla koşuyordum ardıma bile bakmadan. Yaklaşık iki buçuk metrelik dallardan örülmüş engeli tek sıçrayışta aştım.
Epinefrin sen nelere kadirsin diye düşündüm.
Dallardan örülmüş engeli geçince kendimi güvende hissettim. Ama hayır yanılmışım.
Yavuz abinin iriyarı köpeği hızla üzerime doğru geliyordu. Hemen koşmaya başladım. Ve o anda farketmediğim bir şeyi farkettim.
Köpeğin gözleri kan kırmızısıydı.
Korkum bir kat daha arttı. Daha da hızlı koşmaya basladım ama hayvan acayip süratliydi.
Böyle giderse beni 10 saniyeye kalmaz yakalardı. Korkudan elim ayağıma dolaştı. Yere düştüm. Hayvan hızla üzerime atlayıp önce
boğazıma saldırdı. Parçalanan atardamarımdan basınçlı ve kegib kegib fışkıran kan birkaç dakika içinde öleceğimi işaret ediyordu.
O korkunç tiz çığlık yeniden duyuldu...

Korkuyla uyandım. Kırmızı gözlü hakkında araştırma yapmak için kitap okurken uyuyakalmıştım. Çok gerçekçiydi gördüğüm rüya.
Elimle boğazımı yokladım. Birşey yoktu işte sapasağlamdım.
Saat sabahın beşiydi. Birazdan ezan okunacak ve hava aydınlanacaktı.
Pencereden dışarı baktım. Hava hafiften aydınlanır gibiydi. Ama sanki çalıların içinde bir şey vardı. Sadece köpekmiş. Pencereden
bakmayı kestim salona doğru yürürken aklıma şu geldi:
iyi de hocanın hiç köpeği yoktu ki. O zaman bu bahçedeki de neydi.
Belki de başıboş bir köpekti diye düşündüm ama bilenler bilir köy yerinde pek öyle başıboş köpekler olmaz.
Pencereden tekrar bakmaya karar verdim. Perdeyi çekip dışarı baktığımda gördüklerim yüzünden panikledim ve yere düştüm...

Bu yavuz abinin köpepiydi. Gözleri kan kırmızısıydı. istem dışı olarak ellerim boğazıma gitti gördüğüm rüyayı hatırlayarak. O sırada
içeri birisi girdi. Hocaydı bu. Ona anlattım gördüklerimi. O da pencereden baktı ama birşey göremedi. Camiye gittiğini söyledi. Benim
de gelmemi teklif etti. Kabul ettim. Pek namaz kılan bir insan değilim ama o gördüklerimden yaşadıklarımdan sonra buna ihtiyacım
olacağını düşündüm. Birlikte caminin yolunu tuttuk.

@145 panpa tek sen olsan da bu hikayeyi anlatacam

Sabah namazını camide kıldıktan sonra hocayla beraber eve döndüm. Hoca bekar adamdı. Evinde kalmam o yüzden bir sıkıntı yaratmıyordu.
Hoca güzel bir kahvaltı sofrası hazırlamıştı. Oturduk sessizce yemeğimizi yedik. Ama yediklerimden hiç tat alamıyordum. Tuzsuz
olduğunu düşündüm yemeklerin ve biraz tuz ekledim.
Hayır ama bu öyle bir şey değildi.
Yediğim hiç bir şeyden tat alamıyor herşeyin tadı saman gibi geliyordu.
Üstelik sürekli sürekli içimde bir sıkıntı, keder vardı ve bitecek gibi durmuyordu.
Tam ben bunları düşünürken hoca sessizliği bozdu.
O kırmızı gözlü siyah iri köpeği ben de gördüm dedi.

Sözlük kastı amk giremedim entryi

Şaşırmıştım ama fazla önemsemedim. Aynı rüyayı görmüş olabilirdik. Ama bir dakika ben ona rüyadan bahsetmemiştim. Ona köpeği
dışarda göedüğümü söylemiştim. Hafiften tırsarak sordum:
Köpeği dışarda mı gördünüz?
Evet diye yanıt verdi. Hatta senden daha önce gördüm ama seni korkutmamak kesin bir çözüm bulmadan sana söylenmek istemiyordum.
Çözüm mü? ne çözümü buldun diye heyecanla bağırdım.
Sakince cevap verdi. Gömü..Onu yerine geri zütüreceğiz dedi..

@152 eyvallah beyler

Gömüyü yerine mi zütüreceğiz? bunu nerden biliyorsun. Yani zütürdük diyelim özkanı alabilecek miyiz?
Sorularıma sakince cevap verdi. Okuduğum bir kitapta öyle yazıyor. Kitap sağlam güvenilir ama tabiki yüzde yüz bir bilgi değil.
Özkan meselesine gelince kurtarıp kurtaramayacağımızdan emin değilim dedi.
Lan özkanı kurtaramayacaksak gömüyü niçin veriyoruz o zaman diye sinirle sordum.
Kendimiz için dedi. Kendimizi kurtarmak için...

Mal gibi olduğum yerde kalakalmıştım. Kendimizi kurtarmak mı diyebildim en sonunda.
Sessizce evet anlamında kafasını salladı.
Kimden kendimizi kurtarmak dedim.
Artık hoca da sakin olamıyordu. Salak rolü oynama kimden olduğunu biliyorsun. Kırmızı gözlüden diye bağırdı.
Ben elbette biliyordum ama sadece inanmak istemiyordum.
Hoca hala yüksek sesle konuşmasına devam ediyordu:
Kırmızı gözlü gömüsünü geri istiyor. O kıpkırmızı gözlü siyah köpeği ben de gördüm. Ve ondan kaçış yok. Hayatımız boyunca kaçamayız.
Hem hiç birşeyden tat alamadığını hayatın artık bir yük gibi geldiğini sürekli dayanılmaz bir ızdırabın içinde olduğunu biliyorum.
Çünkü tüm bunlar bende de var. O gömüyü geri zütürmeliyiz dedi.
Ben oldukça şaşırmıştım. Peki diyebildim peki zütürdüğümüz zaman tüm bunlar sona erecek mi?
Hoca: Bizim için evet. Büyük ihtimalle bunlardan kurtulacaz. Ama özkanı bir daha asla bulamayabiliriz dedi.
O an yıkıldım. Özkanı belki de asla bulamayacaktım. Cesedini bile...

@157 özkan?